'Seninle aramızda olan sadece mesafe değil,yağmurlarca üreyen ışık yılları.'
BYUN BAEKHYUN
''Bir şeyleri yanlış anlamak ya da yanlış anladığın halde üstelemek; yapabileceğin en adice şeydir.Ve ben bu adiliğin diğer adı, hiçbir şeysiz bir asalak gibi yaşamak zorunda bırakılan ezik herifin teki Byun Baekhyun'um.
O gün basketbol oynadığımız sıra da Autumn'un Hae Young'u bilerek düşürdüğünü görmüş, kanayan bileğinden ve topallayarak yürüdüğünü gördüğüm halde umursamayarak sürüklemiştim.Ona neden yaptığını bağırdığım da sessizce gözlerime bakmış ve cevabı onlardan almamı istemişti.Sessizlik bir şeylerin açığa çıkması için yeterli değildi,ben her şeyi sessizlikle çözen insanlardan nefret ederdim.Babam annemin üstüne her gittiğin de,annemin sessizce ağlayarak beni kucağına çekmesi sinirimi bozar ve içimde büyüyen bir hırsa dönüşürdü.Annemin neden haklı olduğu halde sustuğunu hiçbir zaman anlamadım,anlayacak yaşa geldiğimde ise ''anne'' diye bir şeye sahip değildim.Bu hırs içimde yılarca büyüdü,olgunlaştı ve kesilemeyecek kadar köklendi.Sonra da bir bok yapmama gerek kalmadan babam s*ktir olup terk etti burayı.
O gün, onun gözlerinin içine baktığımda annemin zayıflığını hatırlattı bana, bu yüzden bir anda kontrolden çıkarak onu daha fazla kanatmak istedim.Benimle konuşsun her şeyi anlatsın susmasın istedim.Tıpkı anneme fısıldadığım gibi.Ama o ne yaptı,karşısında bağırıp çağırarak her yerine batırıp parçaladığım suçlamaları sessizlikle karşılayıp def olup gitti.Eğer bir erkek olsaydı onu bayıltana kadar döverdim.Eğer karşımdaki, yıllardır sanki benden bir parça gibi bütünleşmiş biri olmasaydı olanca hırsımla onu öldürene kadar döverdim.
YOU ARE READING
monacrómach
Teen Fiction'kurtarılabilmek için ölümün kıyısına kadar gelmek gerekiyordu.' second raund \end
