Mafyanın Aşkı

3.Bölüm (Düzenlendi💜)

   

       İYİ OKUMALAR(●'◡'●)

  Lanet olsun! S*ktiğimin beyni yüzünden erken uyanmıştım ve boşu boşuna bu kadar telaş yapmıştım. Ellerimi saçlarımdan geçirip kendimi koltuğa attım. Zaten kaç gündür uykusuzum neden erken kalkıp kendimi telaşlandırdım şimdi durduk yere?

Kendimi koltuğa atar atmaz alarm çalmaya başladı. Sinirlerim iyice gerildi. Bir kaç küfür savurup ayağa kalkarak yatağın üzerindeki telefonu alıp duvara fırlattım. Sinirlerimi bir şeylerden çıkarmam lazımdı. 

Telefon paramparça olunca sinirle odadan çıktım.  Yılışık yardımcının yüzüne bakmadan evden çıkıp arabama bindim.

Şirkete gelince kapıdaki kapıdaki  bana şaşırmış bir şekilde bakmaya başladı. Allah'ım ya! Şirkete erken gelmem çok mu garip? Ne bu garip bakışlar. Adam bana hala daha şaşırmış bir şekilde bakarken sert sesimle "Kapıyı aç!" dedim. Güvenlikçi sert sesimden sonra üzerindeki şaşkınlığı atıp kapıyı açtı. Duygularını daha sonraya saklayıp neden beni sinirlendirmeden işlerini yapmıyorlardı?

Güvenlikçiye öldürücü bakışlar atıp şirkete girdim.

Asansöre binip odamın katının numarasına bastım. Asansör durunca sert adımlarla odama girdim. Asu daha gelmemişti. Ceketimi çıkarıp kendimi sandalyeye attım. İçimden bir ses bugünün çok yoğun geçeceğini söylüyordu. 

                           ☠☠☠

  Nisa'yı düşüne düşüne bütün işlerimi bitirmiştim. Bir an önce Nisa'yı görmek istiyordum. Olumlu kararını duyup bir an önce onunla evlenmek istiyordum. Hızlı adımlarla şirketten çıkıp arabama bindim.

İbre 230'u gösterdiğinde biraz yavaşlamam gerektiğini anlayıp ayağımın ucuyla hafif frene dokundum. Tekrar ibreye baktığımda 80'i gösterdiğini görünce ayağımı frenden çekip normal bir hızla evime geldim.

Hızla arabadan inip anahtarımı yanıma almadığım için kapının zilini çaldım. Karşımda Buse'yi görünce yüzümü buruşturup bir şey demesine izin vermeden  odama çıktım. Şimdi bu kapıyı yüzündeki tatlı gülümsemesiyle Nisa açsa hiç fena olmazdı. 

Kısa bir duş alıp giyinme odasına girerek koyu gri takımımı giydim. Saçlarıma elimle şekil verip siyah saatimi koluma taktım. Kravat takmayı sevmediğim(!) için (bağlamayı bilmediği için) kravatlara elimi sürmeyerek evden çıkıp arabama yerleştim.

Nisa'nın evinin önüne gelince arabayı yolun kenarında durdurup arabadan indim. Evin kapısına ulaşınca hiç beklemeden zile bastım.

Kapı açılınca karşımda bir yardımcı gördüm. Ama bizim yılışığa benzemiyordu. Eli yüzü düzgün iyi birine benziyordu. Buse'yi buraya getirip bunu eve yardımcı alsam iyi olabilirdi. Bana bakarak "Kimsiniz?" dedi.

"Meriç Kandemir , Nisa'nın sevgilisiyim"

Kadın şaşkın gözlerle bana bakarken arkadan "Ayşe kim gelmiş?" diyen bir kadın geldi. Ona daha dikkatli bakınca Nisa'nın annesi olduğunu fark ettim. 

Kadın beni görünce kaşlarını çatarak "Siz kimsiniz?" dedi. Te Allah'ım ya. Bu aile herkese 'kimsiniz mi' diyiyor? Sakin kalmaya çalışarak az önce söylediklerimin aynısını söyledim.

Kadın da bana şaşkınlıkla bakıp sorar şekilde "Nisa'nın sevgilisi?" dedi. Usulca kafamı salladım. Bir süre sonra kadın üzerindeki şaşkınlığı atıp gülümseyerek "İçeri gel" dedi. Bir tepki vermeden içeriye girdim. O önden yürürken ben de onu arkasından takip ediyordum.