Part-28

1K 17 3

by KuMuDra624

by KuMuDra624

Zaw

"မ...မလိုဘူး ထင္ရွား
ငါေခါင္းနည္းနည္းႏွောက္
ေန႐ုံပဲ..."

သူနိူးလာေတာ့ မနည္းထထိုင္
ရသည္။ ေခါင္းကလည္း
အေတာ္ေလးနာေနၿပီး ကိုက္ခဲ
ေန၏။ သို႔ေပမယ့္ သူဟာ
ဒီနာက်င္မႈေလာက္ကို မၿဖဳံသူမို႔
ထင္ရွားကိုလွမ္းတားလိုက္သည္။

"ဆရာ...ဆရာ့မ်က္လုံးေတြက..."

သူ႕ကိုတည့္တည့္ၾကည့္ၿပီး
ေျပာေနသည့္ ဆရာ့မ်က္လုံးေတြက
ျမင္ေနရသလိုပင္။ သူ႕အားၾကည့္
ေနပုံက အရင္လို တည္တံ့ေနဆဲ။

"မင္းကိုၾကည့္ေနတာေလ"

"ဒါ...ဒါဆို...ဆရာ့မ်က္လုံးေတြ
ျပန္ျမင္ေနရၿပီေပါ့...ဟုတ္...
ဟုတ္လား...ဆရာ"

"မင္းကိုၾကည့္ေနတယ္ဆိုမွေတာ့
ျမင္ေ ရလို႔ေပါ့ကြ"

သူ႕အားမ်က္လုံးဝိုင္းႀကီးနဲ႕
ၾကည့္ေနသည့္ ထင္ရွားက
မယုံနိုင္သလို အူတူတူလုပ္ေန
တာေၾကာင့္ သူေငါက္ပစ္လိုက္
သည္။

ထိုအခ်ိန္မွ ေဘးကရပ္ေနတဲ့
ခပ္စိမ္းစိမ္းလူငယ္ကို ေသခ်ာ
ၾကည့္မိသည္။ ဒါ ထင္ရွားရဲ႕
ညီ ထက္ျမတ္ျဖစ္မည္။

႐ုပ္ရည္က သန့္သန့္ျပန့္ျပန့္
ထဲက လူေခ်ာေလးတစ္ေယာက္
မို႔ သူထင္တာနဲ႕လြဲေနသည္။
သူမျမင္ရခင္တုန္းက ထင္ခဲ့မိတာ
႐ုပ္ဆိုးဆိုး ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္
လို႔ေလ။

အခုသူ႕အကိုက ဆရာဝန္သြားေခၚ
ဆိုတာနဲ႕ ထိုင္ရာက ထၿပီး သူက
သြားမေခၚနဲ႕ဆိုတာနဲ႕ ရပ္ေနတဲ့
ေကာင္က သူ႕စကားေတာ့ နား
ေထာင္သားပဲဟု ေတြးမိ၏။

"ဒါကမင္းညီ ထက္ျမတ္မလား
...အသံသာဆိုးတာ ႐ုပ္ကေတာ့
ေျဖာင့္သားပဲ"

"ဟဲဟဲ"

သူေျပာလိုက္မွ ထိုေကာင္က
ေခါင္းေလးကုတ္ကာ ရီျပ
လာသည္။ တကယ့္ကို
ေပါေတာေတာ႐ုပ္နဲ႕။

"ထင္ရွား..."

"ဗ်ာ...ဆရာ..."

"မင္းငါ့ကိုဘယ္လိုေျဖရွင္းခ်က္
ေပးဖို႔ စဥ္းစားထားလဲ"

"ဗ်ာ...ဘာ...ဘာကိုလဲ...ဆရာ"

သူ႕စကားၾကားမွ အၿပဳံးတို႔
ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည့္
ထင္ရွားမ်က္ႏွာက ဘာမွ
ဘာမွမသိသလိုႏွယ္။