TRAVIS'POV
I am always waiting for her.
Always.
1 month ng nakalipas simula nung eksana sa Ospital.
At 1 month ko na din siyang hinihintay.
Pero wala pa din.
Walang Jiyah ang nagpapakita.
I don't want to give her up, because I know, mahal niya pa ako.
"Tara na? Gabi na oh!" Sabi ni Juvy, yung best friend ng ex ko na naging bestfriend ko din? (Tanda nyo pa ba?)
Nandito kasi kami sa labas ng mansion nila Jiyah. Lagi akong andito, madalas mag isa. Pero nitong mga nakaraang araw nakakasama ko na si Juvy.
Tumungo lang ako bilang sagot.
Inistart ko na ang makina at umalis na kami.
"kung may mahihintuan kang tent dyan, hinto ka ah? Kaen tayo. Hindi pa kasi tayo nagdidinner eh." Sabi niya at tumango na naman ako.
"Hay naku owy! Hanggang kelan ka ba mag aantay?" Tanong niya muli.
At dahil sa tanong niya ay sandali akong napatingin sa kanya.
"kung kinakailangang habang buhay ko siya antayin, gagawin ko." sagot ko sa kanya
"Paano kung wala ka na pala talagang hinihintay?" tanong niyang muli.
"Alam ko. Alam kong meron pa."
JIYONG'S POV
"SO? what is this all about?" Tanong ko ng makarating ako dito sa venue ng 'meeting daw'
"nakalimutan mo na ba ang engagement nyo ni Kiko?" Tanong ni Appa sakin.
What? itong issue pa din? Akala ko settle na ayaw ko nga?
"ma walang galang na din po, pero nakalimutan nyo din po bang ayaw kong magpakasal sa kanya?" balik tanong ko kay Appa.
"I'm not asking for your permission. I am saying that You.will.marry.her!" Madiin at seryoso nyang sabi.
"NO! I DON'T WANT!" pagmamatigas ko at balak ko ng mag walk out pero natigilan ako sa nagsalita.
"You will marry my daughter o I will kill Ms.Sandara Park?" pananakot ng tatay ni Kiko. Yes tama kayo, tatay nya nga. Andito kami sa isang sikat na resto, ni rent ang buong venue at tanging kami kami lang ang andito, Si Kiko, magulang niya at sila Appa at Omma.
Wala si Jiyah. Hindi ko alam kung saang lupalop nagpunta yun! Bahala siya choice nya yun. Galit pa din ako sa kanya dahil sa kalokohan niya!
"Don't even dare to touch my girl!" Sabi ko. Tang ina! Ano to? Blckmail?
"I'm serious. Actually papunta na nga mga tauhan ko dun to get Ms.Park eh. May way ka pa naman para maligtas siya. JUST.AGREE!" Di ko alam kung anong klaseng expressyon ang pinakikita niya. Seryoso na parang may halong sarcasm na ewan!
"You can't do this!!!!!" Appa! Ano to? Bakit ka pumapayag sa gusto nila?" Sigaw ko sa kanila.
"Just marry Kiko, son." Ayun lang ang tanging nasabi niya sakin.
*kring-kring-* napatigil kami ng biglang magring ang phone ng Tatay ni Kiko.
"Oh? Hawak nyo na siya? GOOD! Then dalhin nyo na siya sa pinagusapan natin." Rinig kong sabi ni Mr.Mizuhara.
"WAIT! LABAS SI DARA DITO! WAG NYO SIYANG GALAWIN!---------------"napapikit ako at sinabing "PUMAPAYAG NA AKO!" at tumulo ang luha sa mata ko.
"Yeheey! I love you babe!" Biglang tayo at yakap ni Kiko sakin.
"Good. All right boys. abort mission. Hayaan nyo na si Ms.Park" sabi ni Mr.Mizuhara sa phone.
Tangina! Bakit ganito? Wala akong magawa?????
JIYAH'S POV
It's been 1 month, since I left! hindi mawala wala sa isip ko si Travis, namimiss ko na siya. At natatakot ako baka pagbalik ko, galit na galit na siya sakin. well, I can't blame him. Nasaktan ko siya eh. Karapatan niyang magalit sakin! I deserved this.
Nandito ako sa Chicago, After I agreed to their proposal, inayos agad ni Ej ang lahat para makalipat kami dito. And in 1 week babalik na kami para ayusin yung kasal namin. At pagkatapos ng kasal namin babalik kami ulit dito sa Chicago.
Kamusta na kaya si Kuya?
Sana okay lang siya, sana masaya sila ni Ate Dara.
Alam kong galit siya sakin.
Maiitindihan niya din ako balang araw.
"Babe?" Tawag sakin ni Ej.
"Bakit?"
"Fix your things, uwi tayo Korea! Emergency sabi ni Appa eh!"
Yes!!!! uuwi na kami! Akala ko 1 week pa! Yes!! Ang saya ko talaga!
At sa sobrang saya ko, napayakap ako kay Ej.
"Hmm? You seems very happy?" takang tanong niya.
"I am. Namimiss ko na kasi, sila Omma! Thank you for this." Sabi ko at kumawala na sa pagkakayakap ko sa kanya.
"Don't thank me, I'm not doing this for you. I told you it's an emergency." Sabi niya at tumalikod na sakin.
"still, thanks" sigaw ko sa kanya, at dali daling umakyat sa taas para magimpake.
EJ'S POV
I LIED.
wala namang emergency eh, It's just that, sa 1 month naming magkasama, kahit anong gawin ko, wala lagi siyang malungkot, at hindi ko naman na maattempt na makita siyang ganun, Mahal ko siya! Sobra! Kaya ayokong nakikita siyang malungkot o umiiyak!
Oo naging gago ako! Sa ginawa ko dati, pinuwersa ko siya! At nagsisisi na ako.
Kaya ngayon, kahit ito manlang pambawi ko, iuuwi ko na siya.
Alam kong namimiss niya na ang pamilya niya.
Napangiti nalang ako ng bigla niya akong yakapin.
At mas napangiti ako ng makita ko siyang masaya at talagang excited na umaakyat sa taas.
DARA'S POV
ang weird ng mga tao yun! natakot ako, akala ko kung ano na!
may nag doorbell kasi, akala ko nga si Jiyong kaya di ko na tinignan sa screen, tapos pagkabukas ko, nagulat ako at ang daming lalakeng naka american suit puro nakablack, tapos naka shades pa! Parang mga rogelio rogelio ni Lola nidora sa kalyeserye, bigla akong hinila nung isa at nagulat ako kaya nanlaban ako, sumisigae sigaw pa nga ako kaya lang tinakpan niya yung bibig ko tapos yung lalake may kausap sa phone, isasakay na dapat nila ako sa elevator pero napatigil sila at binitawan ako, tapos umals na agad.
HINDI BA WEIRD??????
NAKAKATAKOT!
BAKIT BA KASI ANG TAGAL NI JIYONG DUMATING???
____________________________________
A/N: kapit lang guys! Malapit na malapit na talagang maubos ang pasensya ko! Hahaha joke.
Sorry sa slow update,
Pinipilit kong bilisan promise! Hahahaha
Vote and comment! :)
Thank you!
-AUTHORJ-
YOU ARE READING
It's Complicated
FanfictionPaano kapag na-in love ka sa kaaway ng kapatid mo? kaaway ng pamilya mo? . . . i-gigive up mo ba ang magandang samahan nyo ng pamilya mo? ng kapatid mo? o i-gigive up mo nalang yung pagmamahal mo sa kanya? . . . Paano kapag na-in love ka sa kapati...
