Ölüm Melekleri

Mağarada Bir Başına

"Uyan! Uyan dedim!"

Gren karnına aldığı tekmeyle kendine geldi. Gözlerini açtığında gördüğü şey, ona bakan bir kadın ve onu engelleyen Treyny'di.

"Bırakın onu. Ben uyandırırım," diyordu Treyny kadına.

"Çekil!" dedi kadın Treyny'i iterek. "Böyle işime karışırsan, minotaura ilk yem sen olursun."

Gren doğrulurmaya çalışırken, kadın boynundan tuttuğu gibi havaya kaldırdı. Gren bir an başını ovuşturdu. Ağrıyordu : dün gece başına aldığı darbenin etkisiyle olmalıydı.

"Bundan sonra erken kalkacaksınız!" dedi kadın, bir Gren'e, bir Treyny'e bakarak. Sonra karşıdaki demir kapıya yöneldi ve kayboldu.

"Ne oluyor Gren?" dedi Treyny kadının çıkmasıyla. "Dün gece ne oldu? Ben o yaratıkla savaşıyordum sonra -..."

"Yavaş ol Treyny," dedi Gren umutsuzca. "O yaratık yüzünden her şey. Sen bayıldıktan sonra, ben savaştım onunla. Ama pek başarılı olamadım. Sonra bu kadınlar geldi ve onu etkisiz hale getirdi. Kurtulduğumu sanarken onların erkek avcıları olduğunu öğrendim."

Treyny anlamsızca baktı Gren'e. "Onlar efsanedir. Yani küçüklükten beri anlatılan bir masalın elinde esir mi düştük."

"Masallar, bir gün gerçek olur," dedi başka bir erkek sesi.

Gren etrafa bakınca bir çok erkeğin olduğunu gördü.

"Sizler de mi esirsiniz?" diye sordu.

Az önce konuşan adam öne çıkarak gülümsedi, "Hepimiz, hepimiz bir masal sandığımız kadınların elinde esir düştük."

Treyny kenara geçti, dizleri üstüne çöktü ve başını ovdu. "Ama burada hiç görmemiştim onları. Kendi ormanımda esir alındım. Bu olamaz."

"Burada yaşamazlar zaten. Onlar doğuda, eski topraklarda yaşarlar. Oraya hiç gittin mi?" dedi adam.

"Hayır," dedi Treyny.

"Şimdi sorun onların gerçekliği değil," dedi Gren söze karışarak. "Burada böyle kalamayız."

"Kalırsınız," dedi adam.

"Kalamayız," dedi Treyny. "Onlar, beni kendi topraklarımda esir edemezler."

"Beni kendi krallığımda esir etti onlar. Ben bir prenstim. Doğu sınırında küçük bir beyliğin tek varisiydim. Adı Gersten."

"Gersten krallığı," dedi Gren. "Natrador oradan bahsetmişti."

"Krallığı çok eskilerde kaldı. Ben daha doğmamışken, Karanlık Lord bile yokken krallıkmış Gersten. Ama sonra büyük savaştan sonra, sadece bir beylik kalmış."

"Adın ne?" dedi Treyny.

"Gersten, kurucu atamızın adı."

"Peki neredeyiz şimdi. Biliyor musun?"

"Evet. Yakalandığınız ormanın yakınındayız. Bir dağın yamacında, bir mağaradayız."

"Buralarda cüceler vardır," dedi Treyny. "Dağ cüceleri bize yardım ederler. Ama onları bulmalıyım."

Gersten alaycı bir gülümsemeyle cevap verdi, "Cücelerin minotaurla savaşabileceğine inanıyor musun? Savaşçı kadınları da unutma."