Chapter 28

68 5 2
                                    

Chapter 28: Tutor

Sabrina's P.O.V.

After break, I went straight to Math Class. Sakto at katabi ko so sleepy head kaya makapag thank you ako ng personal.



Dug dug tug dug tug dug tug dug

My heartbeat's too fast. His looks are very serious. Parang anytime, pwedeng-pwede na syang mangagat.

Speaking of him, he was already in his place. Nakahiga parin ang kanyang ulo sa mesa. As I expected.

I slowly walked to my seat. Sometimes, my leg hurts but sometimes it doesn't. I felt weird again with my behavior.

Umupo na nga ako sa tabi nya. "So how's your leg?" Bigla nyang tanong, nakahiga parin sya sa mesa.

"Huh? Oh, okay naman." Sab, umayos ka. Pagkakataon mo na itong mag pasalamat.

Mag sasalita pa sana ako nang dumating na si Miss. May dala itong mga libro.

"Good Morning Class"

"Good Morning Miss"

"For today lesson is all about Algebra."

"Algebra is a..." Nagsimula na nga si Miss sa pag lesson. Ito namang katabi ko, parang walang paki alam.

"Hoy! Gumising kana, kung ayaw mong mapagalitan."  I talk to him with my mind. Naririnig nya naman ako, siguro.

"Ayaw" Yung lang yung sinabi nya.

"Anong ayaw, makikita ka dyan ni Miss na tulog."

"Bakit, are you worried about me?" Shocks, ano ba ito.

"Gumising ka o gigising ka?" Kausap ko na sa kanya. Mahina na pagka sabi ko.

"O—f course, tutulog" haysst bahala ka nga dyan.

"Mr. Vitale!" Miss shouted at Kurt. Sabi ko na nga ba.

He sat up and Miss starting to talked again. "Mr. Vitale, because you slept in my class. Answer these equations here on the board" Sabi ni Miss sa kanya.

He had nothing else to do but to walk at the board. He started to answer the equation and I was impressed by what happened next.

He only answered one equation in just a few seconds ?! Sinasagutan nya narin yung iba pang equation.

"Wow, ang galing ng crush ko" Saad ng mga babae sa harap at sa likod.

Di wow.

"W-wow, Mr. Vitale. Give him a hand of applause!" She surprisingly said. Halata sa kanyang mga mata na pati sya ay namangha sa angking talino nito ni Kurt. Even me.

Bumalik naman sya sa kanyang upuan. Ngunit hindi na nakahiga ang kanyang ulo sa mesa. Tinitigan ko lang sya ng saglit at nabigla naman ako ng tumingin rin sya sa akin.

Bumaling nalang ako sa sinusulat ko. Wala pa naman akong alam dito. I'm so jealous to those who's good in Math.

"Ugh! Paano ba ito?" Naasar kong sabi sa aking isipan.

"Hayyy" at napasalamapak nalang ako sa mesa. It's really hard to be a college student.

"Aray!" Malakas na pagkasabi ko. Mabuti nalang at hindi ako napansin ni Miss.

I'm going to shouted at him but he took my notes. Problema nito?

"It's just that easy." To you. But to me, daig pa ang nanunuod ng k-drama ng walang subtitle.

"Sa'yo pero sa akin, super hirap." Mababaliw na ako dahil sa Math.

"Tsk, lumapit ka nga dito" Saad nya.

"Why would I Mister?" Maarte kong sagot.

Napa face palm naman sya."Just come"

Wala na akong ibang magagawa pa kundi ang lumapit sa kanya. Nakakatakot na kasi syang tumingin. Jeez!

"This, just calculate this to..." Ohhh, so magiging tutor ko sya? Hindi ko tuloy naiwasan na tumitig sa kanya. I don't know, maybe this is what they call charm.

"Hey, are you listening?" Bigla nyang tanong. Agad namang akong tumingin sa tinuturo nya.

"Yeah, I am. Continue" giit ko.

Habang tinuturuan nya ako, nag kakaroon narin ng knowledge ang isip ko dito sa Algebra. Sobra na talaga ang pasasalamat ko kay Kurt because of what he did to me. I can't deny that he is also helpful.

After so many minutes, I also learned a lot. "So, did you understand Ms. García?" He asked while still writing something in my notebook.

"Yeah. Even it's hard to understand, I learned a lot naman."

He nodded. I just waited for him to finish what he was writing in my notebook.

"Hope you learned our lesson for today Class. See you tomorrow" Miss has already left. Many of us also had a hard time with Miss's lesson today.

He already gave me my notebook."Just study what I wrote in your notebook." He said afterward as I put my notebook in my bag.

"Okay. Thank you so much Kurt on everything to do to me." Then I smile. This is the first time that I got nervous to a guy to thank with.

Napatingin naman sya sa ibang dereksyon. I can saw him blushing, or I'm just hallucinating.

"Why? Is something wrong?"  I asked him.

"Wala, ito ang unang araw na tinawag mo ako sa aking pangalan" napa kurap naman ako ng aking mga mata. Ngayon lang ba talaga?

"Oh, really? I'm sorry" nahihiya kong sabi.

"It's okay. I'm used to you calling me 'sleepyhead'." Gumaan naman ang pakiramdam ko na okay lang pala sa kanyang tawaging ko sya sa palayaw na yun.

Ang iba naming classmates ay naka labas na ng room. Isinuot ko na ang bag ko at nagpaalam na sa kanya.

Strange Love (Vampire Series #1)Where stories live. Discover now