The Next Generation/Scorose- Chasing Mirages

*kiedyś zapomnimy*

Czytam=komentuje/oddaję głos. Szanujmy się nawzajem. Miłego czytania i mam nadzieję, że się Wam spodoba ;))!
Zapraszam też na drugie opowiadanie Scorose-"It isn't that hard boy, to like you or love you" i na mojego instagrama paperbackpoema.

Myślę, że nie jestem uczciwy. Kiedy ta Ruda Rusałka stała przede mną nie przeszło mi nawet przez głowę by wyznać jej, że naprawdę dobrze udaje. Całe lata widziałem, że trzymała wszystko na krótkiej smyczy, a zawsze zachowywała się w sposób od niej oczekiwany. Wydawała mi się zimna jak na Gryfonkę, jakby pod jej maską niezachwianej pewności kryła się otoczka z czystego lodu. Al  mimo że nie ma z nią takiego kontaktu jak dawniej, wie, że otwiera się przy ludziach, na których najbardziej jej zależy. Kiedy Profesor wyznaczył mnie po raz pierwszy, bym pojedynkował się z Rose Weasley zauważyłem, że jej pewność siebie to skrywane spięcie, brak umiejętności relaksu. Musiała być czujna.

/Każdy czekał aż w końcu się potknie; odwróci się plecami do życia, które atakuje z każdej strony świata. I nie uznaje kompromisów./

To była pierwsza bitwa z tą dziewczyną i udało jej się wygrać. Natychmiast podbiegły do niej koleżanki, których chichot odbijał się od grubych ścian sali do ćwiczeń. Gdy zobaczył mnie Rocco wygwizdał mnie, a potem pocieszył i poklepał po ramionach. Oczywiście, kolejnym razem odegrałem się na sławnej uczennicy Domu Lwa.

Jedynym momentem, w którym zobaczyłem u niej jakąś obawę i zastanowienie

/żal?/

był ten, o którym jej powiedziałem. Wydawała mi się bardziej złożona niż sadziłem, bardziej skomplikowana od Ślizgonek, które prowadziły swoją grę wyłącznie dla siebie.

Nic do niej nie czuję, ale ona sprawia, że coś czuję. Cóż mogę poradzić, że jestem ciekawski? I doskonale wiem, gdzie to prowadzi, dziękuję.

*

Kolejny kawałek drewna kruszy się pod siłą ognia. Jasnowłosy chłopiec obserwuje.

Trzask polana zagłusza niekończący się kurs myśli, które pojawiają się i znikają tak szybko jak cyferki na transakcjach bogaczy takich jak jego rodzina.,Pokój Życzeń to głuche miejsce, które pozostaje głuche na świat. Słyszy tylko zachcianki używającego jego magii. A jest nim Jasnowłosy chłopiec, który obserwuje.

Delektuje się prywatnością, która jest jego daleką znajomą. Sławny chłopiec, który musi szukać oparcia w innych. Prycha. Probuje wszystkim dowieść swojej wartości, czy tylko tak mu się wydaje? To czego pragnie, nie zawsze pokrywa się z tym, co robi. Chce się wychylić, ale rana na ramieniu nie przestaje piec.

Boi się, że ktoś zada mu kolejną. Nosi piętno. Piętno rodziny, piętno dzieciństwa...

Piętno tajemnic.

Tajemnic, które leżą na widoku i nikt po nie nie sięga. Skrywa je cienka woalka kłamstw i niedomówień.

Kto ją zerwie?