CHAPTER 33

769 43 13
                                    

KIRSTEN'S POV:

I am at the shop with the big 4. It's already 8PM pero parang wala pang plano ang mga customer na umuwi. Super nag-extend na naman kami ng office hours dahil sa dami ng customers.

"Iba talaga ang charm mo Kirsten, araw-araw na lang ganito kadami ang customers mo. Madali kang yayaman nyan." Gerard.

"Hindi naman masyado." Matipid na sagot ko. "By the way, yung pinag-usapan natin ha. I'll be leaving in 2 days, kayo bahala sakin kay Edward."

"Wait, hindi pa kami pumapayag." Marco.

"Please...Kaya ko naman na mag-travel mag-isa."

"We all know kung gano ka-strict si Edward pagdating sayo. Kaya please, wag na matigas ang ulo." Christian

"Malaki na ko! Hindi nyo na ako kailangang bantayan at all times."

"Sa twing pinagbibigyan ka namin, may nangyayaring masama sayo. We made a promised to our friend that we will look after you and we didn't intend on breaking it." Marco.

"But I'll be fine. Please. Hindi naman nya malalaman na nagtravel ako mag-isa. Basta kapag hinanap nya ko, mag-alibi nalang kayo. Please..." I plead. Para naman kasi akong bata na kailangan pa magpaalam sa kanila.

"You're very stubborn you know. As if naman makakapag-sinungaling kami dun. Magpasama ka na lang kasi samin." Cornillo.

"You have your own obligations. I'll be staying there for a week or two and ayokong mapabayaan nyo yung mga responsibilities nyo dahil sa kin. Kaya please...allow me to travel alone. As in promise, I'll be fine." I said persistently.

"But you are one of our obligations. So No!" Christian.

"Nahahawa na kayo kay Edward sa pagiging strict nya. As if naman may mangyayari sa kin. Sige na pleaaaasssseeee..."

"Ang kulit mo din noh? Sabi na ngang hindi pwede. Malalagot kami kay Edward kapag may nangyaring masama sayo." Gerard. Hmp! Kayo nga dyan ang makulit eh.

"Hmp! Ewan ko sa inyo! Masyado kayong paranoid!"

"Concern lang kami sayo Kirsten. Pero kung mapilit ka, mukhang alam ko na kung sinong pwedeng sumama sayo." Cornillo.

"Sino?" I asked curiously.

"You'll see." He smirked and looked at his friends as if he's conveying a message. They seem to understand what he is trying to imply so they all nodded as a sign of agreement. Okay, sila na ang nagkakaintindihan!

"Kainis kayo! Kayo lang nagkakaintindihan!" I complaint.

"Of course! We're brothers. Tyaka malalaman mo din. Wag excited ha." Marco teased.

I just rolled my eyes on them. "Whatever!"

Then they all burst into laughter. Lakas talaga mangtrip ng mga 'to! But its okay, sila din naman ang isa sa mga dahilan kung bakit nawawala lungkot ko sa tuwing naalala ko si Edward. It's already 10 PM nung umalis kami ng shop. The next day, hindi ako pumasok para makapag-impake. Kaya naman na nila Ate Mel so kahit wala ako for sure hindi matitigil ang operations namin. Mahaba-habang byahe 'to, I'm so excited na!

2 DAYS AFTER...

EDWARD'S POV:

It's been a busy and tiring week for me. Good thing it's my off today. I need to talk to her, I missed her so much since I wasn't able to spend much time chatting with her due to my busy schedule. It's 9PM there and for sure konti na lang ang customer nila.

ME & YOU (Completed)Where stories live. Discover now