platonik (ÇT)

90. bölüm

Tuana:abi...

Dedim bilmem kaçıncı kere.

Tuana:abi,abi.

Dedim ama hala ayılmamıştı.

Demir:ah yeter be! Sende emelin yetimaneye bırakılan sahnesi gibi abi,abi,abi bir sus başım şişti.

Demire ters ters bakıp koltukta yatan abime baktım.

Tuana:her şey mahvoldu ya.

Dedim ağlamak ister gibi.

Leya:saçmalama. Her şey çok güzeldi.

Dedi omzuma dokunup.

Mutsuz bir şekilde gülümsedim.

Abim bayılmış ve bir türlü ayılmamıştı.

Çağanlar gitmişti her şey güzel gibiydi abimin her şeyi mahvetiğini saymazsak tabii.

Amcasının ne düşündüğünü merak ediyordum rezil mi olmuştum?

Ama en güzel günümde de bu yapılmazdı ki!

Oturup hüngür hüngür ağlamak gibi bir istek vardı içimden.

Yağız:tamam oğlum ne uyudun sende.

Dedi abimi omzundan dürtüp.

Abim olduğu yerde sağa sola dönmeye başladı.

Arda:v-v.

Diye bildi sadece.

Tuana:abi!

Dedim hemen.

Arda:verme...

Diye mırıldandı.

Arda:vermedin,vermedin.

Uyandığını anladığımda derin bir nefes verdim.

Arda:dimi?

Babamın yüzüne bakıyordu.

Arda:vermedin dimi?

Babam kendi kendine bir şeyler saydırdı.

Arda:o yavşağa kardeşimi vermedin dimi?

Babam abime dik dik baktı.

Arda:baba bana bir şey söyle!

Diye bağırdı.

Arda:vermedim de!

Demir boğazını temizleyip öne doğru geldi.

Demir:verdi valla.

Dedi ardaya gülümseyip.

Arda çığlık attı.

Seher:tövbe tövbe.

Dedi annem irkilerek.

Arda:hayır!

Dedi bağırırken.

Yüzünü yastığa gömdü ve ağlar gibi sesler çıkarmaya başladı.

Arda:olmaz!

Dedi çocuk gibi ayaklarını çırpıp.

Arda:vermez!

Elerini yumruk haline getirmiş yatağın iki yanına vuruyordu.

Arda:vermez! Vermez!

Ayaklarını çırpıyordu.

Bir an rol yapıyor sanıyordum ama ciddi ciddi gözünden yaşlar akıyordu.

Demir:ağlum mal mısın?