Strange Love (Vampire Series #1)

Chapter 3

Don't forget to vote, follow me for more updates, and share this with your wattpader friends who like vampire fiction, rom-com, etc. Gracias!

Chapter 3: Strange Dream

Sabrina's P.O.V.

Maraming tao ang nakikita ko, nagsasayawan at nagkakantahan. Ngunit nagbago ang kanilang mga anyo at naging... Lobo?

"Heart, Let's go." Sabi ng isang lalaki habang hila-hila ang kamay ng isang batang babae.

"But Hermano (brother), how about those people out there? Then where's mamá y papá (Mother and Father)?" The little girl asked his brother. They still running away.

"They are in a safe place Heart, let's go before they caught us." Sabi naman nito pero may isang tao ang humarang sa kanilang dinadaanan.

"Give me that child, Si no quieres morir como tus padres. (If you don't want to die like your parents.)" Sabi ng mysteryosong lalaki.

"Her-hermano." Umiiyak na sabi ng bata dahil sa takot, takot ang aking nakikita ko sa kanyang mga mata.

"You can never get her away from me! Over my dead body!" Sigaw nito. His voice, it's so similar to Kuya Sevi.

Akmang susugod na sana ang lalaki ngunit...

"Heart ¡Correr!! (Run!)" Sigaw ng kanyang Kuya at mabilis na tumakbo. Kahit na anong bilis pa ng takbo ng bata, Hindi pa rin ito tutumbas sa bilis ng Isa pang lalaki na humabol sa kanya.

"Ouch, Enough, please. Stay away from me!" Pagmamakaawa ng bata.

"Va bene (okay), we will play hide and seek, and if I count one to ten you should be hidden... Uno! Dos!"

Tumakbo nga yung batang babae hanggang sa kanyang makakaya ngunit...

"Ouch! My foot. Huhuhu" umiyak pa nitong sabi. Siya ay napatid sa isang naka-usli na kahoy.

"Tsk, tsk, tsk... I told you to hide, but you didn't. You're—" Hindi nya na natapos ang kanyang sasabihin dahil bigla nalang itong nilapa ng isang lobo. Hindi, isa malaking lobo.

Umiiyak pa rin ang batang babae habang papalapit naman sa kanya itong malaking lobo at...

*Alarm clock! Kring!

"Wahhhh, I'm awake! I'm awake." Paulit-ulit kong sabi at napahawak naman ako sa mukha ko. What the? Bakit ako umiyak?

I turned off my alarm first. I thought Kim or Cail would wake me up? Napansin ko na ako nalang pala ang nasa kwarto. Shit! Nahuli nanaman ako sa pag-gising.

I sighed."I'm dead."

Kaya mabilis pa sa alas kwatro akong pumunta ng CR para makapag toothbrush na at hilamos ng mukha.

Pagkatapos kong magawa ang mga morning routines ko ay lumabas na ako ng kwarto namin. Kitang kita ko na nga na abala na silang lahat sa mga gawain.

"Lagot." I said in my mind.

"Wow, our sleepy head. Gising narin." ani ni Layt habang nag aayos ng mga pinagkainan. Wow, ang aga naman nilang kumain ng breakfast at hindi nila talaga ako ginising?

"Sorry, bakit kasi hindi nyo nalang ako ginising?" Mahinahon kong sabi.

"Naka ilang beses na kaya kaming gising sa'yo at tulog ka pa rin. Diba girls?" Said Layt while crossing her arms.