Sapphire Academy: the lost demon slayer

Chapter 30

Chapter 30

Ngumiti ng malungkot ang ginang. "M-My son... Ang anak ko ang panginoon ng lupa."

That brought shock and horror to them. Ang isipin na isa sa mga deity ay patay na ay parang nakakakilabot. What would they do now? Imposible na makompleto nilang lahat ang deities. They now have two deities and they have a trace with the other one. Dalawa na lang ang kailangan nila. This will be the second to the last deity. Tapos ngayon malalaman nilang patay na?

Natahimik silang lahat. Thinking that one of the deities is dead, hindi nila matanggap. How are they suppose to complete the deities? How are they suppose to protect their world?

Ngunit ang pinagtataka ng iba sa kanila, bakit namatay kaagad ang lalaki? Hindi ba't may kaakibat na lakas at kapangyarihan ang isang deity? Bakit hindi nito naipagtanggol ang anak?

"Ilang taon na po ang iyong anak?" tanong ni Aria.

"Labing dalawang taong gulang," sagot nito.

Nagulat naman sila dahil ang bata pa nito.

"Hindi ko aakalain na maaga pa ring mamamatay ang anak ko... He was in deep sleep for 5 years. He almost died from an earthquake, but someone saved him. Pero hindi namin alam kung sino 'yon. Laking pasasalamat ko sa nagligtas sa kaniya kahit hindi ko ito nakilala. Bata pa lamang ay lapitin na ito ng gulo. Kaya sinasabi ko sa kaniya na 'wag ng pilitin ang sarili sa page-ensayo. But he was persistent. He wanted to protect us," malungkot na anito.

"He almost die when he was young?" tanong ni Ivy. Tumango ang ginang at napatingin sa labas.

"I can still remember the fear I felt back then. Bagong silang pa lamang siya ng yumao ang kaniyang ama. Ang aking asawa talaga ang pinuno ng bayang ito. Ngunit dahil sa kaniyang pagkamatay, napilitan akong pumalit. Si Kyio lamang ang aming anak. Mag-iisang taong gulang pa ito ng may mangyaring malakas na lindol rito. Hindi namin alam kung sino ang may pakana. Walang tao rito na kayang paguhuin ang buong lupa. Nasa kwarto si Kyio non, natutulog. Nasa labas naman ako para kumuha ng makakain. Nang lumindol ay hindi ko na alam kung gagawin ko. I was scared. Hindi ako malakas. Alam kong hindi ko na maiiligtas ang anak ko lalo na ng magsimulang gumuho ang mga bahay."

"I thought that time that Kyio would really die. Nang makabalik ako sa bahay, sira na ito. Walang akong magawa kung hindi ang umiyak ng umiyak. I felt miserable. Kaisa-isang anak ko hindi ko man lang maprotektahan. But in the middle of my cries... I heard my son, crying. Kinuha ko ang mga nakaharang na kahoy na gumuho at hinanap ang anak ko. I followed his cries. And then I saw him. Parang pinoprotektahan ng mga ugat galing sa ilalim ng lupa... that's when I knew he was the deity of earth."

May tumulong luha sa mukha nito. "Iwan niyo muna ako," anito at humiga sa kama at nagtaklob ng kumot sa katawan.

They silently left the room and went back to the house where they staying. Sa silid sila ng mga babae pumunta lahat.

"A-Ano ng gagawin natin?" tanong ni Tin. Walang sumagot. Tahimik lang ang iba. Si Aria naman ay malalim ang iniisip. She was thinking about what the woman said. Ang asawa nito ang tunay na pinuno. Muntikan nang mamatay ang anak niya noon at malapitin sa disgrasya.

Something's off. May hindi tama.

Tumayo siya. "I'll go outside."

Dinama niya ang malamig na simoy ng hangin. Lumalalim na ang gabi. Finding the earth deity really took their time.

Pinagmasdan niya ang mga tao. The kids were still running despite of the time. Naglalaro ang mga ito at may mga ngiti sa mukha. Ang mga matatanda naman ay may seryoso, may nagsesermon ng anak, may nakangiti, may nagkwekwentuhan, nagtatrabaho, at iba pa.