nothing | jeongcheol ✔

[1]

Boş sokakta, karşımda kahkalar atarak dönüyordu. İlk içişi değildi. Ancak her zaman bu tepkileri verirdi.

Diğer insanlar gibi dürüst olmazdı. Dalga geçerdi, gülerdi. Her şeyi hatırlardı, bir daha unutmamak için. Yani benim için, diğer insanlara olduğu gibi kolay değildi, sevdiğiniz kişi ile sarhoş iken konuşmak. Belki de, en zor şeydi.

İçerdi, gezerdi, ne yaptığı belli olmazdı. Evet, seviyordum onu. Ne klişe ama... Klişeleri sever miydim? Bilmem. Sanırım alışmıştım aynı olayları tekrar tekrar yaşamaya. Hoşlanıyordum bu durumdan. Onu bu hâlde görmek, hoşuma gidiyordu.

"Düşeceksin." Sakin çıkmıştı sesim. Umursamaz gibiydi. Ancak bunları söylemem bile umursadığımın bir göstergesiydi.

Dudaklarını büzdü, öldüm.
Gözlerini kıstı, ağlamak istedim.
Cevap vermedi, alıştığımı farkettim.

Böyleydi günlerimiz.

Cesur insanlardık. Fakat o benim aksime, biraz daha cesurdu.

Yoruldu, yere oturdu. Ellerini saçlarına geçirdi ve karıştırdı. "Seungcheol." dedi birden.

"Hm."

"Unutmak istiyorum."

"Ne?"

Derin bir nefes aldı ciddiyetle.
Sonra tekrar güldü.

"Hiçbir şey..."