The Villainess And Me

Chapter 23

Hindi ko alam kung saan na kami basta alam kong malayo na kami sa kanila. Doon sa maliit na room na 'yon.

Hindi nga iyon building eh. Para ngang abandoned storage 'yun.

Huminhingal akong tumakbo as i grip my hands to Rey's hands para hindi kami maghiwalay dahil na rin madilim ang paligid namin.

Nang naramdaman kong pagod na si Rey ay saka kami huminto sa isang puno.

Sumandal si Rey sa puno at habol ang hininga nito. Ako naman ay tumingala sa puno.

Good thing i know how to climb trees kaya doon muna kami sa ibaba mamahingan baka maabutan kami nung mga kidnapper.

"Do you know how to climb the tree?" tanong ko kay Rey as i rub his head.

Naramdaman ko siyang umiling kaya bumuntong huminga ako.

Figures. Mayaman naman kasi 'tong batang 'to. Ang soft nga ng kamay niya at wala talagang calluses.

Lumuhod ako as i turned my back against him at hinawakan ang dalawang kamay niya to hug it in my neck.

"I'll piggyback you," ani ko.

I can feel his breath in my nape at nakiliti ako pero hindi ko ito pinansin.

Nang naramdaman kong komportable na siya sa likod ko ay hinawakan ko ng mahigpit ang dalawang kamay niya sa harap ng leeg ko.

"Hold me tight and don't ever look down," utos ko nito at naramdaman ko naman itong tumango kaya nagsimula na akong umakyat.

Nung nasa original world ko ay ganito din ako noon.

Umakyat ng puno dala ang batang kasa-kasama ko noong bata pa ako pero not until someone adopted him. Hindi ko na ito nakita pa as i grew up.

Good thing same lang itong kahoy sa palaging inakyatan ko sa totoong buhay ko which made me surprised.

Nang nasa ibabaw na kami ay namamangha talaga ako. Pamilyar kasi sa akin ang puno! Parang duplicate talaga sa punong palagi kong inaakyat sa totoong buhay ko!

Is this a coincidence?

May malaking space sa gitna ng puno na same lang noong bata ako. Although i built a house for it kasi baka mabasa ako ng ulan pero dito ay walang bahay man lang.

Kung hindi ko pa alam na nasa mundo ng libro ako ay ngumiti na sana ako kasi i really thought I'm back pero Rey is still with me. Holding his breath as he wraps his arms in my waist.

I look down pero madilim lang talaga ang nakikita ko and these noisy insects arounds us.

"Don't worry, little man," pagpapagaan ng loob ko nito.

"Huh?"

"We'll be safe here," sabi ko sa kanya as i look in the sky.

Kahit may mga bituin naman ay madilim pa rin kasi hindi nagpapakita si moon.

Nagpapasalamat naman ako kasi dahil diyan ay nakatakbo at nakapagtago pa kami.

I stare at those stars as i thought of papa, manang, the real Adriana's friends which made me feel na kaibigan ko na rin, at si... Siej.

I don't know why i miss him.

Umiling nalang ako sa naisip. Ako? Namiss siya? Tsk.

Naalala ko yung relo ni Rey kaya i reach his wrist at tinignan ang relo pero malapit na palang mag hating-gabi.

I can feel Rey's and my stomach making a noise. Gutom na gutom na kami.

I waited as i stared at Rey's watch intently at ngumiti ako ng maliit when it goes back sa last na nakita ko doon sa loob ng room.

Red dots. But it's now surrounded with nothing. Walang square which i believe is the building.

It's just the lonely red dot blinking. Waiting for something. Anyone to be save.

"Gutom ka na ba, little Rey?" mahinang tanong ko nito.

I can feel him nod pero bumuntong huminga nalang ako. I'm so damn hungry too.

As i look up in the stars again ay naisip kong ano kaya ang reaksyon ni Siej.

Nag-alala ba kaya siya? I smile sadly when i remember Adriana's father na tinuturing ko na din na tunay na ama ko.

For sure, nag-alala na 'yon sa akin. His princess. His sweetie pie. I hope they can find us sooner.

Baka kasi sa gutom kami mamatay hindi sa mga kidnapper huhu.

Tree thick branches kasi sa gitna ng puno na malaki and malaki then yung kahoy na parang sahig na namin kaya humiga ako as i curl my legs para hindi kami makita if ever.

Maliit naman si Rey kaya he can lay in it comfortably though he still clings me which made me smile.

He stares at me with no emotions as i stare back at him.

He has this cute face talaga. Have some similar feature of.. Siej?

Kumunot ang noo ko dahil sa namalayan ko.

"Do you know a man called Tryton Siej Avis?" tanong ko nito habang mahinang kinurot ang ilong niyang matangos.

He nods, "He's my daddy's cousin,"

Nanlaki ang mata ko sa narinig. So he's relative to him pala!

Ano ba itong pinasok ko!? Wala naman 'to sa libro. Nagbago na nga ang plot and I don't know kung tama ba ito but i guess okay na din kasi hindi mapupunta sa worst case scenario ang buhay ni Adriana and mine, too.

"Anyway, sa gps watch na suot mo, will they--," ani ko.

"They'll find us, Ate Ria," aniya.

Humugot ako ng hininga. Did he just call me Ate Ria?

"Kilala mo ako?" gulat kong tanong niya.

I can see him rolling his eyes on me at sumimangot pa ito pero he still wrapped his arms around me.

"I know you ever since I'm little as you always visited our main house to look for my Uncle," anito.

Hindi ko alam kong maiiyak ba ako o matutuwa sa sinabi niya. Napaka embarrassing talaga ni Ria, seriously.

"Oh," iyan nalng ang nasabi ko.

"I don't even like you 'case you always clings to Uncle Siej like a koala, tsk," masungit na sambit niya.

Parang gusto kong sumapak ng bata. Kidding aside.

"Hindi naman ako animal para sumikit kay Siej, psh," ani ko.

"No, you're wrong--," i cut him off.

"Be quite na nga baka mahuli tayo nung kumidnap sayo," singit ko nito.

"No--,"

"Shhhhhh..." i put my hands in his mouth as i want to hear something below us.

I can hear those leaves being noisy na parang... yapak ng tao! Hindi lang isa kundi marami sila.

I can hear some noises talking, shouting, walking below just near us.

Nakita ko yung mga ilaw ng flashlight kung saan-saan mapadpad.

I can feel Rey tighten his arms as he wrapped around me while i held my breath as they got closer.

My heart beats faster than ever. Natatakot sa anong mangyari namin ni Rey.

Anong gagawin namin ngayon?

***
Hoo nakasulit talaga ng vacant for today lol 😍

Anyways, Thank you po ng marami sa mga nagbasa, nagvote, nag-add ng story ko sa reading lists ninyo po, yung mga nag-add din sa library ninyo (kung meron man hehe) at salamat din po dahil binigyan ninyo po ng time na basahin itong istorya ko po!🥺💙

GEL