Ölüm Melekleri

Eve Varış

Gren sabah ilk uyanan olmuştu. Güneş gözlerine vurunca, daha fazla uyuyamamış, kalkmıştı. Diğerleriyse hala uyuyor ve uyanacak gibi de görünmüyordular.

Gren odadan çıktı, gıcırdayan döşemelerde yavaş yavaş yürüyerek aşağı indi. Merdivenlerden inerken hana baktı ve etrafın boş olduğunu gördü. Sadece arka masada iki adam sızmıştı.

"Günaydın evlat," dedi yaşlı adam.

Gren dönüp adama baktı ve gülümseyerek :

"Günaydın," dedi.

"Erkencisin. Benden bile erken kalkmışsın."

"Evet, erken kalktım."

"Hadi gel sana bir fincan sıcak çay vereyim."

Adam önden, Gren arkasından merdivenlerden indiler ; Gren barın dış tarafına, adam ise iç tarafına geçti.

"Bekle ateşi yakayım," dedi adam ve arkasındaki kapıdan içeri girdi. Gren onu göremiyordu. Kısa süre sonra adam elleri is içinde gerid döndü ve Gren'in karşına oturarak,

"Anlat bakalım evlat. Kimsin, neyin nesisin," dedi.

"Benim adım Gren Devinder. Dün duyduğunuz gibi. Ben ve iki arkadaşım sekiz yıldır dağın yukarı kısımlarda yaşayan bir büyücünün yanında kalıyorduk."

"Natrador mu?" dedi adam.

Gren şaşırdı. Natrador'un bu kadar çok tanındığını bilmezdi ama gene de sevinmişti.

"Evet Natrador."

"Eski dostumdur Natrador. Lord Amelsis'le yapılan savaşta aynı cephedeydik."

"Aynı cephe mi?" dedi Gren hayretler içinde. "Yani Gölge Krallığı surları dibinde mi savaştınız onunla."

Yaşlı adam gülümsedi, evet derce başını salladı.

"Orada tam yirmi sekiz gün birlikte kaldık onunla. Beni ölümden kurtarmıştı. Surlar dibinde bir trolün altından kalıp ölecektim neredeyse. Hala dün gibi aklımda..."

Adam başını öne eğdi ve geçmişin hayaline daldı bir süre. Adamın bu tavrı Gren'in hoşuna gitmişti. Sustu ve onu izledi ama adam bir süre sonra tekrar Gren'e döndü.

"Devam et."

Gren adamın savaşı anlatmasını yeğledi. Çünkü Natrador onlara bundan pek fazla bahsetmezdi.

"İsterseniz önce siz anlatın hi –... "

"Benim hikayem her insan gibiydi evlat. Basit ve korkunç. Kanlar içinde. Anlatılması zor."

Gren kaşlarını indirdi ve adamın üzüntülü bakışlarına karşılık verdi. Sonra devam etti :

"Dediğim gibi Natrador'un yanında sekiz yıl kaldık. Ondan büyücülükle ilgili ne biliyorsa öğrendik. Eğitim artık bitti ve biz şimdi evimize dönüyoruz."

"Hangi köydensiniz," dedi adam.

"Ulyes nehrinin yanındaki Ulyes köyündeniz biz. Ama doğrusu köyü pek bilmem."

Adam başını salladı ve ardından telaşla arkasını döndü ve hızla ateşin yandığı odaya koştu.

Gren arkasını döndü ve masaların üzerinde yatan iki ayyaşa baktı. Bir süre onların komik görünüşleriyle eğlendi.