Alter: Glitch

8

Napaupo ako nang maayos at napatingin ako sa screen ng computer. There are new codes. Nag-cocode ba 'ko? Hindi ko maalala.

Napalingon ako sa kama ko kung saan alam kong doon ako nakatulog. Napatingin ako sa lamp table, walang bawas ang tubig sa baso na alam kong ininom ko. Nakita ko rin ang oras sa orasan.

"Alas dose."

Hindi. . . pa 'ko nakakatulog.

Napahawak ako sa ulo ko nang maramdaman ko ang pagkirot nito. Napasabunot ako sa buhok ko nang sumakit ito lalo.

Naghahalo-halo na ang mga iniisip ko sa utak ko, hindi ko na 'to kinakaya.

When did I start encoding? Bakit nasa tapat ako ng computer. Hindi ko maalalang ginawa ko 'to. I was too sleepy that I fell alseep!

But. . . the clock won't lie. The things in my room won't lie.

I bit my lower lip.

Then. . . is it just me?

I don't know what's happening anymore. I don't know what's wrong with me.

I need help.

Nang huminahon ako nang kaunti, tinagawan ko ang kaibigan kong psychologist upang magpakonsulta sa kaniya.

I think it's the insomnia.

Nag-ayos kaagad ako. Naligo at nagbihis nang komportable. Nang tuluyang umangat ang araw ay umalis ako sa apartment.

I checked my back account. Ita-transfer ko na lang ang bayad through card. Wala na 'kong cash pa.

It was still early, pero dahil siningit lang ako sa schedule ay mas mauuna ako kaysa sa normal na pagbukas ng office.

"Ion," bungad sa akin ni Cerise nang makarating ako sa office niya. "Why the sudden visit?"

"I'm sorry for ruining your schedule, Cerise," sagot ko. I sighed.

She chuckled. "No worries, what are friends for?" She gestured the seat in front of her. "Let's hear it."

Naupo ako sa reclining chair. I closed my eyes. Rinig ko ang mga yapak na ginagawa niya, tumigil siya sa harap ko. Inimulat ko ang mga mata ko.

"Hindi ko na alam ang nangyayari sa 'kin," panimula ko.

I think I'm going insane. Nalilito na 'ko sa mga nangyayari. Kung ang mga maliliitt na pagbabago ay siguro magagawa ko pang palagpasin, pero palala na ito nang palala.

Things kept happening— it kept changing.

Nakaramdam ako ng pagsakit sa ulo ko. Inalala ko ang mga nangyari nitong mga nakaraang araw. From the glass of water, Drea's change of habits, to the things I don't remember doing and to the things that I'm sure that happened, but it didn't.

And the fact that. . . I can't sleep.

I know that I've slept, I can feel it. But every time I look at the clock. . . it's the same time I closed my eyes.

"It's been weird lately," I said.

Umupo si Cerise sa harap ko. Nanatili ako sa posisyon ko.

"I. . ." I can't find the right words to say. "It feels like. . . there's another me."

Masinsin niya 'ko tinignan. "Can you tell me more about this— how can you think that there's another you."

Napalunok ako nang malalim. "You know my habits, you've seen it before. I drink my water after waking up, but as soon as I open my eyes, the glass is empty."

"Yesterday! I was sure, I was really sure that I'm supposed to attend a meeting, but when I checked my email, wala! Nawala!"

"It was true! I saw it! I even asked Drea to give me a heads-up— but for some reason. . . she doesn't remember it."