Chapter 24

758 63 7
                                    


Chapter 24

"Aria! Stop standing!"

"Wait! You might trip!"

"Aria, ako na nyan. Umupo ka na lang."

"Hey, are you okay?"

"'Wag ka nga kasing tumayo! Ano bang kailangan mo?"

"Stop doing that! Give me that," napahugot ako ng isang malalim na buntong hininga at tiningnan sila na may nakakainis na ekspresyon.

"Can you please, stop on overreacting? I'm fine! Hindi naman ako disabled para kailangan niyo pang alalayan kapag naglalakad." I lamented. I'm not happy with their actions. Para bang pinapakita nila na hindi talaga ako makakapaglakad.

I heard Tin sighed deeply and Ella pouted. "We're just worried. Baka mapano ka. The doctor said that the injuries you got are serious. Lalo na 'yang kamay mo."

"The doctor said I'll be fine kapag nakapagpahinga na ako ng ilang araw. Please, stop making me feel like I am sort of a disabled person na hindi na talaga makakapaglakad," I said and walked out. I'll just go to my room. Ayaw ko munang makausap sila. Baka magtalo pa kaming tatlo dahil dito. Akala ba nila na hindi ko alam na nagi-guilty sila? It's not their fault kung bakit ako nandito sa sitwasyon na 'to. Kahit sila nasaktan din at napuruhan. Why are they feeling guilty?

Umupo ako sa kama at napatulala. There's something bothering.

Nanlalaki ang mata nito habang nakatingin sa akin. "H-Hindi... Pr-Prinsesa—"

I can clearly remember how confused or more like terrified he is. The way his expression changed, what is he talking about? Ang naaalala ko binanggit niya ang salitang prinsesa. A princess? Sino 'yon?

A light knock was heard in my door. "Aria?" There was hesitation in her voice. "I'm sorry about earlier, we're sorry. Nag-aalala lang talaga kami. We don't often see you injured kasi maingat ka gumalaw. You make sure you don't get hurt. In every move, you make sure you won't get some injuries. Lalo na kapag gumagala tayo sa kung saan. That's why we're taking good care of you. Kasi we know that you're not used to this— on getting injuries and it's not just a minor injury. Medyo malala kaya we can't help but to do those things you didn't like. We're very sorry. I- I..." Ella took a deep breath, "I hope you would forgive us?"

I just stared at the door. "Aria? Are you in there?" Kumatok muli ito. "Baka natutulog na?" I heard her say and her voice was getting low. She's gone.

I took a deep sigh. Ayaw ko muna silang makausap. Baka magtalo na naman kami. I'll just sleep. Wala naman akong gagawin. They wouldn't let me do something.

Nagising ako ng may maramdaman na nakatitig sa akin. It was my shock when I saw Aidan beside me. I'm lying on my bed and he's sitting at the chair beside my bed. Since when did that chair came here?

I looked at him. Hindi ito nagsalita. I wanted to ask why is he here pero nahihiya rin ako.

"The headmistress sent me here."

Napaangat muli ang tingin ko sa kaniya. Ow... kay? Nabasa ba niya ang isip ko?

Nakaramdam ako ng pagkauhaw at pagkagutom. Ilang oras na ba akong tulog?

"Can you please call Ella or Tin?" Hindi ko na napigilang utusan ito. I'm really thirsty and I can't move my body. I feel sore. Hindi naman ganito ang nararamdaman ko kanina. Bakit parang lumala ang pakiramdam ko?

"They're not here."

"Nasaan sila?"

"Umalis."

Sapphire Academy: the lost demon slayerWhere stories live. Discover now