platonik (ÇT)

100. bölüm

Çağan efe ak...

Canım yanıyor. Çok fazla canım yanıyor.

Korktuğumu hissediyorum,öfkelendiğimi,telaşı, endişeyi en çokta çaresizliği.

En çok çaresizliği hissediyorum.

Ona yardım edemiyorum,onun yanında olamıyorum.

Onu kaybedeceğim ve bunu bilmeme rağmen hiçbir şey yapamıuorum.

Bunu istemiyorum ikisinden birini kaybetmek istemiyorum.

Neden hep böyle olmak zorunda?

Neden hiçbir zaman şu siktiğim hayat normal ilerlemez.

Sakin olmam gerekiyor,dik durmam gerekiyor bir karar vermem gerekiyor.

Ama istemiyorum! İkisi arasında bir karar vermek istemiyorum! İkisini de kaybetmek istemiyorum.

Ne yapacağım bilmiyorum...
Çok çaresizim fazla çaresiz.

Doktorun sözleri hala kulağımda çınlıyor.

Hala güçsüzüm. En çok ihtiyacım olan kişi neden yanımda değil.

Neden hep böyle durumlarda yanlız olmak zorundayım.

Doktorun sözleri hala kulağımda çınlarken nasıl karar verebilirim?

Anne ve bebek arasında seçim yapmanız gerekiyor!

Tekrar çınlıyor sesler kulağımda.

Bebeğin yada annenin hayatı söz konusu babanın acil bir seçim yapması gerekiyor.

İstemsizce tekrar doluyor gözlerim.

Bebeği aldırırsak annenin bir daha hamila kalmak gibi bir şansı olmayacak. Rahimi zarar görmüş olacak ve bir daha hamile kalamayacak.

Bir daha hamila kalamayacak olması sikimde değildi.

Ben bebeğimi ve karım arasında bir seçim yapmak istemiyordum.

Hayalerimin yıkılmasını istemiyordum.

İkisinden vazgeçmek istemiyordum.

Zaten ağladığım için yanan gözlerim tekrar yanmaya başladı çünkü tekrar ağlamaya başladım.

Sadece bir saat...bir saatim vardı.

Bebeğin hala yaşama gibi bir ihtimali var ama bebek doğduğu an anne ölecek.

Ölmesin yalvarırım bırakmasın beni.

Neden her seferinde gitmesi gerekiyorki.

Hayat neden her defa onu benden almak istiyor. Çok sevdiğim için mi? Yoksa onu haketmediğim için mi?

İkisini de bırakamam, ben ikisi arasında bir seçim yapamam yalvarırım başka bir yol bulun.

Demiştim doktora ama nafile böyle bir şeyin mümkün olmayacağını söyledi.