Olanaksız |Lanet Serisi 1| #Wattys2020

O/3

'Acılarımı gizlemekten bıktım. Kimse bana neden diye sormadı.' 

"Duyuyor musun beni?"  

Yanında kollarını , hatta ellerini tutan adama bakarak gözlerinde ki bir damla yaşın düşmesine neden oldu genç kadın. Karşısında ki adam birden ona sarılınca kollarını onun boynuna  dolayarak ağlamaya kaldığı yerden devam etti.  Sanki içinde ki zehri böyle atıyormuş gibiydi. Aklına sedyede ki adam gelince burnu çekip ayrıldı adamdan.

"Ameliyatına girmelisin , o- onu kurtar malısın." diyerek ona şaşkınca bakan adama karşılık sorunu yineledi. 

"Onu iyileştirir misin?"

"Hadi girelim içeri." diyerek kafasını olumlu anlamda sallayan adama gülümseyerek  koşmaya başladı hastanenin girişine. 

Arkasında ki adamı geride bırakarak ameliyathaneye doğru koştu. Arkasına ona şaşkınlıkla bakan adam ilk önce açık olan arabanın kapısını yavaşça kapattı ardından ise İrayna'nın peşinden koşmaya başladı. 

Üzerine rastgele aldığı beyaz önlük ile birlikte koşmaya başladı genç kadın. Ellerine bulaşmış , kurumaya yüz tutmuş kanla beraber ameliyathane kapısını açıp masa da yatan adama daha iyi baktı. 

"İrayna!"

Arkasını döndüğünde Melan'ın meraklı bakışlarını yakaladı. Gözlerini açmış şaşkınlıkla ona bakan kadına aldırmamıştı. 

"Burada ne işin var senin?"

" Onu ben buldum. Sadece izlemek istiyorum , onun yardıma ihtiyacı var Melan. Onu kurtarmak zorundasın." 

Melan karşısında ki kadına olumlu anlamda kafasını salladı. Gözlerini kırpıştırırken İrayna'nın ne düşündüğünü anlamaya çalıştı. Üzerinde ki kanlar kurumadan yere yığılacak gibiydi. 

"Ben giriyorum. Polisler kapıda , ifade almak için bekliyorlar."

"Peki." diyerek ameliyathanenin kapısından içeri giren kadına baktı İrayna. Geri geri ilerleyerek yüzünü onu bekleyen polislere döndü.

"İrayna Aktaş? 

"E..evet , buyurun."

" İfadeniz alınacaktı."

"Peki..."

İrayna üzerinin el verdiği sürece yürümeye başladı. Sanki yeni uyanmış gibiydi.Şuan her şey ona saçma geliyordu. Ellerini karnına koyduğu zaman öğürerek ağzını tuttu. Kan görmek ona pek iyi gelmemişti.Elini ağzından çekerek önden yürüyen adamlara baktı. Derin bir nefes alarak yürümeye devam etti. Aklı içeride ki adamdaydı hala...  Yaşaması lazımdı. 

//

"Na-Nasıl oldu?" diyen kadına baktı Ege. Elinde ki eldivenleri çıkararak çöp kutusuna attıktan sonra gülümsedi. İrayna gelen polislere ifadesini sağlam bir şekilde verip koridorda beklemeye başlamıştı. Adama hala ne olduğunu anlamamıştı ama onu öyle yüz üstü bırakıp giderse sanki bir şeyler olacakmış gibi hissediyordu. 

"Şu anlık iyi ama başına büyük bir darbe almış. Ayrıca beyninin yakınlarında ufak bir ur var , Melan üst üste ameliyat geçirmemesini istedi. Beyninde ki hasara bakılacak."

"Ben bir psikoloğum. Doktor vasfı almış olabilirim ama anlamıyorum dediklerini. "

"Durumu iyi." diyen adama bakarak derince rahatlıkla bir nefes verdi geç kadın. Gözlerini bir anlık kapayarak açtı.

"Deniz'e sordum. Kimse ne kayıp ilanı ne de başka bir şey vermiş. Üzerinden kimlik benzeri hiç bir şey çıkmamış."

"İlla ki gelecek vardır İrayna. Şu haline bir bak." derken elini kadının saçlarına uzattı.