Written

Lucas, I'm Sorry

Ano ba ang dahilan ng takot?

Bakit ba tayo natatakot?

Ano ba ang naidudulot nito?

Maari bang magbago ang pagtingin mo sa tao dahil dito?

-Nikka-

Nagdadrive na si Lucas ng sasakyan pauwi. Kuya Troy keeps on calling me pero hindi ko ito sinasagot. Magulo ang isipan ko dahil sa nangyari kanina. He is so serious, sincere at dangerous. He also becomes different pero alam ko ang hindi nagbago yung tingin niya sa akin...yung nararamdaman niya ganun pa rin...at natatakot ako, natatakot ako sa posibleng mangyari.

"Nikka, alam mong walang maidudulot na mabuti yung kanina kaya pls. kalimutan mo nalang". Napatingin ako kay Luke. Seryoso ang kanyang mukha na kahit nakatingin ng diretso sa daan ay alam kong nag-aalala talaga siya sa akin. Magsasalita pa sana ako ng biglang tumunog ang cellphone ko. Iniisip ko pa lang siya kanina kung paano na kaming dalawa eh eto na naman? Para bang magkarugtong na yung iniisip naming dalwa.

I receive a text message from an unkown number 'Text me pag nakauwi ka na, boyfriend mo ito' Magtatype na sana ako ng reply ng biglang magring ang phone. Aimee calling... Shocks hindi pala ako nakapagpaalam. I answered it immediately "Besy, ano na? San na kayo? Sabi ni Lucas ba yun? Ah basta antagal sa Cr ha!" tumingin ako kay Luke na tahimik lang na nagdradrive.

"Sorry Bes, emergency lang..Kuya Troy keeps calling me kaya kailangan na naming umuwi. Sorry hindi na ako nakapagpaalam". I felt sorry for what happened earlier talaga.

"Ganun? OA ni Kuya ha! Anyway okay lang. Ingat kayo, kita nalang tayo next time. Bonding tayo okay? Love yah. bye" napangiti lang ako sa sinabi ni Aimee at pagkatapos ibinaba niya na. 'Tss. hindi man lang ako nakapag-goodbye'.

Nakarating na kami at halatang kinakabahan kaming pareho ni Lucas lalo na at nasa mismong labas ng bahay si Kuya. Tiningnan niyang mabuti ang sasakyan and sa oras na makalabas kami ay isang suntok sa mukha ang inabot ni Lucas. 

Agad ko siyang dinaluhan sa kanyang pagbagsak sa lupa. Mangha akong napatingin sa kapatid ko na ngayon eh nagmistulang ibang tao. "Kuya! you don't have to do that. It was my fault! Walang kasalanan si Lucas dito. Do you really think gusto niya akong mapahamak?" Tinulungan ko siyang makabangon habang sapo-sapo niya ang kanyang duguang ilong.

"The heck bro! Wala namang nangyari, nag-usap lang sila" pagpapaliwanag niya kay Kuya.

"Nag-usap lang? Alam mo ba kung anong nangyari one year ago nung hinatid lang siya ng lalaking yun sa bahay? She was almost shot!" galit na sigaw niya kay Lucas. Madilim pa rin ang kanyang mukha na hindi ko maipaliwanag. Tinitigan niya ako sa mata which send shiver down my spine. "Hindi ka na ulit lalabas ng bahay hanggang makabalik tayo ng Paris!" sigaw niya saka ako kinaladkad papasok ng bahay. "Humanap ka ng hotel Lucas, sa tingin ko hindi kita kayang pagkatiwalaan na manatili pa rito." 

Tinignan ko si Luke na hindi maipinta ang mukha at halatang gulat sa sinabi ni Kuya. "Kuya, past midnight na, hindi ba delikado na umalis siya?" huminto siya sa paglalakad saka muli akong binalingan. "You should have think about that before holding Makki's hand kanina." 

Napatulala ako sa sinabi niya, did he saw kung anong nangyari kanina?Paano niya nalaman iyon? Did Lucas told him? Nagpatuloy muli siya sa paglalakad ng biglang namutawi ang salitang gusto ko ng sabihin dati pa. "Mahal ko si Makki, Kuya. Mahal na mahal ko pa rin siya and I can't bear to lose him again just like that." Napatigil rin siya sa paglalakad ng huminto ako.

"Nikka, nasisiraan ka na ba? Sa tingin ko hindi ito yung tamang--" Parang isang bomba ang sumabog sa kabila kong pisngi dahil sa lakas ng pagkakasampal sa akin ni kuya dahilan para bumagsak ako sa malamig na semento. Hindi mapigilang tumulo ang luha ko dahil sa hapdi ng kaliwa kong pisngi. 

"Troy!" sigaw ni Lucas kasabay ang paglapit sa akin ngunit, hindi niya pa man ako malapitan ay isang malakas na naman na suntok ang inabot niyang muli kay Kuya. "Sabi ko umalis ka na! wag kang makialam dito!" 

"Kuya, tama na.. pls." pagmamakaawa ko ng paulit-ulit niyang pagsusuntukin si Lucas na ngayon eh pati gilid ng labi niya ay meron na ring dugo.

"Luke, please umalis ka na. Okay lang ako, mag-usap nalang tayo bukas, okay?" pagmamakaawa ko sa kanya para hindi na ulit siya masaktan pa ni Kuya but He won't listen. Muli akong hinigit ni Kuya paapsok ng bahay. Ngunit mabilis rin akong nahawakan ni Lucas sa kabila kong kamay. Isang tadyak naman sa tiyan ang inabot niya kay Kuya dahilan ng muli niya pagkahandusay sa semento.

"Ahhhhh! Kuya, tama na pls. Lucas...pls" sigaw ko para tumigil na si Kuya. Habang hinawakan ang kanyang kamay at higitin siya palayo kay Lucas. Gusto ko mang tingnan ang sinapit ni Luke ay hindi ko magawa sa akdahilanag baka saktan lang din siya ulit ni Kuya. Kaya hinigit ko nalang si kuya papasok ng bahay leaving Luke in that cold cement bleeding. 'Lucas, I'm sorry'.

Pgakapasok na pagkapasok sa bahay ay agad niya itong nilock. Nagmadali naman akong umakyat ng kwarto at nilock rin ito. Mabuti naman at hindi na sumunod si Kuya sa akin. What was that? Parang kapamilya na namin si Luke pero kung bugbugin niya ay parang hindi man lang niya ito kilala. 

Napatulala ako sa aking salamin. Maga ang aking mata pero ang nakaagaw pansin ay ang maga ko ring pisngi. Ni minsan hindi ako pinalo ni Mama at Papa nung bata pa ako. Pero paanong? paanong nagawa niya akong sampalin. Inabot ko ang aking pisngi na naging dahilan ng aking paghikbi. Damn ang sakit..ang sakit sakit. How could He do that? I thought inilayo niya ako kay Makki dahil ayaw niya akong masaktan pero bakit siya mismo ang nanakit sa akin. 

Lumapit ako sa bintana at dun ko lang napagtantong nagkaroon na ng grills dito. Teka? wala naman itong grills dati ah. 'Ang pinto!' agad akong lumapit sa pinto, ini-unlock ito pero ng subukan ko itong buksan ay hindi ko ito magawa. "Kuya Troy?!, Kuya buksan mo ito! Kuya pls.. Kuya, ano ba buksan mo ito!" paulit-ulit kong pagmamakaawa pero parang walang tao sa ibaba. 

Aga akong lumapit muli sa bintana at hindi ako makapaniwala sa aking nakita. Lucas was still lying on the road duguan pero ang nakakapagtaka ay ang lalaking nakatayo sa gilid niya may dalang baseball bat at agad niya itong pinagpapalo sa kay Lucas. I wanna scream as I see Lucas trying to get up, trying to fight..pero masyado na siyang mahina para gawin ito. Until, I can't see him moving again. Luha nalang at mumunting hikbi ang namutawi sa akin matapos masaksihan ang brutal na pagpatay sa munti kong kaibigan. I was looking every corner of the street at kahit sa mga kalapit na bahay trying to search for help pero walang tao. It seem the cold weather brought them off from being awake. Muli akong lumapit sa pinto at sinubukang buksan ulit ito pero wala. "Kuya Troy!, kuya pls. Lucas need help. Someone is trying to kill him outside. Kuya!" sigaw ko parin ngunit para lang akong malulunod sa sarili kong tinig without hearing a response from him. Muli kong nilapitan ang bintana and all I can see is that Man's doing on Lucas.

And for an instance biglang nagflashback lahat. The first time we met, the first smile he gave me. Yung unang beses niya akong ihatid sa condo and even the times He told me how much He likes me. Lahat yun paulit-ulit kong nakikita habang inaangat na siya ng lalaking yun at isinakay sa itim na sasakyan.

It was so painful but I can't take my eyes away. Isinakay siya nito sa likod ng sasakyan na animo isang basura lang sa daan. Parang guguho ang mundo ko sa nangyari, I won't see that damn smile again..kung paano niya hawiin ang kanyang buhok at kung paano siya tumawa sa harap ko. I would miss him so much pero bakit? Bakit niya nagawa iyon? 

Napahinto ako sa paghinga at automatikong napunta ang mga kamay ko sa aking bibig ng biglang umangat ng lalaking iyon sa mismong kinatatyuan ko ngayon nakatingin ang lalaking iyon.Bagamat may suot na sumbrero ay kita parin ang kulay brown nitong mata. Ang lalaking nagpahirap at pumatay kay Lucas ay siya ring lalaking naging dahilan kong bakit nagkaroon ako ng kaibigang tulad niya. How could he do that? Kaya ko pang tanggapin na sinampal niya ako kanina...but this? killing someone not just someone...kundi para narin niyang kapatid, o baka naman si Luke lang talaga ang itinuring siyang ganun? I never thought that His capable of doing that. I never thought that He could kill someone.

"Kuya...bakit?" yan lang ang lumabas sa bibig ko ng magtagpo ang aming mga mata.