Tragically Beautiful [Completed]

Episode-16

Zawgyi Version

"ထယ္..."

ႏွစ္ေယာက္သားဘာစကားမွမေျပာျဖစ္ၾကဘဲ အိမ္ေရွ႕ ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚထိုင္ေနၾကမိတာ အေတာ္ပင္ၾကာေနၿပီ...။
ထိုင္ေနၾကတဲ့ေနရာေတြကလည္း ေတာင္နဲ႕ေျမာက္လို၊ အလယ္မွာအျခားႀကီးပဲ...။
ကိုယ့္ဘက္ကို မ်က္ႏွာကိုလွည့္လို႔မလာေတာ့တဲ့ ထယ့္ေၾကာင့္ အနားကိုကပ္သြားကာ ေဘးနားမွာထိုင္လိုက္ေတာ့ ဟိုဘက္ကိုဆက္တိုးသြားတဲ့ ထယ္...။
ကိုယ္ကလည္း အေလွ်ာ့မေပးဘဲ ထပ္ကာတိုးသြားျပန္ေတာ့လည္း အကပ္မခံဘဲ ခြာသြားျပန္သည္...။

ကိုယ္ကကပ္လိုက္၊ သူကဟိုဘက္တိုးသြားလိုက္နဲ႕ ေနာက္ဆုံး ေနရာမက်န္ေတာ့မွ ကိုယ့္ဘက္လွည့္လာၿပီး

"ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ...!?"

"ကိုယ္က ထယ္နဲ႕စကားေျပာမလို႔ကို...၊ ထယ္က ကိုယ့္ကိုမွမၾကည့္တာ...!"

"မင္းနဲ႕ ငါ့ၾကား ဘာေျပာစရာရွိေသးလို႔လဲ..?"

"ေမာင္လို႔ေတာင္မေခၚေတာ့ဘူးလား ထယ္...?"

လြမ္းေနခဲ့ရေသာ မ်က္ဝန္းညိုညိုေလးေတြကို စိုက္ၾကည့္ကာ ေျပာမိတဲ့အခါ ထိုမ်က္ဝန္းညိုညိုေလးေတြက လႈပ္ရွားသြားေလရဲ႕...။
ဒါေပမယ့္ သိပ္မၾကာလိုက္၊ ကိုယ့္ကိုအၾကည့္လႊဲသြားျပန္ေလသည္...။

"မင္းနဲ႕ငါနဲ႕ ကြာရွင္းၿပီးၿပီဆိုတာ ေမ့ေနၿပီလား...?"

မ်က္ႏွာႀကီးကိုဟိုဘက္လွည့္ထားေသာ ထယ့္ေၾကာင့္ ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွထကာ ထိုင္ေနေသာသူ႕အေရွ႕ ဒူးေထာက္ခ်လိဳက္ေတာ့သည္...။
ထို႔ေနာက္ လက္သြယ္သြယ္ကေလးေတြကိုဆုပ္ကိုင္လ်က္...

"အခုထိ ကိုယ္က ထယ့္ရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ သက္ဆိုင္သူျဖစ္ေနတုန္းပဲေနာ္...! ကိုယ္လည္းထယ့္ကို ပိုင္သလို၊ ကိုယ္လည္းထယ့္ကိုပိုင္တယ္..."

ထိုအခါမွ မ်က္ဝန္းညိုညိုေလးေတြက ဝိုင္းစက္စြာျပန္လွည့္ၾကည့္လို႔လာၿပီး...

"အဲဒါက ဘာအဓိပၸာယ္လဲ...? ငါမင္းကို ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ပို႔ေပးခဲ့ၿပီးၿပီေလ..."

"အဲ့ဒီ့ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္က အခုအစအနေတာင္ရွာမရေတာ့ဘူး...၊ ကိုယ့္ၿဖဲလိုက္လို႔ တစ္စစီၿပဲသြားၿပီ...! အဲဒါေၾကာင့္ ထယ္နဲ႕ကိုယ္နဲ႕က အခုထိ လက္ထပ္ထားၾကတဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ေတြပဲ...၊ ရွင္းၿပီလား ကိုယ့္ေယာက္်ားေလး..."