Vampir'in Kraliçesi (Ara Verildi)

37. Bölüm

Bütün uzuvlarım isyan bayrağını kaldırmıştı. Bileklerimde yer yer morarma oluşmuş ve bunlar yetmiyormuş gibi çizilen etimden damla damla kan akıyordu. Ama yinede yeni doğan bir bebek kadar dinçtim. Çünkü bu benim doğuşumdu.

Sarayın duvarlarına çarparak yayılan kahkaha seslerini onlar için bu kez ben atacaktım. Şuursuzca davranan herkese gününü göstermenin zamanı gelip geçiyordu.

Büyük salondan sesler kesilmeden gelmeye devam ederken yönümü tamda oraya çevirdim. Zindanın karanlığından tamemen çıkmış ve salonun güneş ışığında kalan kısmına gelmiştim.

Karanlıktan bir anda çıktığımdan gözlerim acısa da kısma gafletine düşmedim. Dimdik gözlerinin içine baktım. Simsiyah olan gözlerinin içini kırmızılıklar kaplamıştı.

Kaşlarını kaldırdı ve ardından gözlerimi üzerimde gezdirdi. Beni yeniden tanıyormuşcasına bakıyordu.
Etraftaki sesler tamamen kesilmiş. Herkes dikkatini bize kesilmişti.

Ayağa kalkacağını anladığım an konuştum. "Önümde diz çökmene gerek yok Sima. Sonuçta sevgili kocamın küçük kız kardeşisin. Senin için tolerans gösterebilirim. Ama.." dediklerimden sonra Sima sinirle soludu. Gözlerim cadıların üzerinde gezdi. "Siz. Siz cadılar, misafir olarak geldiğiniz topraklarımda bana hakaret edercesine gözlerinizi dikmiş olarak ne cüretle bakarsınız."

İçlerinden en korkak olarak düşündüğüm eğilirken diğerleri ona baktılar. Sırasıyla hangisine baksam dizlerinin üzerine çöktüler. En son bıraktığım gibi gri saçları buruşmuş yüzüne dökülürken hâlâ yüzünden eskimeyen bir sinsilik taşıyordu.

Gri cadı.

İçimden tekrar ettim ismini. Listemin başlarındaydı. Bu iktidar savaşının en zemininde belkide o vardı. Annemin, kraliçe Eva'nın, dikkat etmemi hatırlattığı isimdi. Onunla kalmıştık bir nevi. Sürgün edilen birinin burada olması nasıl olabilirdi ki. Gözlerim anında bunun sorumlusunu bulup onunla göz göze geldi. Kırmızı dudaklarında manidar bir sırıtma oluştu.

Gözlerim tekrara cadıya döndü. "Eğil,"dedim. Kafasını daha yukarı kaldırdı inatla. "Kızıl insanın hikayesinde kraliçe olarak fazla bir ömür sürmediğini biliyor musun?" dedi usul usul. Dediklerini ikimizden başka kimse anlamamıştı.

Bende onun gibi kafamı kaldırdım. "Ben körü körüne birilerine inanmayı bıraktım," dedim bu sefer. İkimizde bir birimize gülümsedik karşılık olarak. Bahsettiği şey her kraliçenin bir hikayesini olmasıydı. Benim hikayemin adının ise Kızıl İnsan olduğunu söylemişti. Ama gerçekliğinden şüphe etmeden kabul ettiğim şey şuan o kadar saçma ve değersizdiki.

"Haklısınız kraliçem. Sonuçta en yakınlarından darbe yiyen her zaman sizdiniz. Eski dostum kraliçe, " gözleri kısa bir an Sima'ya döndü. Sonra umursamadan hemen devam etti. Zira Sima'nın mimiği bile oynamamıştı. Oysa benim içimde dinmeyen ateş harlanıyordu.

"Ve sevgili dostunuz yeni kurt kraliçesi Gülce." Dediklerinden sonra Sima sinirle saçını çekiştirdi. Gri cadının gözleri onun üzerinde dolandı bir süre. Devam etmek ve ya etmemek arasında gidiyordu. Sanki bu anları önceden ben olmadan yaşamış gibilerdi.

"Bir adam ile seni terk edip kaçtı. Üstelik senin neler yaşadığını bile bilmeden çocuk sahibi olmaya hazırlanıyor. "

Ben kelimleri tekrar ve tekrar kafamda tararken Sima bir anda dibimde belirdi. Daha ne olduğunu kavrayamıyordum. Gülce'nin çocuğu mu olacaktı.

"Söyle bana kraliçem, " dedi kısık sesle. "Söyle bana hepsini öldüreyim. Düşman bu sefer ortak. Artık sende benim safımdasın. Benimle yaşayacak benimle savaşacaksın," dedi.