Unicode
Jungkookဆေးရုံခန်းအပြင်ဖက်ကနေYoongi hyungနဲ့ဖုန်းပြောပြီးတော့အခန်းထဲသို့ပြန်ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ အချိန်အားဖြင့်ညဆယ့်တစ်နာရီကျော်နေပြီဖြစ်သည်။
Jimin Ommaနဲ့Appaကတော့ညပိုင်းရောက်ပြီမလို့ပြန်သွားကြပြီဖြစ်သည်။ သူကတော့ဆေးရုံစောင့်ရန်ကျန်ခဲ့ရသည်။
အခန်းထဲရောက်တော့ ခေါင်းမှာပတ်တီးအဖြူနဲ့ခုတင်ပေါ်တွင်ငုတ်တုပ်ထထိုင်ပြီဖြစ်သည့်ကျေးဇူးရှင်ကိုယ်တော်။
"သတိရပြီလား? ခေါင်းကိုက်သေးလား?? ဘယ်လိုနေသေးလဲ?"
သူမျက်နှာတည်တည်နေနဲ့မေးတော့ ပေကပ်ကပ်နဲ့ဘာမှပြန်မဖြေ။ ကြောက်ကလည်းကြောက်သေး ဒီPark Jiminကတော့။ တော်သေးတယ် ဒယ်ဂူကိုသွားသည့်လမ်းမှာ အသေးစားယာဉ်တိုက်မှုဖြစ်တာ ဘာမှဆိုးဆိုးရွားရွားမထိခိုက်သွား။ ခေါင်းပဲပေါက်သွားသည်။
"Yoongi hyungနဲ့စောစောကပဲဖုန်းရတယ်။ မင်းကိုအရမ်းစိတ်ပူနေတာ။ မနက်ဖြန်ကျရင်သူဆိုးလ်ကိုလာလိမ့်မယ်။ဘယ်လိုဆက်လုပ်မှာလဲမင်းတို့"
သူမေးလိုက်တော့Jiminကသက်ပြင်းလေးချသည်။
"မသိတော့ဘူး Hyungကဖုန်းလဲမကိုင်တော့ငါအ မ်းစိတ်ပူသွားတာ။ပြီးတော့AppaကHyungနဲ့တွေ့ခဲ့တယ်တဲ့ ဘာတွေပြောခဲ့လို့လဲမသိဘူး"
"အဲ့တာနဲ့ပဲ တစ်ယောက်တည်းကားမောင်းပြီးထွက်သွားရလား"
"မသိဘူးလေ မင်းကလဲလိုက်ပို့ချင်မှပို့မှာကို"
သူပြောတော့ နှုတ်ခမ်းတစူစူနဲ့ပြန်ပြန်ပြောနေသည့်Jiminကို ခေါင်းကိုနာနာလေးခေါက်ပစ်ချင်သည့်စိတ်ကိုJungkookမနည်းထိန်းထားရသည်။
ကျေးဇူးတွေအရမ်းသိတတ်နေတာPark Jiminကတော့။ အထက်တန်းကတည်းကသူရည်းစားခိုးထာတုန်းကတည်းကသူပဲလိုက်လိုက်စေညင့်ပေးလိုက် Ommaတို့ဆီကလိမ်ခေါ်ပေးလိုက်လုပ်ခဲ့ရတာကို။
"ငါHyungနဲ့ ဒီတိုင်းပြတ်ပြီလို့ပဲပြောလိုက်တော့မယ်အိမ်ကို"
"ဟင်?"
"မဟုတ်ဘူးလေ တကယ်မပြတ်ဘူးလေ။ မဟုတ်လဲငါနဲ့Hyungနဲ့ကမင်းတို့လိုတစ်မြို့တည်းနေပြီးအမြဲတွေ့နေတာလဲမဟုတ်တော့ ယုံမှာပါOmmaတို့က ပြီးတော့Hyungကသူ့အမေနေမကောင်းလို့ဒယ်ဂူမှာပဲကြာအုံးမှာထင်တယ်"
YOU ARE READING
"𝗝𝗲𝗼𝗻 , ᴡʜᴇɴ ᴄʜᴇʀʀʏ ʙʟᴏꜱꜱᴏᴍ ᴀɢᴀɪɴ..."{Completed}
Fanfiction"ကိုယ်သာTaeကိုနည်းနည်းလေးလောက် ပိုနားလည်ပေးခဲ့ရင်..." -Jeon Jungkook "ကျွန်တော်သာအရာအားလုံးထက် ကိုကို့ကိုပိုပြီးဦးစားပေးခဲ့မယ်ဆိုရင်..." -Kim Taehyung ပြန်လည်ပြင်ဆင်နိုင်ခွင့်မရှိတော့တဲ့နောင်တတရားတွေကနေ ကိုယ်တို့တွေကင်းလွတ်ခဲ့ကြမယ်ထင်တယ...
