Chapter 17

971 78 2
                                    


Chapter 17


Aidan's POV

I am now here at my room. Nakatingin sa kisame at nag-iisip tungkol sa kwintas na nakita. It's so familiar that I can't help but to think about it all the time. I sighed. Itutulog ko na lang ito. Marami pa akong kailangang gawin bukas.

We'll be training again tomorrow. Marami pang kailangang gawin para mahasa ang mga baguhan. They need to have serious and intense trainings to defend their selves.

Nagising ako dahil sa lamig ng simoy ng hangin. I looked at my alarm clock and it's still 5:27 in the morning. Lumabas ako sa dorm room after making my self look presentable at naglakad lakad. Wala pang masyadong tao sa labas. Ang unang klase ngayong araw ay magsisimula 8 in the morning.

I saw that 'Aria' girl. Tsk. She's in my usual spot. I don't know why, but now that I keep on seeing that girl, I'm always irritated on her. Maybe because of the potential she has? Potential to become a good warrior. Yes. She has the potential to become a good warrior. But that's not enough. You need the potential, confidence, patience, courage, focus and discipline. Based on what I've seen, she's not qualified. Marami pa siyang kailangang gawin sa gawa at sa sarili niya bago maging isang ganap na manlalaban.

Naglakad ako patungo sa direksyon niya. Napalingon naman kaagad siya sa akin. Bahagya itong nagulat ng makita ako.

Aria's POV

"Ugh!"

Inikot ko ang leeg ko at inunat ang paa ko. Katatapos ko lang mag jogging. Masakit ang katawan ko dahil sa pag eensayo kahapon kaya't nag warm up nako ngayon. Para hindi nag masyadong masakit ang matatamo ko at mawala ng bahagya ang sakit ng katawan.

I looked around and my eyes widened slightly when I saw someone nearing me.

It was Aidan.

What is he doing here?

Walang emosyon ang mukha nito. He stared at me before looking at the bench I am sitting at.

What's his deal?

Nakatingin lamang ako rito. "What?" Hindi ko mapigilang itanong ng bahagya na itong lumayo ng wala man lang sinasabi.

"Tingin tingin sa akin tapos wala naman palang sasabihin."

"Do you have a problem with that?"

Napaangat ang tingin ko ng magsalita ito. Shit. He heard me? Sinadya ko na mahina ang boses ko para hindi nito marinig.

"Bakit, ikaw ba meron?"

Kung kanina ay nakatalikod ito sa akin ngayon nakaharap na. I saw some irritation in his face. Naiirita ito sa akin? Akala ko wala ng ibang emosyon na pwedeng bumadya sa mukha niya.

Ibinuka nito ang bibig ngunit itinikom rin ulit. Tumalikod na ito at umalis na. Habang papaalis ito, nararamdaman ko ang pagiging tahimik ng paligid. I was just looking at him while walking away, from me.

There's something in me that wants him to be near me.

Tutal wala naman akong gagawin na, I decided to go to my room. Baka malate pa ako. I'll just take my breakfast later.

Nasaan na nga ba ulit 'yong direksyon patungot sa silid aralan ko?

Nagpatuloy ako sa paglalakad. There were two separate hallways. Where should I go? Sa left or right?

I looked at the right hallway and went to the left. Bahala na. I feel like doon ang dapat kong tunguhin.

Hindi pa naman ako late. I bet it's just 7 in the morning or quarter to 7.

Sapphire Academy: the lost demon slayerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon