ME & YOU (Completed)

CHAPTER 24

FASTFORWARD...

KIRSTEN'S POV:

It's been more than 2 weeks since he came back from Germany and more than 2 weeks na din ako nangungulit sa kanya na pakawalan na nya ako. For that 2 weeks, wlang araw na hindi kami nag-away. He was back to being firm and strict. Pinagbawalan na naman nya akong makipag-usap sa kahit kaninong lalaki which includes Micael. Pero kahit ayaw nya, sinusuway ko pa din sya para kapag napuno sya sa kin, baka sakaling pakawalan na nya ako. Natututo na kong makipagmatigasan sa kanya. I am really despirate to have my freedom.

At the moment, we're at room 403. He forcefully dragged me here after he saw me talking with a guy who is just asking me if I can answer a survey form for their thesis. Nakakasakal na talaga sya!

"Bakit ba ang hilig mo makipag-away?!" I shrieked.

"Bakit ba ang hilig mo lumapit sa mga lalaki?!"

"Kasalanan ko na naman?! Wala akong ginagawang masama! Sila yung lumalapit!" I said trying to defend myself.

"Lumalapit sila kasi pinapakita mong pwede ka nilang lapitan sa lahat ng oras!"

"Eh di kung gusto mo, itali mo ko at ikulong mo ko sa isang sulok para walang lumapit sa akin! O di kaya lagyan mo ko ng banner na bawal ako lapitan!" Sarkastikong tugon ko.

"Huwag mong hintayin na gawin ko yan dahil mas higit pa dyan ang gagawin ko sa susunod na suwayin mo ko!" He threatened.

"Dyan ka naman magaling eh, ang manakot!" I rebuked. "And besides kahit naman di kita suwayin, mali pa din ako sa paningin mo!"

"You are getting into my nerves kaya pwede ba? Tumigil ka na!" He stated firmly.

"At ako ngayon ang patitigilin mo?!"

"Naririndi na ko sayo ah!"

"Ikaw nga 'tong~"

"Rule number 9! I hate na nagging girlfriend!" He emphasized.

"Damn those rules! Ikaw lang naman may gawa nun at lahat ng yun, puro in favor sayo! Palibhasa napaka-selfish mo!"

"Hindi ka ba talaga titigil? I'm losing my patience on you!"

"I don't care! Never ka naman talaga nagpasensya!"

"Stop it will you?!"

"Don't tell me what to~"

"SHUT UP!!!!" He roared. Dahil sa galit, nadampot nya ang boteng nasa table at ibinato sa wall na nasa likod ko. At dahil na rin sa lakas ng impact, may mga bubog na tumalsik sa akin at nadaplisan ako sa kaliwang braso at kaliwang bahagi ng leeg ko. I was bowled over because of shocked. Natigilan din sya ng makita ang dugong dumadaloy sa braso ko. I'm in pain not just physically but also emotionally.

"I-Im Sorry..." He tried to cross the distance between us but I didn't let him. Without a word, I stormed out of the room.

EDWARD'S POV:

I chase her when she stormed out of the room in rage. This damn jealousy is eating me up and it's making me lose control of my emotions. Seeing her happy with some other guys is killing me. Pakiramdam ko any time maagaw sya sa kin. Kung pwede ko lang ubusin lahat ng mga lalaking gustong magtangkang umagaw sa kanya, matagal ko ng ginawa. Pero pano kung maagaw nga sya? I don't know what else I'm capable of doing kapag nangyari yun.

"Babe I'm sorry..." I said while trying to catch up with her.

"Go away! I hate you!"

"Please...nabigla lang ako, please...let's talk!"