Tragically Beautiful [Completed]

Episode-5

Zawgyi Version

တဖြဲဖြဲ႐ြာေနေသာ မိုးေရစက္ေတြက ကားမွန္ေပၚ တစ္စက္ခ်င္းစီးက်လ်က္...။
ညေနေစာင္း ႐ုံးဆင္းခ်ိန္မို႔ ကားလမ္းထက္ အိမ္ျပန္ေနၾကေသာ ကားေတြ၊ လူေတြလည္းအမ်ားအျပားေပ...။
မီးပြိုင့္က မီးနီေနတာမို႔ ကားရပ္ကာေစာင့္ေနရင္း ဘာရယ္မဟုတ္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ဆီအၾကည့္ပို႔မိေတာ့ ကားလမ္းေဘးက ပလက္ေဖာင္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတဲ့ စုံတြဲေလးတစ္တြဲ...။

မိုးေရစက္ေတြေအာက္ ထီးေလးတစ္ေခ်ာင္းကိုအတူေဆာင္းရင္း ၿပဳံးေပ်ာ္ေနၾကပုံက အေဝးကၾကည့္ေနတဲ့ကိုယ့္ဆီေတာင္ အေပ်ာ္ေတြကူးစက္ေစသည္...။
အားက်စိတ္လည္း တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းပါဝင္သည္ေပါ့...။
အဲ့ဒီ့စုံတြဲေလးေနရာမွာ ကိုယ္နဲ႕ေမာင္သာဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲဆိုတဲ့ အားက်စိတ္ေလး...။

ထိုစုံတြဲေလးျမင္ကြင္းထဲကေပ်ာက္သြားတဲ့အထိလိုက္ၾကည့္ရင္း ဟက္ခနဲတစ္ခ်က္ရယ္ခ်လိဳက္ပါေတာ့သည္...။
ဘယ္လို႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္အေတြးမ်ိဳးေတြေတြးေနတာလဲ ကင္ထယ္ေယာင္းရယ္...။
ေမာင္ဆိုတာ ကိုယ့္ကို႐ြံမုန္းေနတဲ့၊ ကြာရွင္းခ်င္ေနတဲ့သူေလ...။
ဒီလိုအတူတူေပ်ာ္႐ႊင္နိုင္ဖို႔ဆိုတာ ျဖစ္လာနိုင္မယ္မထင္ပါဘူး...။

ကိုယ့္အျဖစ္ကိုယ္ေခါင္းတစ္ခ်က္ခါလိုက္ရင္း အေတြးေတြကိုေမာင္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္...။
မီးပြိုင့္လည္းစိမ္းေနၿပီမို႔ ကားကိုေမာင္းထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္...။
အျပန္လမ္းမွာပိုပိုၿပီးသည္းလာတဲ့ မိုးက တိတ္မည့္အရိပ္အေယာင္တစ္စက္ကေလးမွမျပ...။

ၿခံထဲကားကိုေမာင္းဝင္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ အိမ္ေရွ႕မွာဘဲရပ္လိုက္ၿပီး ကားေသာ့ကိုလက္ကကိုင္ကာ အျမန္ဘဲအိမ္ထဲေျပးဝင္လာလိုက္ေတာ့...

"ဟင္...ေမာင္...?"

အိမ္ေရွ႕မွာ ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲလက္ထည့္၍ ရပ္ေနသည့္ေမာင္...။

"ကြာရွင္းေပး....!"

"ဒီကိစၥ ေမာင့္ကို ေျပာၿပီးသားေလ၊ ကြာရွင္းမေပးနိုင္ဘူးလို႔...!"

တကယ္ေတာ့ ဟိုတစ္ေန႕က ကိစၥနဲ႕ Company ကျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အိမ္မွာ ေမာင္နဲ႕ကိုယ္ ျပႆနာထပ္တက္ၾကပါေသးသည္...။
‌ထိုေန႕ကစၿပီး ေမာင္က 'ကြာရွင္းေပး' ဆိုတဲ့စကားကို တစ္ေန႕အခါတစ္ရာေလာက္ေျပာေနခဲ့တာ...။
အဲ့စကားကို တစ္ခါၾကားတိုင္း ကိုယ့္ရင္ေတြဘယ္ေလာက္နာရလဲဆိုတာ ေမာင္မွမသိဘဲ...။