IDYLLIC pt. 1 || vmin

VII. || hisler bazen doğruyu söyler

[GEÇMİŞ]

"Bu akşam ki nakliyata hiç biriniz karışmayacaksınız. Anladınız değil mi?"

Yoongi sorusunu yönelttiği arkadaşlarına bir bir baktı. Bulundukları muhitte Üç Büyükler olarak anılırlar ve bunun yanında hatrı sayılır bir nama sahiptiler. Kalabalık bir çeteyi yönetmek zordu özellikle bunu üç kişiyle beraber yapmak daha zordu.

En büyük avantajları da yakın arkadaş olmalarıydı. Herkes gibi onlarda fikir ayrılığına düştükleri oluyordu elbet, büyük tartışmalar olmazdı bu durumda. Orta yolu bulana kadar kafa patlatır sonrasında hepsinin onayladığı bir çözümü uygularlardı.

Yoongi telefonuna gelen bildirimle uzaklaşırken Namjoon yayılmış olduğu koltuktan kalktı ve merdivenleri tırmanıp SeokJin'in odasına ulaştı.

Jin, büyük teslimatlardan önce kendini odaya hapsetmeyi alışkanlık haline getirmişti. Her şeyi en ince detayına kadar inceler, bir sorun çıkmaması için her bir olasılığı tek tek değerlendirirdi. Yoongi'ye göre bu paranoyaklık olsa da bir çok sorundan bu detaycılık sayesinde kurtulmuşlardı çoğu zaman.

Kapıyı açıp içeri girdiğinde beklediği manzarayla karşılaştı. SeokJin camın kenarındaki koltuğa uzanmış klasik müzik eşliğinde örttüğü göz kapaklarının ardından planlama yapıyordu.

"Aşağısı tamam."

Duyduğu sese karşın gözlerini aralayıp duvara yaslanmış olan Namjoon'a baktı. Arka fonda Beethoven'ın 3. Senfonisi çalıyordu. Doğrulup oturdu ve dirseklerini dizlerine yaslayıp saçlarını çekiştirdi.

"Üst üste deri gerdirme ameliyatı geçirmiş bir kadın kadar gerginim Joon."

Namjoon ilerleyip karşısına, yatağın ucuna oturdu.

"Bunu ilk defa yapmıyoruz hyung. En fazla ne olabilir ki?"

"Bilmiyorum. İçimde garip bir his var, nefes borumu biri sıkıyor sanki... Kötü şeyler olacak gibi hissediyorum."

Namjoon kötü senaryoları düşünmeye başladı. En kötüsü enselenmeleri olurdu ki bu ona göre uzak bir ihtimaldi. Ekibin içinde onlar için çalışan polisler bile vardı, enselenmeleri olası bile değildi.

Ortama Beethoven hakimdi şimdi. Jin derin bir nefes alıp aklındaki düşünceleri savmak adına başını iki yana salladı. Senfoninin sesi kısıldığında ikili başını kaldırıp kapıya baktı. Yoongi elinden düşürmediği sigarasıyla pikabın başındaydı.

Diş etlerini göstererek gülümsedi.

"Heyecandan geberecek gibiyim amına koyayım."

Neşeli sesine rağmen arkadaşlarından istediği tepkiyi alamamak onu huzursuz etmişti. Yaklaşıp Namjoon'un yanına oturdu. Jin eski pozisyonuna geri dönmüş, dizlerine yasladığı dirsekleriyle omuzlarını düşürmüş başını öne eğmişti.

"Bilmediğim bir şey mi var?"

Yoongi'nin endişeli sesi, kısık senfoniyle karışıp odaya yayıldığında Jin tekrar derin bir nefes aldı ve başını kaldırıp Yoongi ile göz teması kurdu.

"Nakliyat kamyonu geldi mi?"

"Evet de, n'oluyor hyung?"

SeokJin ayaklanıp pikabın başına gitti ve plağı çıkartıp her zamanki yerine koydu.

"İçimde gereksiz bir huzursuzluk var, birazdan geçeceğine eminim. Haydi aşağı inelim artık."

Duyduklarıyla rahat nefes alan Yoongi sigarasının dumanını özgürleştirirlen ayaklandı ve SeokJin'in yanına gitti.

"Ben de sandım bir şey oldu da böyle somurtuyorsunuz, az biraz rahat olun. Yarın bu saatlerde milyoner olmuş olacağız."

Yoongi'nin enerjisi tüm odaya yayılmıştı. Jin'in boğazını sıkan eller hala orada olsa bile onları görmezden gelmeye karar vermişti çünkü dostu haklıydı, yarın bu saatlerde milyoner olacaklardı.

Üç arkadaş merdivenlerden inmeye hazırlanırken Jin duraksayıp odaya geri döndü ve dakikalar içersinde tekrar geri geldi.

Namjoon ve Yoongi meraklı gözlerle ona bakıyorken elindeki telefonu gösterip konuştu.

"Biz teslimattayken buralara göz kulak olması için Yuta'yı arayacağım."

Ladies and gentlemen, karşınızda Yuta Nakamoto;

Yuta'cığımı hikayeye sokmazsam olmazdı djdkd
Geçiş bölümü olduğundan sıkıcı olmuş olabilir, olduğunca kısa ve öz tutmaya çalıştım :((
Umarım beğenmişsinizdir.
Eleştirmek/önermek istediğiniz her hangi bir şey varsa söylemeniz beni mutlu eder^^