Chapter 20

734 67 1
                                    


Chapter 20

Everything happened so quickly. The man vanished and I am here, still standing and doing nothing. Nakatulala pa rin ako ngayon. I don't know what to do. Sino 'yon? Why does he seem to know me? I felt Karl coming to me.

Kinuha nito ang kamay ko. Hawak-hawak ang kamay ko, nagsimula itong maglakad. Saan kami pupunta? Imbis na magtanong, nanahimik na lang ako at sumunod sa kaniya. Bumalik pala kami sa kubo. Pina-upo niya ako sa upuan. Sinuri niya ako ng tingin at tumigil ang tingin sa kamay ko. Napatingin din ako at nagulat. Bigla kong nabitawan ang hawak niya at itinago ang duguang kamay na hawak ang spear sa likuran.

"A-ah.." I couldn't find the words to say. He looked at me seriously. Nangamba ako sa paraan ng pagtitig niya. Is he angry? I didn't ask his permission to use this. Baka galit nga ito.

"S-Sorry. Ito lang ang naisip ko na makakaligtas sa akin. S-Say-" he cut me off.

"How did you do it?"

I was dumbfounded at what he said.

"A-Ano... anong i-ibig mong sabihin?"

"Don't act as if you don't know anything," Mas lalo akong nalito. What is he saying? Hindi ko siya maintindihan! Nagsasabi ako ng totoo. Kung may alam man ako, sasabihin ko sa kaniya kanina pa. Pero 'di ko nga alam kung anong ibig niyang sabihin! Is he accusing me of something?

"I don't even know what you are talking about," I answered calmly. I need to be calm. Hindi ito oras para magalit o kung ano man. I know that everything that is happening right now is serious. Kaya dapat akong maging seryoso din. I need to focus. Just by what happened earlier, I understand that you really need to have the skill to protect yourself. Kaya mage-ensayo na ako ng maayos sa susunod.

Tumuwid siya ng upo at napatingin sa mukha ko. I stiffened as he looked at me. I feel uncomfortable. "How did you manage to actuate that?"

Napatingin ako sa hawak ko. Umiling-iling ako sa kaniya. "I-I don't know... S-Sinakal niya ako and I... I saw the stick and I thought that the only way to save myself is to get that stick and ask for your help. I managed to escape from his hands and broke the frame. At na-nasugatan ako. I felt my hands stung in pain. P-Pero hinayaan ko na lang at kinuha ang stick. The only thing in my mind that time is to save myself. Takot n-na takot ako non. I hurt someone... I... I was shocked to see him pierced on that stick. A-and the stick... 'yong ordinaryong s-stick na kinuha ko... n-nagbago ang anyo. It became like this," 'Di ko namalayan na lumuluha na pala ako. I was shivering. I don't know if it's because of the pain in my hands or because of fright. Bumalik sa akin ang alaala sa nangyari kanina. Nabitawan ko ang stick at nagulat ng makitang bumalik ito sa tunay niyang anyo. Nanlalaking mata kong tinignan si Karl.

"W-What happened?"

Hindi niya ako sinagot bagkus ay kinuha niya ang stick at tinignan. He took a piece of broken glass and held my hands firmly. I hissed at the way he is holding me. "T-Teka, masakit."

I groaned in pain when he cut my wrist. "Stay still."

May kinuha siya sa kaniyang bulsa. Bottle. He took a bottle and place it just right under my slitted wrist. Tumulo ang aking dugo papunta sa bottle. When he thinks that it was enough, he closed it and took the stick. Just like the bottle, he placed it under my wrist and let the blood drip into it. Napapikit ako sa sakit. God! Para akong nag-suicide!

"Ang sakit..." I whimpered.

Nakapikit parin ako hanggang sa matapos siya. Naramdaman kong nilagyan niya ng tela ang sugat ko. Maybe to stop the blood. Ibinuka ko ang aking mga mata at nagulat ng makita na naman ang spear kanina.

"A-Anong nangyari?" I asked, still puzzled at what happened. Bakit nagbagong anyo na naman ito? My eyes widened as I looked at the spear. There's a black stone! And it contains my blood.. ?

"I... is... wh— Is that...?"

"Yes. It activates when your blood drops in this stick. And this black stone here contains it as a source of power."

"How? I-I mean, why?"

"That's for you to find out. I am not sure but I have something in mind." He stood up in front of me. Iniwan niya ang spear sa harap ko at tumalikod. S-Saan siya pupunta? Iiwanan niya ako dito? Pa'no 'pag bumalik 'yong mga masasamang tao? Mamamatay akong mag-isa dito? Hindi ako marunong lumaban!

"W-Wait! Paano 'tong spear?"

"Keep it."

"W-what? Pero sayo 'to."

Iiwan na lang niya ako? At 'di naman ako marunong nito! Bakit niya iiwan sa akin ito? This is not mine! Baka maiwala ko ito. O masira. No! I won't keep this.

"Stay safe." He said and he vanished into the air.

G-ganon ganon na lang 'yon? Iiwan niya ako bigla? Naalala ko bigla 'yong dugo ko. Napatayo ako. Anong gagawin niya doon? Litong lito na ako. I don't know what to do anymore. Nanlalatang napaupo ako sa upuan. I harshly placed my palm into my face.

"Anong gagawin ko ngayon." Usap ko sa sarili. Naalarma ako ng makarinig ng kaluskos. I scanned the area and sighed when I saw the rabbit. He looks fine. I'm glad.

"Halika." I motioned him to come here. I feel like he's a boy. Kaya natawag ko siyang him. He squeaked and my brows furrowed when I got what he wants to say.

Tumango ako at tumayo. Kinuha ko ang spear at bitbit silang dalawa, nagsimula akong maglakad. I just hope that everything gets fine. With all my strength, naglakad ako pauwi. If I can call that Academy my home. I wish Ria and Ella won't see me like this. I know I'm trash right now. Ayaw kong mag-alala silang dalawa. At sana, 'di nila makita itong mga galos at sugat ko.

Salamat at nakauwi ako sa dorm ng matiwasay. I lightly sighed when I saw the dorm, dark and quiet. Salamat at wala sila. Mataas ang tirik ng araw sa labas but the dorm is quiet. Pagsara ko sa pintuan ng aking silid, napadausdos ako. Hindi ko alam kung paano pa ako nabuhay ngayon. I am sure that is was mere luck. Tumayo ako at binuksan ang ilaw. Nilagay ang spear sa study table ko, habang nilagay ko naman ang kuneho sa higaan ko.

I took a bath to clean my wounds. Napapikit ako ng malagyan ng tubig ang sugat ko sa may pulso. "A-Ah... shit."

Huminga ako ng malalim at tinapos na ang paglilinis sa sarili. Pinatay ko ang ilaw bago humiga sa higaan habang katabi ang kuneho. Naramdaman ko lahat ng pagod pagkahiga. Masakit pala talaga masakal. I need to take a rest. Tomorrow's gonna be another day. 

Sapphire Academy: the lost demon slayerWhere stories live. Discover now