Written

I think I need written

Napaisip ako habang kaharap ko ngayon ang demonyong bestfriend ng kuya ko na hindi ko malaman kung paano. Maybe the best way to end an awkward situation is ang magwalk out, and act out na parang walang nangyari.

Ngunit sa isang to parang malabo kasi pahakbang palang ako eh nagsalita na siya.

"Don't you dare walk away from me niks"  seryoso niyang sabi which is super rare and a little bit annoying for me.

"At sino ka naman para utusan ako,aber?!!" May authority kong sabi. Kailangan ko to ngayon eh.

" because for sure your brother will know about this and --- maybe your bestfriend too?"  Sabi niya na may nakakalokomg ngiti.

"Pwede ba maki ride-in ka na lang.. parang wala naman tayong pinagsamahan. Sabay tapik ko sa balikta niya na para bang close kami talaga ehhhw.

"Arggh, drop the act dahil hindi ka naman nakikipagclose sa akin. Malimit mo nga akong kausapin. It feels like meron akong sakit or something" sabi niya kasunod ang diritsong tingin sa aking mata.

"Now,you tell me bakit mo iniiwasan ang so-called-besty mo?,bakit niks?" Dapat pala sumama nalang ako kay besty kesa ang matrap sa mokong nato.

He move slowly towards me kaya atras naman ako ng atras.. wait nababasa ko to sa novels ah, napapanood ko rin to sa tv. No way!he is using tricks on me!

Kasabay ng pag *blink* ng idea sa utak ko, sumunod naman ang aksyon ng paa ko at inapakan ang oh-so-lovable vans shoes niya. Sorry shoes.

"Ahhhhh!!!what the heck niks?!aray!!!!" Hindi magkamayaw na sigaw, rub at kung ano-ano pang katarantaduhang naisip niya para maibsan ang sakit na nararamdaman sa right foot niya gawa ng pag-apak ko with full force pa. Buti nga sa kanya! Take note nakaheels pala ako ngayon.

"Thats for scaring me!" Defense mechanism kung sabi.

"Scaring you?paano?bakit?how?" Naguguluhan niyang sabi or should I say tanong?

"Ah basta kailangan ko na umuwi at baka hanapin pa ako ni kuya" pagkasabi ko nun ay tumalikod na ako. I really can't stay close to him para akong sinasakal at kahit anong gawin kong pagintindi eh ganun talaga.

Medyo nakahinga naman ako ng maluwag ng paglingon ko eh nakatayo pa rin siya doon sa kung saan ko siya iniwan kanina...nakatingin lang siya sa sahig at hindi ko makita ang mukha niya.

Problema nun?bahala nga siya! Binilisan ko yung paglalakad ko at hindi na muli pang lumingon sa kanya.

"Ang aga naman atang natapos yung dinner niyo nikka?" Bungad na tanong ni kuya pagkapasok ko ng bahay namin.

"Huh?Ah--ano kasi kuya...di ako sumama." Medyo alangan kong sabi. Alam mo naman si kuya maraming tanong to for sure.

"Bakit naman?may nangyari ba? nag-away ba kayo ni Aimee?" Ratatat niyang tanong sa akin. Sabi na nga ba eh.

"Tinamad lang ako,okay? Tiyaka ayaw mo ba akong kasama dito?" Pacute kung tanong kay kuya with matching blinking of my eyes pa yan ha!

"Tigilan mo nga ako niks,alam ko--" "Kuya, sometimes may tinatawag din tayong alone time at sa ngayon yun yung gusto ko...alone time kasi baka humiwalay na yung katawan ko sa soul ko kasi hindi ko na siya naentertain ng mabuti" i stop what he's going to say kasi alam ko namang hindi ako mananalo.

"Oo na,sabi mo eh. Oh siya umupo ka na dun (sabay turo sa upuang nakaharap sa mesa) pero before that maghugas ka muna ng kamay kasi parang ang bantot mong tignan" ouch naman kuya,pumasok lang ng school naging mabanyot agad. Grabe siya oh!