Min Yoongi blogunda, kampüsün kantininde her zaman kapıya en yakın masaya oturup sıcak su içen çocuk hakkında yazılar yayımlamaya başlar.
📱Yarı texting
📆23 Ağustos 2018 - 7 Kasım 2018
💜 Senin için; @Vildan5SOS
Sevince kuşlar, böcekler, hava daha bir başka; trafik bile daha çekilir gibi değil bahsettiğim. Sevmek gerçekten çok güzel. Uyandığımda aklıma ilk senin düşmen çok güzel mesela. Gözlerimi açmak zorken seni uyurken izleyebilme fırsatımı hatırlayıp tüm uykumun açılması ve seni seyretmek, yüzüne düşen perçemleri uyandırmaya kıyamayarak itmekten vazgeçmek... o da çok güzel.
Sevince sana dair şeyler güzel, diğer şeyleri gözüm görmüyor ki onlara dair bir yorum yapabileyim. Bu yüzden kuşlar artık uçmasa ve kediler kanatlanıp uçmaya başlasa bile pek farkında olmam sanırım.
Kimi kandırıyorum ben? Elbette kediler uçsa haberim olur. Ama Oburiks'in uçtuğunu hayal edemiyorum şimdi. Yani...
O, aynı şimdiki gibi, benim kucağımda iken ve sen de hemen yanı başımda iken daha güzel. Varsın Oburiks de uçmayıversin canım. Zaten üşenir o.
Neden bunları yazıyorum bilmiyorum. İki sene geçmiş, biraz önce ona şaşırıyordum. Seni, araba kiralayıp açık hava sinemasına götürdüğüm günün üzerinden iki sene geçmiş. Oysa bana geçen haftaymış gibi geliyor, nasıl olur diye sorguluyorum. Sen şimdi içeride son sınavına hazırlanırken bunları tek başıma (kucağımdaki Oburiks'in hiçbir faydası yok) düşünüyorum. Tüm o gergin ve ne getireceği belli olmayan günlerden sonra seni ilk kez öpüşümün üzerinden iki sene geçmiş.
Boynumun omzumla buluştuğu çukuru evin bellediğin günün üzerinden iki sene geçmiş.
Her detayı aklımda o günün, ondan önceki günlerimizin de ve ondan sonra geçen iki yılın her günü de. İçinde senin olduğun, seni sevdiğim günleri hiç unutmuyorum. Belki bu yüzden akıp giden zamana şaşıp kalıyorum.
Seni sevdiğim günler geçmiş'e ait olmuyor.
Çünkü böylesine güzel bir şeyin geçmesini istemiyorum.
Çünkü sevmek çok güzel.
Çünkü seni sevmek çok güzel.
-not: bu post, blogumun ilk renkli postu olsun-
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
100.231 not
⚘
herkese merhaba!
uzun zaman sonra bu hikâye için bir taslak oluşturmak benim için hem garip, hem duygusal hem de zor oldu. ama böyle bir günde bir şeyler yazmasaydım olmazdı diye düşünüyorum.
hayatımızda bazı şeyler vardır ya hani, hep özel gördüğümüz, diğerlerinden ayrı tuttuğumuz, hani bir de onlar ilk göz ağrımızdır bu yüzden ona bir başka bakar, sakınır ve değer biçeriz. bazen istemesek deyaparız bunu. bu hikâye de benim için öyle. ilk göz ağrım ki bunu hem başlarken hem bitirirken yazar notu olarak sizinle paylaşmıştım. şimdi benim bu ilk göz ağrım, bebeğim, çoktan iki yaşını doldursa da biriciğim, 100k okunmaya ulaştı. çoğu kişi için önemsiz ve kıymetsiz bir haber olsa da hayatındaki en büyük başarının istediği ve sevdiği bölümden mezun olmak olan benim için oldukça önemli.
ama yanlış anlaşılmak istemem, önemli olan sayı değil. sizin bu hikâyeyi okumanız, sevmeniz, değer vermeniz. daha önce yazdığım veya yaptığım hiçbir şey bu kadar değer görmemişti benim. bu yabancılık, bu bilmediğim his gelip burada bir şeyler yazmaya itti beni ve size ne kadar minnettar olduğumu söylemek istiyorum.
bir deli cesareti ile, yanlış yapmaktan korka korka ama severek yazdım bu hikâyeyi. her şeyi ile benim bir parçam olsa da bana çok yabancıydı. şimdi onsuz eksik hissedeceğimi biliyorum.
okuduğunuz, okurum olduğunuz, birden fazla kez uğradığınız için teşekkür ederim. şu an hislerimi nasıl yansıtırım bilmiyorum, sadece mutluyum. hepsi sizin sayenizde. ♡
