fading flower • zm

11|midnight fight

Dove, yıllar önce sosyal medyayı bırakmıştı. Daha doğrusu kişisel hesaplarını terk etmişti. Bazen haftada iki ya da üç kere Instagram uygulamasına girmeyi tercih ediyordu. Şu an da o nadir anlardan birisiydi.

Birkaç dakika önce kendi adında olmayan hesabıyla arama motoruna sadece Zayn yazmış ve aradığı profil ilk sırada önüne düşmüştü. Meraklanarak adının üzerine bastığında Zayn'in profili gözlerinin önündeydi. Önce takipçi sayısı gözüne çarptı. Beklediğinden daha fazlaydı doğrusu. Yedi binin üzerinde takipçisi vardı ve kendisi de sadece on iki kişiyi takip ediyordu. Fazla fotoğrafı yoktu. Sadece dört tane. Tüm fotoğrafları ise siyah beyazdı. Paylaştığı ilk fotoğrafta balkon gibi bir yerdeydi. Uzaklara bakıyordu. Bir diğerinde esrar tüttürüyordu ve saçları darmadağındı. Bu fotoğrafı istemsizce uzun bir süre incelemiş ve yüz hatlarının çok hoş göründüğünü düşünmüştü. Diğer fotoğrafta ise loş bir salondaydı ve arka tarafta duran bir boks torbası göze çarpıyordu. Üç ay önce paylaştığı son fotoğraftaysa sokakta çekilmiş normal bir haldeydi sadece.

Esrar içtiği fotoğrafa geri döndü. Esrar dışında başka bir madde kullanıyor muydu merak etti. Umuyordu da bunu yapmıyordur. Sigara ve alkolle bedenine bu kadar zarar verirken daha fazlasının da olduğunu bilmek çok üzücü olurdu.

Telefonunu kilitleyip yatağının bir kenarına yavaşça fırlattığında pencerenin yanındaki sandalyenin sırt tarafına serdiği pembe kazağına bakmıştı. İki gün önce onu giydiğine hala inanamıyordu. Öyle ki o gece üzerinden çıkardığında kazağı dolaba geri atmak yerine o sandalyeye güzelce bırakmış ve gözlerinin önünde durmasına neden olmuştu. Bunu neden yaptığını bilmiyor, sadece o kazak orada durmalıymış gibi hissediyordu.

Derin bir iç çekerek başını yasladığı yastığa sarılırken zihnini meşgul eden bir başka şey Zayn'di. Doğrusu çoğu zaman yoğunlukla zihnini işgal eden tek şey Zayn'di. İki gündür onu görmediği gibi hiç konuşmamışlar, marketin oralarda da dolaşmamıştı. Oysa evden ayrılmadan önce arayacağını söylemişti. Umutsuzca onun aramasını ya da onunla herhangi bir iletişime geçmeyi beklemesinden dolayı kendisine karşı kaçınılmaz bir öfke besliyordu. Böyle hissetmemeliydi. Böyle hissettiği her zamanın sonunda üzülmüştü.

Yine aynısı olacak, dedi Yumru.

Ama Zayn tanıdığım kimseye benzemiyor, dedi Dove, Yumru'ya karşılık. Beni mutlu etmek için birçok kez çabaladı.

Hep böyle başlamaz mı zaten? Aptallık yapıyorsun. Onu hayatından siktir et. Yine haklı çıkacağımı biliyorsun Dove.

Gözlerini yumdu. Haklı çıkmasını istemiyordu. Zayn iyi birisiydi ve yıllarca süren bu yalnızlığın getirdiği gölgeler, onun yanındayken Dove'u hiç rahatsız etmiyor, hatta Yumru bile çoğunlukla onun yanında sessizleşiyordu.

Acaba şu an ne yapıyor, diye düşündü merakla. Dışarıda ya da evde miydi? Mutlu muydu? Çok sigara içiyor muydu?

Sensizlik ona keyif veriyordur Dove, inan bana. Onu düşünüp duruyorsun ama o seni bir saniye bile düşünmüyordur.

Yumru'nun susmayacağını anlamıştı. Uzandığı yerden doğrularak ayaklandığında akşam yemeği için bir şeyler hazırlayabileceğini düşündü. İşten geleli bir saat olmuştu ve artık tamamıyla aç hissediyordu.

Son bir kez pembe kazağa baktı. Bu uzun bakışın sonunda önüne dönüp odadan çıkacakken telefonunun melodisi engel oldu. Heyecanla arkasını dönüp ekrana bakmıştı. Zayn'in ismini görmek iki gün sonra dudaklarında bir gülümseme yarattığında kalbi mutlulukla çarpmaya başladı ve gölgeler Dove'u terk etti.