platonik (ÇT)

Bölüm 4

Korkuyla yürümeye devam ettim.

Kortuğum şey ailemdi.

Ya o fotorafı gördüyse?
Ya o yorumları gördüyseler?

O zaman biterdim işte.

Tuana:zeynep.

Dedim korkuyla.

Tuana:ya gördülerse.

Zeynepde benim gibi telaşlıydı beni benden daha çok düşünüyordu.

Zeynep:görmemişlerdir ya.

Dedi dudaklarını dişleyip.

Derin bir nefes aldım.

Zeynep:korkma ya birşey olmaz.

Umarım der gibi baktım.

Bir süre konuşmadan yürümeye devam ettik.

Eve yakınlaştıkça korkularım dahada artıyordu.

Zeyneple vedalaşıp tek başıma yürümeye devam ettim.

Titrediğimi bile ayakkabımı çıkarırken fark ettim.

Bir süre daha oyalanmaya çalıştım ama en sonunda eve girmek zorunda kaldım.

Çantamdan uzun uzun anahatarı aradım tek amacım biraz daha oyalanmaktı.

Kapıyı açıp içeri bı göz attım.

Tuana:anne?

Diye seslendim içeri doğru.

Tuana:anne evde misin?

Bu saate dışarda olduğunu pek sanmam genelde ben geldikten sonra giderdi.

Belkide erken çıkmıştır.

Belkide okuldan kaydımı almaya gitmiştir.

Çantamı yere bırakıp salona doğru ilerledim.

Tamam şanslıydım evde kimse yok.

Derin bir nefes alıp odama doğru çıkıyordum kii.

Serkan: Tuana!

Şansımı sikim.

Yutkunarak tekrardan aşağı indim.

Tuana:baba?

Dedim kısık çıkan sesimle.

Serkan:bu fotoğraf ne Tuana?!

Diye bağırınca yerimden sıçradım.

Tuana:baba.

Dememe kalmadan kendimi yerde buldum.

Ow bu çok hızlıydı.

Acıdan dolayı gözlerim dolmaya başlasada hızla silip tekrar babama bakatım.

Hala ayağa kalkmamıştım.
Annem iki eliyle ağzını kapatmış bana bakıyordu babam ise beni öldürmek istiyor gibiydi.

Serkan:ne yaptığını sanıyorsun sen?! Seni o okula oku diye gönderiyoruz gidip fahişelik yapman için değil!!

Dedi tekrardan bağırarak.

Yutkunamadım,nefes dahi alamamdım.

Tamam babamdan bu zamana kadar her türlü kelimeyi duymuştum ama bu biraz ağır değilmiydi?

Bence bu kadarını hakketmiyordum.

Tuana:baba.

Dedim ayağa kalkarak.