Ben Meriç Kaya. O herkesin dilinde dönüp dolanan Şizofren. Şizofren değilim kafamdakileri açıklayamıyor, dilimin ucuna getiremiyorum. İnsanlar beni anlamıyor ya da anlamak istemiyor. İnsanlara güvenmezdim insanlar da bana güvenmezdi.nAma ben her ro...
Selammmm Öncelikle yukarı bıraktığım şarkılardan birini kesinlikle dinliyorsunuz tamam mı
Ve A'zeli yazarken dinlediğim ve hissettiren tüm şarkılar Spotify'da
Spotify- Sermiranl- A'zel
O zaman 33. Bölümü yakıp Geri sayıma başlayalım Oy Ve satır arası yorumlarınızı doldurmayı ve bırakmayı unutmayın İthaf vereceğim (Hayalet okuyucularım lütfen yorum yapın)
Ops! Esta imagem não segue as nossas directrizes de conteúdo. Para continuares a publicar, por favor, remova-a ou carrega uma imagem diferente.
33.Bölüm
Ateş, dileğini diledikten sonra gözlerini açıp tüm mumları üflemiş sesli bir nefes bırakıp, suratıma bakmıştı "Teşekkür ederim." Dediğinde kaşlarımı kaldırdım. "Ne için?" Diye sordum. Dudaklarımı yaladığımda kaşlarıyla pastayı işaret etti. Daha sonra gülüş çizgilerini belli edecek derece de gülümsedi. "Pastaya neden kafamı koyup, altına Ateş emojileri yerleştirdin." Bende gülüp omuz silktim. "Komik olmamış mı ama?" Dedim.
"Baya." Diye yanıtladı kaşlarını kaldırıp indirerek, işaret parmağını emoji baskısının olduğu yere batırıp çıkardıktan sonra burnumun ucuna sürdü. Başımı sağıma doğru çevirip, "Yapma Ateş." Dedim.
Pastayı elimden alıp halının ortasındaki sehpanın üzerine bıraktı. "Tekrar, teşekkür ederim." Deyip birden kollarını sırtıma sarınca bende ellerimi sırtına çıkardım. Samimi bir şekilde gülümsedim. "Hiç önemli değil Canım Ateş'im." Tebessüm ederek geri çekildi. "Çatal, bıçak bir şeyler getireyim, sen otur geliyorum." Deyip pastayı bıraktığı yerden alıp mutfağa doğru ilerledi.
Tekli koltuğa oturup sessiz sinema gibi oynayan televizyona baktım.
Sanırım bir korku filmiydi.
Gözlerim ekrana iyice kayarken böylesine bir filmin bana göre hiç olmadığını anladım ama bakışlarımı da Lanet ettiğim Merakımdan dolayı çekemiyordum.
Kaşlarım kendiliğinden çatılmaya başlarkenbir iki dakika kadar sonra, "Böh!" Birden bağırma sesiyle yerimde sıçrarken, yanımdaki yastığı elime aldığım gibi Ateş'in suratına atmayı hedefledim ama Ateş son anda fark etmiş ve yan dönmüştü. Böylelikle yastık omzuna çarparak yere düşmüştü. "Elimde tabak var ayıp."
"Öyle bir dalmışsın ki filme." Elindeki pasta dilimi olan tabağı alıp dizimin üzerine bıraktım. Çatalımı sehpanın üzerine bırakıp yanıma oturdu. Kolunu koltuğun başlığına yaslayıp bana döndü. "Korkuyor musun?" Diye sorduğunda tekrar filme baktım. "Henüz değil, tek kalınca," dedim kıkırdayarak çatalımı çikolatalı pastaya batırıp bir çatal alarak yedim.
