Strange Love (Vampire Series #1)

Chapter 40

Chapter 40: The Answer

Sabrina's P.O.V.

"Sabrina, bakit mukhang napagod ka?" Biglang tanong sa akin ni Layt. Kakarating ko palang.

"Ahh, nag hagdan kasi ako." Pagsisinungaling ko nanaman. Sobra na siguro ang kasinungalingan ko pero, good liars naman iyon.

Napatango naman sya. "Okay, kung gusto mo mag meryenda, may pagkain dun sa fridge." Saad nya pa.

"Sige. Magpapalit na muna ako." Tanging sabi ko sabay pasok na nang kwarto. Hinanap ko naman si Cail sa loob ngunit parang wala sya. Nagpalit nalang muna ako ng damit at pagkatapos ay lumabas narin ako ng kwarto.

Tumabi na muna ako kay Layt na nakaupo sa couch habang nag-ce-cellphone. Tss, parehas talaga sila ni Cail. "Layt, nasaan si Cail?"

"Umalis, pumunta sa dating bahay nila." Sabi nya habang nakatingin sa kanyang cellphone.

"Ahhh." Kinuha ko naman yung remote ng T.V. para I-on.

4:13 palang naman ng hapon. Pagkabukas ko ay balita agad ang bumungad sa amin, sa akin lang pala, abala si Layt sa Phone nya, parang may ka-text.

Habang nagsasalita pa yung news reporter, wala naman talaga akong hilig sa mga balita. Dahil nauuhaw ako, pumunta na agad ako ng kusina para kumuha ng tubig. Pagbalik ko  ay nabigla ako dahil sa isang picture na lumabas sa balita.

"Sya ay si Romero Dominguez, isang lalaking nagbabantay ng Museo. Natagpuang patay sa kanyang tinutuluyan at mayroong kagat ng marka sa kanyang leeg..."

That is the old man that I saw in the Restricted Area! Bigla nalang akong nanginig sa takot at kaba, dahil dun ay nahulog ang dala kong baso na syang nagpaingay paligid.

"Sab! What's wrong? Are you okay?" Biglang sigaw ni Layt, she quickly approached me as she's tapping my shoulder.

"Oh... I'm... I'm so-sorry." Saad ko, dahil sa katarantahan ko, bigla ko nalang pinulot yung nabasag na baso. Sa kasamaang palad, nasugatan ako.

"A-aray." Pangiwi kong sabi. Patuloy na dumaloy ang aking dugo sa aking hintuturo. Mahapdi ito ngunit bakit sobrang pula ng dugo ko?

"Wait, kukunin ko lang yung First Aid kit... Stay there." Mabilis namang umalis si Layt. Hindi ko maiwasan na umiyak hindi dahil sa nasugatan ako, dahil sa lahat na nangyari ngayong araw.

"Here's it is. Dito na tayo sa couch Sab, para magamot ko na yang sugat mo." Layt helped me to sit on the couch.

"Hold still." Saad nya habang nilalagyan yung sugat ko sa kamay ng bitadiene. Ugh! Mahapdi. Sobrang hapdi. Hindi naman masyadong malalim ang sugat ko sa kamay pero bakit ganun nalang kasakit nung nilagyan ni Layt ng bitadiene.

Nilagyan nya narin ito ng band-aid. "Okay na. Ako na ang maglilinis nun. Next time, be careful." Sabi nya pa sa akin at ako'y niyakap.

"Oo. Salamat Layt." Tumango naman sya.

Habang inaayos nya pa ang aking kalat ay napagisipan ko namang kunin ang phone ko. I turned it off earlier, when I turned it on, my notifications were one after another, especially at my message. First I check this unknown number. Unknown Number na ang nilagay kong nickname sa kanya.

From: Unknown Number

Sorry (-_-;)

Again? Why does he keep apologizing me? Pinabayaan ko nalang ito. Sunod naman ay si Pie. Tss, I'm still mad at him.

From: Pie-Buko Pie

Bree, please answer my calls.
—at 3:45 P.M

Bree, I'm so sorry. I didn't mean na magtago sa'yo ng secreto.
—at 3:47 P.M.

Sabrina, if you want to know what is it, call me.
—at 4:00 P.M.

When I read his last message on me, I immediately dialed his number. 3 second before he answer.

"Hello Bree, I'm so worried about you. Where are you?" Agad na sabi nya. I can't answer it. I don't know, I just can't.

"Hello? Bree? Are you there?"

"What is it?" Agad kong tanong. I know that sounded rude but my emotions who's controlling me.

Narinig ko naman syang malalim na huminga. "Okay Bree but can you? Come in our place."

"What do you mean 'our' place?"

Mayroon pa akong narinig na boses, similar na boses."Wait, is that... Kuya Sevi?"

"You'll gonna find the answer Bree. I will gonna texted you the exact address. I'm so sorry Bree, sana hindi ka magalit pag nalaman mo na." Kakausapin ko pa sana sya nang I-nend nya na ito.

"Ugh! What does he mean?!" Pagalit kong sabi. I can't understand him.

*Beeep!*

I immediately read what he texted to me. It's the address.

"I gotta go." Dali dali na akong lumabas ng kwarto. Ang dala ko lang ngayon ay ang phone at wallet ko.

"Saan ka pupunta Sab?" Tanong sa akin ni Layt habang pinupunasan ang sahig. I'm so sorry too Layt.

"Uhmm, madali lang ako Layt. Sorry ulit sa kalat. Aalis na ako." Saad ko at mabilis na lumabas ng tenement.

While waiting a taxi, I check my wrist watch first. 5:24 na pala ng hapon pero parang alas seite na ng gabi.

"Ugh! Bakit wala ni isang taxi-ng dumadaan? Frustrated kong sabi. Kaunti lang kasi yung mga sasakyan na dumadaan dito.

"I'm so frea—" hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang may humawak sa dalawa kong braso at parang may itinakip sa bibig ko. I tried to struggle but I failed. And at any seconds, everything went black.

A/N:

Sorry for the long no update. Mamaya mag-uupdate ulit ako. Happy New Year Everyone.

Don't forget to VOTE and COMMENT! Highly required!

Not edited.