Balbeyamir

4. Bölüm

4. Bölüm: Kovulmak?

Artık yatağıma giremezsem evin salonuna yığılacaktım. Evin anahtarı da sadece bende olduğu için kimse de cesedimi bulamayacaktı. Ölüp gidecektim döşemenin üzerinde.

O değil tıbba da katkım olmayacaktı. Organlar falan hepten ziyan olacaktı.

Daha ilk haftadan 36 saat nöbet yazan başhekim nerede görülmüştü? Konum  atabilirdim, beddua zinciri için yetkili doktorun kimlik numarasını bile verebilirdim. Öyle bir nefret oluşturmuştu bende.

Hayır yani bu neyin hırsı, neyin öfkesi hiç anlamamıştım. Anladığım tek şey sayın başhekim hanımın, sinirini benim nöbetim üzerinden çıkartışıydı.

Yazıktı ama bu kula.

Giriş kattaki bakkaldan, Kamil amcadan, aldığım soğuk çay poşedini tezgaha bıraktım. Bomboş tezgahın üzerinde çok da dağınık durmamıştı. Hani çünkü mutfağım tamamen bomboştu.

Dertli dertli, biriktirdiğim tüm paraya mal olan yatak odama doğru ilerledim. Fiyatı acıtmıştı ama içeriye her girişimde bir gurur dalgası yayılıyordu içimde.

Kendi paramla aldığım kendi eşyalarım.

Düşüncesi bile beyin hücrelerimin tarkan eşliğinde göbek atmasına yetiyordu.

Ya da ben gerçekten çok yorulmuştum.

Üzerimdeki kokmuş kıyafetlerden kurtuldum öncelikle. Bunları nasıl yıkayacağımı bilmiyordum. Yıkamak için bir makine almamıştım. Ya da ütülemek için bir alet edevat...

Allaha emanet yaşıyordum.

Odanın bir köşesine fırlattım kirlileri. Dolaptan evde giydiğim klasik pijamalarımı üzerime geçirdim.

İğrenç görünüyordum. Dolabın aynası görünüşümden tiksinmeme yetmişti bile. El mecbur havlumu da alarak banyoya doğru ilerledim. Hani çünkü duş almazsam rüyamda cinler yakan top oynayacaktı. Biliyordum, bunun da en alasını yaşamıştım.

Kısa bir duşun ardından saçlarımı bile kurutmadan yatağa devrildim.

Kaslarımın birer birer gevşediğini tüm vücudumda hissetmiştim sanki. Kemiklerimin çatırdadığını, ruhumun bile kendini salıverdiğini hissediyordum.

Harika bir şeydi bu.

Tam rahatlama evresinden uyuma evresine geçeceğim vakit kapımın tabiri caizse davar malı gibi çalınmasıyla tüm tüylerim horon tepmeye başladı.

Boşluktan yankı yapan evime haciz mi gelmişti?

Nöbette canımı almayan azrail kapıma mı dayanmıştı?

Başhekimin eş anlamlısı illet karı hıncını alamamış mıydı?

Kapıyı cinler açmayacak Ahsen, dedi sol melek.

Biliyordum, ama açsa çok güzel olmaz mıydı?

İsyan ede ede kalktım yataktan. Ben 16 saatimi falan bu yatakta geçirmek istiyordum belki? Neden bu kadar ısrar ediyorsunuz, neden?

Kapıdaki artık nasıl bir megalomansa, zil sesi kesmemiş olacak kapıya tekme atmaya da başlamıştı.

Hani hafif tırsmadım değil.

Keşke kullanabileceğim bir bıçağım olsaydı be.

Annemin çiçekli meyve bıçakları işimi görür müydü?