Guilty Mind

Chapter 34

LutwidgeSparrow10

Lea's POV

I don't really know why I am still here, sabi nila, hindi nila ako sasaktan but where is my Aya? Nasaan ang anak ko? Hanggang kailan ako magtatagal sa lugar na ito?

"Ayaaa!!" malakas kong sigaw, hindi ko na alam kung sino na din ang tinawag ko, iyong babae ba o iyong anak ko, kahit ako, naguguluhan na din ako sa mga nangyayari, bakit kailangan ko mag ingat ng sobra lalo?

"Lea, tumahimik ka nga." sabi na naman noong babae, kilala ko na lalo ito, ito 'yung babae ni Aga na niloloko noon.

A, ano ba talagang plano niya? Ano ba talaga ang gusto nito? 

"Nasaan ang anak ko?!" pagtatanong ko sa kanya at halos masira ko na ang tali na nasa kamay ko ng pinagtaasan niya lamang ako ng kilay, what the hell?

"Si Aya? Naglalaro, bahay bahayan, sali ka?" pagtatanong niya habang tumatawa tawa, anong nakakatawa?

"If hindi mo ako sasaktan, bakit ako nakatali? Ano ba?" pagsasabi ko sa kanya pero bago pa ako makatayo, naitulak na niya ulit ako paubpo.

The hell, it hurts.

"Sa tingin mo? Hahayaan kitang kumuha kutsilyo tapos ikaw mag alis? Gaga ka ba? Paano kung ikaw na mismo makapatay sa sarili mo?" pagsasabi niya bago ako inisapan.

E, bakit niya kasi ako tinali? Hindi naman ako baliw. Kung mataray na mga kaibigan ko, mas mataray pa ata ang kambal ko. Kambal ko nga ba? Mas maganda naman ako, 'no.

"Patali tali ka pa kasi." pagpaparinig ko habang tinatanggal niya ang tali sa akin, masakit kaya at mahigpit.

"Gaga ka ba? Nakatali kana ng nakita kita at'yaka okay din 'yan para safe ka!" pagsigaw niya sa akin, paano kaya kapag napag usapan namin si Aga?

Ganito pa din kaya siya sa akin?

Bigla na lamang may kumatok sa pintuan kaya napatingin ako kay... Charlene.

"Lea!! Buksan mo pinto o sisirain ko 'to!" boses iyon ni Regine kaya naunahan ko pa maglakad si Charlene at nabuksan ko na agad ang pinto, naandito din si Dawn, si Chard, Ogie and... Aga.

They are all here, napatingin ako kay Charlene, she's looking at Aga and she also looked at me, I know, this is not the right time.

This is bot the right time para magkita kita kaming tatlo, ano 'to? Love triangle? Ano na lang sasabihin sa akin ni Charlene? Hindi pa nga kami nakakapagbonding, magkaaway na agad?

At'yaka gusto ko siya makilala.

At si Aga na 'to? As if I still care, darn. Ayan pala, si Charlene, si Aya, edi go. Gago.

"Anong ginagawa niya dito?" pagtatanong ko sa mga kaibigan ko, tumingin din ako kay Charlene, baka kasi may alam siya.

"O, gusto mo ba i-welcome kita? Aga, welcome! Ito na si Aya, buhay na buhay, masaya ba?" sarkastika kong sabi ng bigla na lang may sumigaw na pababa ng hagdanan.

"Papa!!" sigaw ng anak ko, si Carriel.

She's happy, minsan sumasagi sa utak ko, paano kaya kung ako naman mawala? Paano kaya kung kahit minsan ako na lang 'yung 'di makita?

"Lei..." Pagtawag sa akin ni Regine bago ako nilapitan at niyakap, ganoon din si Dawn.

Hindi ko alam kung gaano kagulo ang buhay ko, ang suwerte suwerte ko lang kasi may mga kaibigan ako.

Sinalubong ni Aga ang anak ko ng yakap, ako kaya? Bakit ako aasa?

Nagkatinginan pa kami ni Charlene bago niya ako hinila papasok sa isang kuwarto na 'di ko alam kung kanino.

"May something kayo?" Inosente niyang tanong, bakit parang? Bakit parang wala lang sa kanya?

"Kayo Aya? May thing kayo?" Sabi ko at aalis na sana ako pero na lock na niya ang pinto kaya wala akong nagawa kundi umupo sa kama.

"Gaga! Sa'yong sa'yo na 'yon, tingin mo sa akin? Mahilig mag recycle? Ha? Umayos ka nga." May pag irap pa siyang nalalaman pero napabuga naman ako ng hangin ng mamilosopo siya.

So, wala na siyang gusto?

"Aya, puwede ba? Sagot ka naman ng matino!" Kahit ako, natatarayan ko na siya.

Nasa dugo na ata namin.

Buti naman, may kambal akong hindi nakakagago ang ugali, sobrang nakakagago lang.

"Aya ka ng Aya! Bahala ka, alalahanin mo muna lahat, mali mali naman, e." Sabi niya bago binuksan ang pinto at naiwan tuloy ako dito sa kama.

Iniikot ko ang tingin ko dito, maganda naman, classic, may picture frame, it was our family picture.

I miss having my Mom and Dad. Namiss ko na may nag aalala at may nag aalaga sa akin but I hate it when someone do it, kasi alam ko naman na kaya kong gawin sa sarili ko.

How pathetic.

"Lea! Lumabas kana! Ayoko pa matorture ng kaibigan mo! Lintik!" Sigaw iyon ni Charlene, bahala siya diyan. Iniwan iwan niya ako, e.

And I really hate it kasi ngayon lang siya but I also love it cause she saved me again, AGAIN.