Tragically Beautiful [Completed]

Episode-12

Zawgyi Version

ဝရံတာဆီကေန ခပ္ေအးေအးေလးတိုက္ခတ္လာေသာ ေလေျပေလးက မ်က္ႏွာကိုလာေရာက္က်ီဆယ္ေလရာ သေဘာတက်ၿပဳံးလိုက္မိရင္း လက္ထဲပါလာတဲ့ စာအုပ္ေလးကိုဖြင့္ကာ စာဖတ္ေနလိုက္သည္...။
ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ စာ႐ြက္တစ္႐ြက္ခ်င္းဆီလွန္ရင္း စာကိုစိတ္ဝင္တစားဖတ္ေနတုန္းမွာပဲ... အေနာက္ကေနခါးကိုသိုင္းဖက္လာတဲ့ လက္ကေလးေတြ...။
တစ္ဆက္တည္းညာဘက္ပုခုံးေပၚေမးတင္လာေလေတာ့ ကိုယ္တစ္ခ်က္ၿပဳံးမိလိုက္ေတာ့သည္...။

"ထယ္ကလည္း...ထယ္‌ေရာ၊ ကိုယ္ေရာ အလုပ္နားတဲ့ရက္ေလး ႏွစ္ေယာက္သားအတူတူအခ်ိန္ျဖဳန္းမယ္မရွိဘူး...၊ စာခ်ည္းပဲဖတ္ေနတာပဲ...!"

မေက်နပ္သလို ေလသံေလးကိုၾကားလိုက္ရကတည္းက လွည့္မၾကည့္ရေသးဘဲနဲ႕ကို သိလိုက္ပါၿပီ...၊ ေျပာရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးပါဆူထားဦးမယ္ဆိုတာ...။
ကိုယ္ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထင္ထားတဲ့အတိုင္း ႏႈတ္ခမ္းဆူထားေလရဲ႕၊ မ်က္ေစာင္းေလးက အဆစ္ပါေသးပါသည္...။
ဂ်စ္က်နည္းေလးတစ္မ်ိဳးေပါ့...။

"ေစာေစာတုန္းက ထယ္ ေမာင့္အနားလာတုန္းကက်ေတာ့ ‌ထယ့္ကိုလွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘဲ ဂိမ္းကိုပဲသည္းႀကီးမည္းႀကီး ေဆာ့ေနတာ ဘယ္သူလဲ...?"

"အဲဒါဆိုဘာလဲ...? ထယ္ကမေက်နပ္လို႔ဒီမွာစာလာဖတ္ေနတာေပါ့..."

"ေမာင္ကေတာ့ေလ! ေတြးလည္းေတြးတတ္တယ္...!ကေလးက်ေနတာပဲ..."

ႏွာေခါင္းလုံးလုံးေလးကို အသာဆြဲညွစ္ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုယ့္လက္ကိုဆြဲယူကာ ႐ႊတ္ခနဲနမ္းေလသည္...။

"ကိုယ္ကေလးမဟုတ္မွန္း ထယ္သိပါတယ္...! အထူးသျဖင့္ ညဘက္ေတြဆို..."

"ဟာ...! ေမာင္...! ညစ္ပတ္ႀကီး...!"

ၿပီတီတီမ်က္ႏွာေပးနဲ႕ေျပာရင္း မ်က္ခုံးပင့္ျပလာေသာ ေမာင့္ေၾကာင့္ လူကရွက္လာလို႔ ထြက္ေျပးမယ္ႀကံေတာ့ ခါးကိုဖက္ထားတဲ့ေမာင့္လက္ေတြက အလြတ္မေပး...။

"ဟိတ္...! ဘယ္ကိုေျပးတာလဲ...?"

ေမာင့္လက္ေတြကို ဆြဲဖယ္ေနတဲ့ကိုယ့္လက္ေတြကို ေမာင္က တစ္ဖန္ျပန္ခ်ဳပ္လိုက္၊ ကိုယ္ကထပ္ၿပီးဆြဲဖယ္လိုက္နဲ႕ ႏွစ္ေယာက္သား ရထားတြဲလိုက္ႀကီးလို အခန္းထဲ တ႐ြတ္တိုက္ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္...။
႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ရင္း ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုလုံးက အိပ္ရာအျဖဴေရာင္ေပၚ ဘုန္းခနဲ...။
အျမန္ထေျပးရန္ျပင္ပါေသာ္လည္း ေမာင့္ကိုယ္လုံးႀကီးက ကိုယ့္အေပၚကိုအုပ္မိုးလာေတာ့...