The Villainess And Me

Chapter 18

Nakangiting bumaba ako sa sasakyan habang inalalayan ako ni papa. Princess treatment talaga.

Pumasok kami sa bahay na hawak pa din ako ni papa. Bumuntong huminga nalang ako.

"You tired my sweetie pie?" nag-aalalang  tanong ni papa sa akin.

Tumango nalang ako bilang sagot.

"Kumain ka muna saka muna matulog," aniya.

Wala akong magawa kundi sundin ang gusto ni papa.

Nagtungo muna ako sa room ko to change at bumaba na rin papunta sa dining room para kumain.

Nadatnan kong nakaupo na pala si papa sa palagi niyang spot. He sat beside my seat.

Nang makita niya ako ay tumayo ito as he pulled my seat so i could sit down. Hindi ko mapigilang ngumiti sa inasta ni papa.

If only just like papa ang mapapangasawa ko..

The maids started to put the dishes on the table kaya nakatuon sa kanila ang pansin ko.

Habang nakatingin sa mga pagkain ay hindi ko mapigilang bumuntong huminga.

Lumingon tuloy si papa sa akin na nakataas ang kilay nito. Curious sa inasta ko.

"Bakit anak? Hindi maganda yung bakasyon mo kay Siej?" tanong ni papa na may halong pag-aalala sa boses nito.

Umiling ako sa tanong niya at tipid na ngumiti.

"Hindi naman papa," sagot ko nito.

I just... wonder kung nasaan ang ina ni Adriana. Base sa book kasi, walang detalye ang ina ni Adriana and hindi din ito minention kaya I'm quite curious about her.

Bakit dalawa nalang sila Adriana at ang ama nito?

I'm scared to ask baka kasi magbago ang ihip ng hangin.

"Come on, anak, tell me," aniya. "Parang may gusto kang itanong sa akin."

Hinintay ko munang matapos ang pagkalatag ng mga katulong ang pagkain at umalis sa dining room saka ako nagsalita.

"I was just wondering.." kinakabahan na ako, "if what happened to my... mother."

Umiwas ako ng tingin kay papa when i saw him widened his eyes because of shock? I don't know basta umiwas ako ng tingin baka kasi magalit.

I heard him chuckles na ikinapagtaka ko.

"Ever since you were little, kailanma'y hindi ka naghanap sa ina mo. You're always dependent on me," aniya.

Huminga ako ng malalim. Hindi din naman nagtanong si Adriana ng paglaki niya base sa book about her mother kasi busy ito kakasunod kay Siej, the male lead.

"Anyways, hindi ko alam kung nasaan ang mama mo, anak," biglang sambit ni papa na ikinalingon ko sa kanya. Gulat sa narinig.

"B-Bakit po?" nagtatakang tanong ko nito. Anong nangyari?

"Nawala siyang parang bula nung ika'y walong taong gulang pa lamang, anak," malungkot na sabi niya as i saw his eyes staring at those foods on the table. Parang wala sa sarili.

"I was working overtime that day and i still remember how i  told your mom about it at sabi naman niya na hindi siya aalis pero after working that day," he stopped.

Kinabahan ako sa tanong niya. Dahil na rin sa may naalala ako about sa totoong buhay ko when i was also 8 years old.

"A-Ano pong nangyari?" tanong ko nito pero lumingon lang si papa sa akin at ngumiti.

"I only saw you crying in our bedroom," mahinang sambit ni papa na rinig ko naman, "looking for someone."

I held my breath because of what he said.