ညရောက်သောအခါ.တီချယ်နှင့်အတူ..တစ်ကုတင်တည်းအိပ်ရမည်ဖြစ်သောကြောင့်
"တီချယ်..ကုတင်ပေါ်မှာအိပ်လိုက်နော်..ကျွန်တော်အပြင်မှာပဲအိပ်လိုက်တော့မယ်"
"မဟုတ်တာပဲ..ကုတင်ပေါ်မှာ လာအိပ်ပါ..ကုတင်ကအကျယ်ကြီးပဲဟာ" ဟု ဆိုလာသဖြင့်
"ဟုတ်ကဲ့ပါ..တီချယ်" ဟု ဆိုကာ ကုတင်ရဲ့ဘယ်ဘက်ခြမ်းနေရာသို့ဝင်ကာ လက်ကိုခေါင်းနောက်သို့ပစ်၍..လှဲလိုက်သည်..
နှစ်ယောက်သား ဘာစကားမှမပြောပဲငြိမ်နေကြပြီ..ခဏအကြာမှာပဲ
"ဘာလို့ရန်ကုန်မှာကျောင်းမတက်ပဲ..ဒီကိုပြောင်းလာရတာလဲ" ဟု တီချယ့်ဘက်က စကားစလာသည်..
"ဪ...အဲဒါက...T&L groupကမှန်းဘယ်သူမှမသိတဲ့..ဒီမြို့မှာတက်ချင်တာကြောင့်ပြောင်းလာခဲ့တာ"
"ထက်မွန်ဆွေနဲ့ဂျူးမြတ်ထက်ကိုတော်တော်ခင်တာပဲနော်..ဘာလို့လဲ"
"တီချယ်က အဲ့လိုထင်နေတာလား.တီချယ်ထင်တာမှန်ပါတယ်..သူတို့ကအဆင့်အတန်းမခွဲတတ်ဘူး..စိတ်ထားလည်းကောင်းတယ်..အပေါ်ယံခင်တဲ့သူငယ်ချင်းတွေမဟုတ်ဘူး ကျွန်တော့်ကိုလည်းသာမန်လူတန်းစားလို့ပဲထင်နေကြတာလေ"
"အင်း...မင်းကငယ်ငယ်တုန်းကလိုလမ်းပျောက်နေတဲ့ကလေးလေးမဟုတ်တော့ပဲ..အရမ်းရင့်ကျက်လာတယ်"
"တီချယ်လည်း..ကျွန်တော်ငယ်ငယ်ကတွေ့ခဲ့ဖူးတဲ့..လေတိုက်ရင်လွင့်တော့မယ့်..ပုံစံမျိုးမဟုတ်တော့ပဲ..အားတွေသန်လာတယ်..ညနေကကျွန်တော့်ကျောကုန်းကိုထုရိုက်တာနဲ့တင်တီချယ်ဘယ်လောက်အားသန်လာလဲ..သိလာခဲ့တယ်"
"မင်း..ဆယ်တန်းအောင်ရင်ဘယ်တက္ကသိုလ်တက်မှာလဲ" ဟု ခေတ်ဘက်ကို ကိုယ်လုံးလှည့်၍မေးလာသောအခါ
"ဒီမြို့မှာကျောင်းတက်ခွင့်ပေးရင်..အန်တီလေးရဲ့ဆန္ဒအတိုင်းနိုင်ငံခြားမှာကျောင်းသွားတက်ပါ့မယ်လို့ အန်တီလေးကို ကတိပေးထါးတယ်" ဟု တီချယ့်ဘက်ကိုလှည့်ကာ အိပ်နေရင်းမျက်နှာချင်းဆိုင်ပြောလိုက်သည်...
"အဲဒီတော့ မင်းက နိုင်ငံခြားမှာကျောင်းသွားတက်မှာပေါ့" ဟု ခေတ်ရဲ့မျက်လုံးကိုတည့်တည့်ကြည့်၍မေးလာသော..တီချယ်ကြောင့်
