The Villainess And Me

Chapter 22

"Itong batang lalaki lang ang kailangan natin! Ba't may babae kayong dala!?"

When i woke up, i squinted as i slowly open my eyes.

I was about to stand up when I felt something heavy in my stomach so I looked down and only to see the little kid laying in it with his face in my stomach. Si Rey.

Nanlaki lang ang mata ko when i remember what happened.

"Gising na pala ang babae, idiot!!"

"Anong gagawin natin sa kanya!? Bakit niyo naman kasi siya dinala dito eh hindi naman siya kasali sa utos ni Bossing!"

Hindi ko alam kung anong gagawin ko as i look at them.

Lima sila na nakaitim at nakatapis pa rin ng itim na maskara ang mukha nila. Nakaramdam ako ng kaba sa ginawa nila lalo na at may dala silang baril.

They are still arguing kaya nagising ang batang lalaki sa harap ko.

I stared at him at nakatingin din pala siya sa akin. Bumuntong huminga ako dahil wala silang ginawang masama sa amin. They just kidnapped us and locked us up in this small room.

Nakita ko yung takot sa mga mata niya kaya i decided to hug him.

I looked around to find a window pero wala talaga akong nakita. Nasa isang kwarto pala kami pero walang mga gamit except lang sa inupuan naming karton.

"Labas muna tayong lahat hindi naman makalabas 'yang dalawang 'yan," ani nung lalaki base sa boses nito ay galit. Siya yung nagalit bakit sinama akong dinukot nila.

"Sige na nga! Paparating na din si bossing dito kaya doon na tayo sa labas maghihintay sa kaniya!"

Patuloy silang nagsasalita palabas at nang nakalabas na sila ay padabog pa nilang sinara ang bakal na pinto na ikinagulat naming dalawa ni Rey kaya i held my breath.

Naging madilim kasi when they close the metal door. Walang ilaw kahit sa maliit na butas man lang.

I can feel the small arms tighten as he wrapped around my waist and buried his head in my stomach.

"Okay ka lang?" mahinahong tanong ko.

I can feel his head shaking. That means no.

I hug him a little bit tight kasi takot din ako sa dilim. Feeling ko kasi may nakamasid sa akin sa dilim which is so creepy.

"You're Rey, right?" tanong ko nito kahit alam ko naman talaga.

I can feel him nod kaya tumango na din ako. He's not much of a talker, eh.

"I'm Adriana. Ria nalang ang itawag mo sa akin," pakilala ko nito kahit wala akong makita.

It's so dark talaga.

Tahimik lang kami sa loob as i can feel him sniff in my stomach kaya tumawa ako ng mahina. Nakiliti ako sa ginawa niya.

Magsasalita sana ako when something vibrates and makes a beep sound in my body na ikinagulat ko.

"Did you feel something?" tanong ko nito but he didn't respond.

Instead may lumutang na ilaw palapit sa mukha ko na ikinabilis ng tibok ng puso ko. I tried not to make a sound!

"A-Anong.."

"Gps," anito na nakayakap pa rin sa akin.

I widened my eyes because of what he said!

"You can talk!?" tanong ko nito pero hindi siya sumagot instead he shook his head as an answer.

Nalilito na tuloy ako.