Olanaksız |Lanet Serisi 1| #Wattys2020

O/ 20

2021in ilk bölümü!😍

Sizi o kadar çok özledim ki anlatamam! Çok yakında geri geleceğim belki 2 ay sonra ama inanın bir miktar işim var🙈 Nikahımdan sonra sizinle görüseceğim, tebriklerinizi bekliyorum🙈❤

Iyi okumalar dilerim sizi çok seven Russiniz❤

"İrayna?"

Kendini bilgisayar ekranından zorlukla cekerken kapıda ki adama baktı. Yutkunurken Sergio'nun gözlerine baktı, adam ilerledi ve tam masasının önünde durdu.

"Evet,"

"Gabriel'in son maili geldi sanırım. Melan Acildeydi."

"Okudu mu maili?" Telaşlı gözlerle genç adama bakarken yavaşça başını ekrana çevirerek CC'ye alınan isimlere döndu. Tabii görmüştü...

"Sence?"

İrayna derin bir nefes verirken ne yapacağını düşünmek istedi fakat beyni o kadar fazla doluydu ki, ağlamasına ramak kalmıştı.

"Sergio o kadar  zor bir iş ki! Ne yapacağımı bilmiyorum."

"Sana yardım etmek için buradayım," Sergio gülümserken karşısında ki kadının göz devirmesini izledi.

"Ölüm fermanı yazmam gerekiyor."

"Bir karar vermen gerekiyor değil mi?" Sergio oturan kadının yanında ki sandalyeye oturarak ona bakmaya başladı. Tam olarak ne olduğunu bilmiyordu fakat Melan'dan duyduklarının arasında Gabriel'in sonunun onun düşüncelerinde olduğunu biliyordu. Parmak uçları klavyeye değecek ve Gabriel'in ölümünü ya da yaşamını belirleyecekti.

"Evet... Aslında zor bir karar değil fakat ben Gabriel'e katil damgasını yakıştıramadım. Otopsi raporları Virginia'dan geldi ve raporlar ile birlikte istediğim birkaç dosya daha."

"Onlar ne?"

"Emily, yani Gabriel'in eşi ölümünden yarım saat önce bir yardım çağrısı oluşturmuş." Irayna bilgisayara dönerken ona dikkatlice bakan adam hakkında düşünce kurmak istemiyordu. Dökümanlara bakarak aradıği raporu bularak Sergio'ya döndü.

"Kilit sistemini çalıştırmış ve yardım çağrısı oluşturmuş. Tahmini ölüm saatinden iki saat sonra da Gabriel bir yanlışlık olduğunu söylemiş. Evi yakmadığı zaman yani sabah saatleri. Bu da katilin Gabriel olduğunu kanıtlıyor çünkü eşinin ciğerlerinde hâlâ duman vardı yani,"

"Yani evi yakarken  aslında o yaşıyordu. " Sergio genç kadınin sözlerini tamamlarken Irayna kafasını salladı.

"Tamamen evet. Bu şekilde kanıtımız var, üstelik küçük kızları Gabriel'in DNA'sını taşımıyor. Dedektifler bunun bir ihanet için islenen bir cinayet olduğunu söylüyor. Fakat Gabriel üç yıl öncesine kadar antidepresan ilaçları kullanıyormuş. Bunun yanında ilaç almadığı zaman krizleri oluyormuş ve şiddete meğilli biri olabiliyormuş. En azından iş yerinde ki söylemler bu şekilde."

"Anlıyorum ama neden hâlâ bunu kendine yediremiyorsun?"

Irayna gelen soruyla arkasına yaslanarak durdu. Yüzünü kapatarak saatlerce ağlama hissini asla geri gönderemiyordu. Bunun nedeni asla işlerinin istediği şekilde ya da belirtmek istediğini öne sürdüğü sekilde gitmiyordu.

"Gabriel'in duvara çizdiği figür. Kızını çiziyordu, ve ne zaman kendine gelip kızını sorsa 'Yemek yedikten sonra gelecek' diyordum. Şuan, şuan onu ölüme göndermek benim için hayal kırıklığı. Asla Gabriel'e bu durumu yakıştırmazdım, dedektiflere kızı ve karısının katilini bulmalarını isterdim... Aklıma onun için iddaname yazacağım aklıma gelmezdi."