"Ne zaman bırakır, beni?" Benim için bile artık yabancı olan sesimi bir tek o duyuyordu. O da benim gibiydi. Bir insandı.. o da kraliçe olmak zorunda kalmıştı.
"Bırakmayacak...ama sen-" sözleri kesintiye uğradı. "Üzgünüm kızım. Onun bu dünyaya ben...
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
'Kral bozuntusu'
"Avuç içlerinde kaybolan küçük eller''
🍃🍃🍃
Soğukların gezdiği koridorda duyulan ses sarayın kuytu köşelerinde yankılanmaya başladı. 'Tak, tak' Kraliçe Eva'nın topuklu ayakkabılarından kurtulan ses. İç gıcırtısı hissine kaptırıyordu.
Yanından geçenler durmuş saygıyla önümde eğilselerde, Eva kimseyi umursamıyordu. Hele ki aklı bu kadar karışıkken. Adımları ardı arkası kesilmeden, bir zamanlar sevdiğini düşündüğü adamın taht odasında durdu. Tuttuğu nefesini dışarı saldı ve kapıyı çalma gereksinimi duymadan sertçe açtı.
Kral çoktan kokusunu aldığı eşinin ona gelmesini bekliyordu. Kapının sertçe açılıp aynı sertlik ile kapatılması dudağının bir tarafının itinayla kıvrılmasına yol açtı. Seviyordu bu kadının fevri hareketlerini, ne yapsın?
"Oğlun nerede?" Kafasını daha kaldırmadı kral. Gözlerine bakmak istemiyordu. Zira bakarsa her istediğini ona verebilirdi. Zaten her kavga ettiklerinde bu sebepten kaçmıyor muydu Eva'dan.. Ona bakması demek kıyamaması ve gitmesine izin vermesi demekti. Ama o bir vampirdi ve karşısındaki kadın tam anlamıyla onun mühürlüsüydü. Bütün her şeyi eksiksiz ve tamdı mühürün. Artık ayrılamazlardı.
"O seninde oğlun, Eva." Kralın Eva derken hissettiği mutluluk soğuk bedeninde ateş etkisi yaratmıştı. İki koca asırını bu kadınla geçirmişti.. nasıl etkilenmesin onun en küçük şeyinden.
"Konu onun benim oğlum olup olmaması değil. Ben sana canavaların nerede diye soruyorum." Eva'nın umursamadan söylediği sözler kralın, Eva'nın varlığı ile yeniden calındığı, kalbine ağır geldi. Kadın eskisi gibi değildi. Oysa ne severdi çocuklarını. Acar'ın saçlarını her gün okşar, onunla çocuklar gibi oynardı. Safir'in parkta kızları kovalamasına kızar her gün ona cezalar verirdi. Sima ise onun için çok farklıydı, tek kızıydı sonuçta. Sıkılmadan, usanmadan saçlarını tarar örerdi..
Peki şimdi ne olmuştu. Tüm gerçekler ortaya çıkmıştı. Kan emici olduklarını öğrenmişti. En kötüsü kendi doğurduğu, canının parçalrının da birer canavar olmasıydı. İşte her şey bundan ibaretti. Kral mühürlenmiş ve istediğini almıştı. Biraz kırık biraz dökük ama en çokta yıkık bir şekilde.
"Dünyaya gittiler." Kadının içini korku kapladı. Ellerinin terlediğini hissetti. "Neden." Kral karısının titreyen sesini işitince yerinde doğruldu ve gözlerini kadının gözlerine dikti.
"Duymak istemeyeceğin bir nedenden." Eva sarsıldı. "Hayır." Kral kadının gözlerindeki hayal kırıklığını gördü bir an. Uzun zamandır öfke haricinde farklı bir ifade geçmişti gözlerinden. Güldü. Biliyordu veliaht kraliçe onu tekrar eski haline getirebilirdi. Sonuçta bir insandı o da.
