KOÇ

39 x Aşk

Herkese günaydın ya da selamm💃 Dün başımı kaldıracak bir an bulamadığım için şimdi buradayım. Uzatmayacağım. Herkese iyi okumalar.

Koç - Bölüm Otuz Dokuz : Hayat ve Planları

Eğer bir TikTok kullanıcısı olsaydım; 'Sizce ben; önce hayranı olup sonra sinir olduğum ve sonunda aşık olduğum kişinin babasının tarafından sevdiğim basketbolculara 'gelinim' olarak tanıtılmış mıyımdır?' diye video atardım. Ama neyse ki bir TikTok kullanıcısı değildim.

Ama hala Yılmaz Çalhan'ın geliniydim.

O günün üzerinden günler geçmiş olsa da etkisi hala üzerimdeydi ve Yılmaz amcanın her gün arayıp 'nasılsın gelinim?' diyerek sorması da bana saniyelik kalp krizleri geçirtiyordu. Özgür'ün annesi ile tanışmam için beni evlerine çağırması da bambaşka bir mevzuydu. 

Geçen günleri özet geçmek gerekirse, okulumuz basketbol maçlarında şampiyon olmuştu. İlk maç okulda olduğu için takımın ve Özgür'ün yanındaydım ama sonraki üç maçta müdürümüz bana gerek olmadığını ve derslerime bakmam gerektiğini söylemişti. Bu ufak ama üzücü bir detaydı. Okulda ufak bir kutlama partisi yapmış, daha sonra ise biz takımı parti ayağına mangala götürmüştük ve çok eğlenmiştik. Tabi Beşiktaş ligin ilk yarısının son maçı için kampa çekilmiş ve bundan dolayı Özgür bize katılamamıştı. Erteleyebileceğimizi söylesekte kabul etmemişti. 

Daha sonra Armağan ile spor salonunda bolca sürünmüştük. Ayrıca Özgür Teen Wolf Derek'e benzeyen spor hocamızın bana yürüdüğünü, ki asla böyle bir şeyi fark etmemiştim, Soner'den öğrenmişti. Spor hocamıza ufak bir nefret duymuş, daha sonra Oğuz ile bakışmış ve konu kapanmıştı. En azından bence öyle olmuştu.

Şimdi ise Beşiktaş'ın ligin ilk yarısını lider kapatması şerefine verilecek olan ufak yemeğe hazırlanıyordum. Yönetim, takımdakiler tatile çıkmadan önce ufak bir yemek organize etmişti. Tüm takım, teknik ekip ve aileleri orada olacaktı. Yılmaz amca ise Özgür'ün ailesi olduğumu, onun yanında olmam gerektiğini söylemişti. Özgür içeride annemler ile sohbet ediyordu. Aynadaki yansımama baktım ve içimdeki mutluluğu dışıma yansıtarak kocaman gülümsedim. Yeşil gözlerimin içindeki neşe, gözlerimin ışıl ışıl parlamasına sebep oluyordu. 

Elbisemin eteklerini düzelttim. Siyah, mini bir elbise giymiştim. Kalp yaka, balon koldu. Uzun ve bol kolu, bilek kısmımda daralıyordu. Elbise ise bedenimi sarmış, fiziğimi ortaya çıkarmıştı. Deri ceketimi üzerime geçirdim. Ayağımda topuklu botlarım vardı. Hafif bir makyaj yapmış, saçlarımı ise dalgalandırmıştım. Dudağımdaki kırmızı ruj üzerimdeki tek renkli şeydi. Çantamı aldım ve yavaşça odamdan çıktım. İçeriden annemlerin gülme sesleri gelirken, salondan içeriye girdim. Bakışlar beni bulurken gülümsedim kocaman. 

Babam dudaklarını aralamışken, ondan önce davranarak "Halana benzemişsin deme, düşüp bayılırım." dediğimde annem kıkırdadı. Gözlerim hala Özgür'ü bulmazken, babamda keyifle gülümsedi. "Çok güzel olmuşsun." dediğinde gülüşüm büyüdü. "Biliyorum babacığım, annemin kızıyım ben."

Birkaç dakikanın ardından evden çıkıp asansöre bindiğimizde Özgür belimden tuttu ve beni kendine çekti. Dudaklarını, dudaklarıma bastırırken öpüşüne usulca karşılık verdim. Geri çekilirken, derin bir nefes çekti içine. "Çok güzel olmuşsun Gül Güzelim." diye mırıldandığında eğilip minik bir öpücük kondurdum dudaklarına. "Teşekkür ederim sevgilim." dedim tatlı bir ses tonuyla. "Yanımda olduğun için çok şanslıyım." dediği anda asansörün kapısı açılmıştı. Birbirimizden uzaklaştık ve el ele asansörden çıktık. "Yanında olduğum için çok şanslıyım." diyerek mırıldandım.