Olanaksız |Lanet Serisi 1| #Wattys2020

O/19

|12OCAK2022|

Helöööw siziii çok özledim❤

Bu bölüm için yorumlarınızı bekliyorum sizi seviyorum❤🐥

"Ben geldim!"

Gabriel içeri girerken anahtarını kapının hemen yanında ki kirişe asarak ilerledi. Hava buz gibiydi, omuzlarında biriken kar tanelerini evin içine serpistirerek ceketini temizledi, ardından çıkararak fortmantoya astı. Parmakuçları sızlarken kızaran burnuna aynadan baktı. Burnuyla eş değer kızaran yanakları kıvırcık saçlarına bambaşka bir hava katmıştı. Eşinin bu havasıni sevdiğini biliyordu. Evin sessizliği ve garip bir kokuyla karşı karşıya kalirken Emliy'in dün gece ona kızıp yemek hazırlamadığını sanmıştı. Dün gece ne olduğunu hatırlamıyordu, fakat ne olduğunu deli gibi öğrenmek istiyordu. Iş yerinde uyuduğunu çözene kadar kafasıni patlatmıştı ve eve gelmediği için Emily'in ona kızdığını sanıyordu.

Salona ilerlerken sessiz olan ev kesinlikle birşeylerin iyi gitmediğini ortaya koyuyordu.  Gabriel eşi ve kızının ev dışında olduklarını tahmin ederken burnuna gelen kokuyla durdu. Ekşimiz koku urnuna gelirken derin bir nefesi istemeyerek çekerek yüzünü buruşturdu. Antreden geçerken önüne gelen görüntüyle gözlerini fal taşı gibi açtı. Köşe koltuğun hemen önünde, grimsi parke zeminde yarı çıplak yatan kızını gördü. Kandan koyulaşmış, göğsüne kadar çekili pembe elbisesine bakakalmıştı. Ayaklarını zorlayarak bir kaç adım daha attı, yere eğildiğinde gözleri açık bir şekilde ona bakan kızıyla kendini delirecek gibi hissetmişti. 

Yere eğildi ve nefesini tutmakta zorlandı. Ciğerlerine işleyen kan kokusu midesini bulnadırıyor, her an ağlayacak gibi oluyordu. Kızının açık gözleri, maviliğini yitirmiş gibydi. Soluk ve boş bakışlar, beyninin bir yanında derinlere kadar işliyordu. Bu gözleri ve hissi asla unutamayacaktı ki aklının bbir köşesinde ki ses yeniden onun itaat etmesini sağlayacaktı. 

"Emily!"

Sesi boş odalarda dolanarak tekrar onu buldu. Gözlerinin dolmasıyla parmaklarını gözlerine götürüp görüş alanını bir miktar yaşları silerek açtı. Kendi yatak odasına giderken nefesini tutmuştu ki, yataktan çıplak bacakları sarkan eşine baktı. Yüz üstü yatak kadının bacakları yataktan sarkıyordu ve o da içeride ki küçük kızından farksız değildi. Tek farkı tamamen çıplak olmasıydı. Omuzundan başlayan bıcak izleri, ayak bileğine hatta kalçasına kadar derin bir şekilde uzanıyordu. O da kızı gibi boş gözlerini eşinde doğru yöneltiyordu. Gabriel ise tamamiyle kendini kaybetmek üzreydi. Yaptığı her hareket onu biraz daha hiçliğe itiyordu, ağlaması ya da Emily'i sarsması onları ona geri getirmeyecekti. Emily'i sarsarken sırt üstü çevirdi ve üzerini giyindirmek istedi. Fakat eşinin çene altından başlayarak gemital bölgesine kadar ulaşan büyük yarıkla neye uğradığını şaşırmıştı. Yatağın yarısındandan fazlası kanla kaplıydı, acı koku bütün evi dolanmışken Gabriel'in aklı hala başında değildi. 

"O, küllerini saklamalıyım... Küllerini saklamalıyım."

Gabriel kafasını iki yana oynatarak o'nu onaylıyordu. Göz yaşlarının arasından gülümsemeye başlarken ellerini kıvırcık saçlarına götürdü. Ne yapacağını bilmiyordu, sadece hoşuna giden fikir vekulağına fısıldanan kelimelerle kendini daha iyi hissetmeye başlamıştı. Yakatkan kalktı ve kanla dolan ellerini yüzüne sürdü. Kanın kokusunu burnuna gelirken parmaklarına bulaşan kanı burnunun ucuna sürdü.

"Emily,"

Kendini salonda bulurken kucakladığı kızını annesinin yanına yatırdı. Onların cansız bedenilerini yan yana odada bırakırken kendisi bahçe kapısından çıkarak ardiyede olan tahtaları kucakladı. Koşarak evin ortasına bıraktığı tahtaları bir bir dağıtarak aklında ki  düşüncelere yenilerini bir bir getirdi. Onların yanında olacaktı, yanlarında olacaktı ve tek istediği tek düşündüğü şey buydu. ardiyede ki gaz lambasının gazını larak salona ulaştı. Bahçe kapısı ve evin kapıları sonuna kadar açıktı. Yaptığı ilk şey gaz bambasının içinde ki gazı uzun ve sık talaşların üzerine doğru atmak oldu. Lambanın boş cam hanesini de üzerine atarak cebinbde ki sigara paketinden çakmağını çıkardı.