92. bölüm

388 44 6
                                    

Çağan efe ak...

Gözlerim yavaşça aralandı. Uyanır uyanmaz görmek istediğim yüz yanımda değildi.

Odada değildi ve saat daha erkendi o bu saatte kalkmazdı ki?

Çağan:güzelim?

Diye seslendim belki banyodadır diye ama cevap gelmedi.

Bir süre bekledim ama hiçbir cevap yoktu.

Çağan:haydaa.

Diye mırıldandım.  Ben yataktan kalkmadan kapı yavaşça aralandı.

Küçük bir kız çocuğu girmişti içeri.

Bana benziyordu. Ve tuanaya.

?:baba.

Dedi yanıma yüzündeki kocaman bir gülümseme ile yaklaşıp.

Baba mı?

Çağan:ne?

Dedim afalayarak.

?:babacığım!

Dedi bu sefer üzerime doğru koşarken.

Doğru mu duyuyordum?

Kimdi bu kız?

Çağan:sen-

Dedim ama kız koşarak yatağa atladı.

?:annem seni uyandırmamı söyledi.

Dedi yanağıma bir öpücük kondurup.

?:günaydınnnnnn

Hala bu kızın kim olduğunu düşünüyordum.

Çağan:annem mi? Annen de kim?

Kıkırdadı.

?:ay babaaaaa.

Gözlerim dehşetle açıldı bu kız bana niye hala baba diyordu?

?:annemi tanımıyor musun?

Yataktan kalktım hızla.

Çağan:ne bilim ben anneni!

Allahım birinin bana bu durumu açıklaması gerekiyordu.

Ve acilen tuanayı bulmam gerekiyordu.

Bu kızın evimize girdiğinden haberi var mıydı?

Çağan:tuana!

Diye bağırdım.

?:baba niye bağırıyorsun?

Diye sordu şaşkına.

Çağan:baban değilim ben senin!

Koşar adım merdivenlerden indim.

Umarım bir şakadır.

Tuana beni mahveder.

Nolur hiçbir suçum yokken karımdan ayrılmayayım.

Çağan:tuana!

Diye bağırdım.

Tuana:çağan? Neden bağırıyorsun sevgilim?

Yanıma gelip kolarını boynuma doladı.

Tuana:günaydın.

Dedi dudaklarını dudaklarıma bastırıp.

Haberi yokktu!
Olsa bu kadar sakin olmazdı!

platonik (ÇT)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ