Chapter 24

2.7K 76 3
                                    

Nang naramdaman kong nasa ibaba na sila ng punong inakyat namin ay huminga ako ng malalim.

I hope they won't find us here. Naku.

"Wala sila rito, Master!" rinig kong sigaw nung hindi ko kilalang boses.

Kumunot ang noo ko kasi walang ganoong boses sa mga kidnappers namin.

"Strange..." mahinang bulong ko.

"Anong wala sila rito!? This is the place where the gps location of my son is!!" galit na galit na sambit noong tinutukoy yata na master nila.

Pero ano daw? Gps?

Nanlaki ang mata ko as i look down at Rey.

Tinitigan lang niya ako and blink his eyes that made my heart flutter.

Ang cute talaga.

"Dad," aniya.

Tumango ako kasi gets ko na ang ibig sabihin ni little young master Rey.

Sabay kaming yumuko ni Little Rey sa ibaba at bumungan sa amin ang galit na galit na mukha ng lalaki habang sinisigawan nito ang tauhan niya.

Siya na yata ang ama ni Little Rey.

"D-Dad!!" biglang sigaw ni Little Rey sa malakas na boses na ikinagulat ko.

Mabibingi ako sa sigaw ng batang 'to akala ko pa naman shy type ito.

The man below look above us at nanlaki ang mata niya sa gulat nang makita kami.

"What are you doing up there, Rey Allister?" hindi makapaniwalang sambit noong ama ni Little Rey.

Hindi nalang kami umimik as Little Rey's Dad orders his men to get some things to help us down.

Nakasimangot nalang ako kasi alam ko naman talagang umakyat.

Pero ang problema hindi ako marunong bumaba.

When we're finally on the ground, by the song of rosé from blackpink, ay saka pa bumitaw si Little Rey ng yakap sa akin as he runs towards his dad.

Bumuntong huminga nalang ako kasi at last ligtas na rin kami.

"Ria," biglang sambit ni...

"S-Siej?" gulat kong sabi nito.

Siej is standing not far away from me. Parang kanina lang siya nakatayo doon while looking at me with emotions on his eyes.

Nagsimula siyang naglakad palapit sa akin and when he stop just right in front of me ay kita ko yung mata niyang puno ng.. pag-aalala.

"Are you okay? Are you hurt anywhere? Did those bastards do anything bad to you? Answer me, Adriana!" sunod-sunod niyang tanong sa akin pero hindi ako makapagsalita.

I'm shocked. Akala ko ba hindi mag-aalala si Siej sa akin? Kay Adriana?

But why do i feel so touched by him asking me if i am okay?

In my entire life, walang nagtanong sa akin kung okay ba ako? Walang nag-alala.

But when i came inside this book, something inside me changed that I didn't know if it is bad or a good thing.

Ngayong ko lang namalayang nakatulala pala ako sa harap niya which mades my cheeks burn. Nahihiya tuloy ako.

He chuckles and he suddenly hugs me na ikinalaki ng mata ko.

A-Anong...

He hugs me so tightly.

Hindi ko na pinakinggan ang mga tao sa paligid namin.

The Villainess And MeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon