အချစ်တွေကအပြစ်ဖြစ်ခဲ့လေသလား[completed]

Part.2

Unicode

လွန်ခဲ့သောနှစ်ပတ်ခန့်က...

''သမီးငယ် အန်တီသီသီရဲ့စကားကိုနားထောင်ပြီးလိမ်လိမ်မာမာနေခဲ့နော်''

ခရီးဆောင်အိတ်ထဲအဝတ်အစားတွေထည့်ရင်းပြောလာသောမေမေ့အားမိုးသားမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ကြည့်ကာ

''သမီးလည်းဖိုးဖိုးကိုလိုက်တွေ့ချင်လိုက်တာ စာမေးပွဲရှိနေတာကြောင့်သာ''

သူမအဖိုးနဲ့အဖွားကမန္တလေးမြို့မှာသူမတို့အဒေါ်အပျိုကြီးနဲ့အတူနေကြတာဖြစ်သည်။
အခုဖိုးဖိုးကနေမကောင်းအရမ်းဖြစ်နေတာမို့မေမေနဲ့မမကဖိုးဖိုးကိုသွားတွေ့ကြမလို့ပါတဲ့။

သူမကတော့စာမေးပွဲရှိနေ၍မေမေတို့နဲ့မလိုက်ဖြစ်ပဲကိုကိုတို့အိမ်မှာမေမေတို့ပြန်မလာခင်အချိန်ထိသွားနေရမှာပင်။
မေမေတို့မရှိရင်ဒီအိမ်ကြီးမှာမိုးသားတစ်ယောက်တည်းကြောက်လို့​ေ.သလိမ့်မည်။
မိုးသားဖေဖေကတော့မိုးသားငယ်ငယ်လေးကတည်းကဆုံးပါးသွားပါပြီ။

ကိုကိုကလည်းအမေတစ်ခုသားတစ်ခု။

''သမီးငယ် သမီးမမကိုပြင်ဆင်စရာရှိတာပြင်ဆင်ပြီးပြီလားသွားမေးလိုက်ဦးသွား ညရှစ်နာရီတောင်ထိုးနေပြီ မနက်ကျသွားရတော့မှာ အဲ့ကောင်မလေးကအလုပ်တစ်ခုလုပ်ပြီဆိုအချိန်အရမ်းဆွဲတတ်လွန်းလို့ သမီးအစ်မကိုသွားမေးလိုက်ဦး''

''ဟုတ်မေမေ''

မိုးသားမေမေ့အခန်းထဲကထွက်လာခဲ့ပြီးမမအခန်းဘက်ကူးလာတော့မမကအခန်းထဲမှာမရှိ။

မိုးသားအခန်းထဲကပြန်ထွက်ခဲ့ပြီးအောက်ထပ်ဆင်းခဲ့တော့မမကကိုကိုနဲ့ခြံထဲကဒန်းပေါ်မှာစကားပြောနေကြတာတွေ့လိုက်ရသည်။

''ဒါဆိုသမုကကိုယ့်မွေးနေ့မှာအတူရှိမနေပေးနိုင်ဘူးပေါ့''

''မသေချာသေးဘူးကိုရဲ့ အကယ်၍ဖိုးဖိုးသက်သာသွားပြီးပြန်လာလို့ရပြီဆိုရင်တော့သမုပြန်လာခဲ့ပါမယ် ကို့မွေးနေ့ကိုမမီရင်လည်းစိတ်မဆိုးနဲ့နော်''

''ဟုတ်ပါပြီဗျာ ကိုယ်ကဘယ်တုန်းကသမုကိုစိတ်ဆိုးဖူးလို့လဲ''