Olanaksız |Lanet Serisi 1| #Wattys2020

O/14

Merhabaaa!

Çok geçmeden geldim alırım bir kalbiniziii❤

Geçen bölüm ithaf istememişsiniz :( Eğer isterseniz bu pasaja yorum yapabilirsiniz ❤

Sergio için değişek fikirleriniz var mı? Bu tatlı beyefendi pek tekin değil, sizce sonrasında İrayna ve diğerlerini neler bekliyor?

Sergio ağzında ki maskeden nefret ediyordu. Cerrahi maskeleri seviyordu, ince ve onu sıkmıyordu fakat şuan ağzını ve burnunu kapayan maske tamamiyle siyah ve bandana gibi kendini sıkıyordu. Kendi nefesini hissetmek onu deli ediyordu, ter damlaları alnından maskenin bitimine kadar akıyordu. Işi bittiği an maskesini çıkardığında kendini yeniden özgür gibi hissediyordu.

Eve girerken arkasında bir çıtırtı duydu. Parmaklarınin ucundan akan kanla kendini sınarken dişlerini sıktı. Kapısının hemen önünde beliren aynada arkasına baktı. Şuan görmek istediği son kişi Phillip'ti.

👣

"Günaydın!"

Irayna Gabriel'in odasına girerken neşeyle şakıdı. Oda da o kadar fazla koku vardı ki ilk işi camları açmak oldu.

"Hasta bakıcılar ile zorun ne? Odan çok boğucu kokuyor." Genç kadın mırıldanırken camı açtı ve camın önüne yaslanarak hala gözleri kapalı biçimde yatakta olan adama baktı. Gabriel yatakta oturmuş, kafasını arkasında ki duvara ara ara vuruyordu. Vuruşu hafifti fakat duvara her değisinde tok bir ses çıkıyordu. Irayna kafasının acımadığını biliyordu falat buna daha ne kadar devam edeceğini bilmiyordu. Gabriel'in krizleri belirsizdi. Her gün farklı bir ilkeyle karşı karşıya kalıyordu fakat neden böyle olduğunu asla anlamıyordu.

"Gabriel?"

Sessizce mırıldandı. Hasta odasınında kapısı açıktı, Gabriel'in birçok hastaya zararı olmuştu ve en ağırı Melia'ya yaptığıydı. Kendisine bir zarar gelmesinden korkmuyordu fakat arkasında ki insanların üzülmesinden korkuyordu. Gabriel, bir insanı ikiye ayırabilecek kadar güçlüydü.

Gabriel gözlerini açtıktan sonra karşısında ki boş duvara baktı. Ardından gözleri genç kadına gelirken gülümsedi.

"Merhaba," Boğuk sesi genç kadının kulaklarına gelince hafifçe irkildi.

"Beni bu aralar çok korkutuyorsun," İrayna ona doğru ilerlerken arkasında ki duvara baktı.

"Yeni bir çizimin var mı?"

"Bana çizim yapmamı söylemiyor, o ne zaman derse o zaman yaparım. "

"Sen neden yapmıyorsun peki? Ondan izin mi alman gerekiyor?"

"O ne derse, onu yaparım. "

"Pekala, bana dün söylediğin sözleri hatırlıyor musun Gabriel?"

Gabriel'in gözleri onun gözlerine değindi. Gözbebekleri adeta ateşle kaynıyordu ve bunu görmemek elden değildi. Yutkunarak ondan gelecek bir cevabı bekledi. Gabriel, eşi ve kızinın geleceğini umud ediyordu fakat bu asla olamayacaktı. Küçük kızı ve şöylediği üzere öğrendiği sevgili eşini kendi elleriyle öldürmüştü. Gabriel cinayete teşebbüs suçundan müebbet hapis almıştı fakat idama kadar giden bu yolda ki durağı öncelikle Psikoloji merkezi olmuştu.

"Hayır,"

"Eşini ve kızını görmek istediğini söylemiştin. Onlara ne olduğunu hatırlamıyor musun?"

"Hatırlamıyorum,"

"Gabriel onlar öldü."

Irayna bakışlarını önünde ki adama yöneltti. Gabriel'in gözlerine kilitlediği gözleriyle  meydan okuyor gibiydi. Iki cinayetine bir yenisi daha eklenip Melia'yı da o halkaya davet etmişti. Duvarda ki çizimler o kadar fazlaydı ki Irayna yavaşça gözlerini önünde ki adamdan ayırıp cizimlere baktı.