Kaderin Kitabının Efsanesi (Eski Versiyon)

🐺21.Bölüm🐺

𐰉𐰺𐰽: 𐰋𐰏: 𐰼𐱅𐰃: 𐰴𐰍𐰣: 𐱃: 𐰉𐰆𐰦𐰀: 𐰋𐰃𐰕: 𐰋𐰃𐰼𐱅𐰢𐰕: 𐰾𐰃𐰭𐰠𐰢: 𐰸𐰆𐰨𐰖𐰆𐰍: 𐰋𐰃𐰼𐱅𐰢𐰕: 𐰇𐰕𐰃: 𐰖𐰭𐰡𐰃: 𐰴𐰍𐰣𐰃: 𐰇𐰠𐱅𐰃: 𐰉𐰆𐰑𐰣𐰃: 𐰚𐰇𐰭: 𐰸𐰆𐰞: 𐰉𐰆𐰡𐰃: 𐰚𐰇𐰏𐰢𐰤: 𐰘𐰃𐰼: 𐰽𐰆𐰉: 𐰃𐰓𐰾𐰕: 𐰴𐰞𐰢𐰕𐰆𐰣: 𐱅𐰃𐰘𐰤: 𐰕: 𐰴𐰃𐰺𐰴𐰕: 𐰉𐰆𐰑𐰣𐰍: 𐰖𐰺𐱃𐰯: 𐰚𐰠𐱅𐰢𐰕: 𐰾𐰇𐰭𐱁𐰓𐰢𐰕: [...]: 𐰃𐰠𐰃𐰤:

~Bars bir beydi. Hakan unvanını ona burada, biz verdik. Küçük kız kardeşim prensesi de ona eş olarak verdik. Kendisi hata etti, bunun için de öldü(öldürdük). Halkı cariye, köle oldu. Kögmen toprakları sahipsiz kalmasın diye Az ve Kırgız halklarını düzene sokup örgütledik, savaştık ....~

🏹

İçeriden takır tukur çekiç sesleri geldiğini zannetmiştik. Ancak içeri girdiğimiz zaman oldukça vahim bir görüntü ile karşılaştık. İçeride olan herkes dehşet bir şekilde can vermişti. Her yer kan gölüne dönmüştü. Kapalı bir alana girdiğimizden dolayı burnuma dolan koku ve gördüğüm görüntülere daha fazla dayanamayarak koştum ve kendimi dışarı attım.

Midem bulanıyordu. Kusmamak için kendimi zor tutuyordum.

İçerideki herkes resmen, doğranmış ve parça pinçik edilmişti. Uzuvları her yere dağılmıştı.

Bu görüntüleri nasıl unutacağım ben? Silinir mi ki zihnimden?

Başımın döndüğünü hissettim. Elimi taştan olan ocağın duvarına yasladım. Ayakta kalmaya çalıştım.

Bu esnada Barlas ve Koray da hızla oradan çıktılar. Burunlarını parmakları yardımıyla tıkamış, ekşittikleri yüzleriyle yanıma varmışlardı.

"Asena... Sen iyi misin?"

Yalan söylemeye gerek yoktu. Bu yüzden başımı olumsuz anlamda sağa sola salladım.

Barlas bana yaklaştı. Beni kendisine çekerek sıkıca sarıldı.

"Keşke önden biz girseydik. Keşke... Geçecek Asena. Geçecek... Unutacaksın."

Sağ eli saçlarımdaydı. Narin narin okşuyor ve beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Nefes alış verişlerim hâlâ düzensizdi. Hâlâ nefes almamaya çalışıyor, nefesimi tutuyordum. Sanki yeniden nefes alsam, o iğrenç ve keskin kokuyu alacakmış gibi hissediyordum.

"Koray, atları getirebilir misin?"

"Getiririm tabii, bekleyin siz."

Koray koşarak yanımızdan uzaklaştı. Sadece az önce gördüğüm görüntüleri ve aldığım o pis kokuyu unutmak istiyordum.

🏹

Kendimi biraz daha toparlayabilmiş ve sonunda Kapgan Tigin'in huzuruna gelmiştim. Yanımda Koray ve Barlas da vardı. Kapgan Kağan hiç iyi görünmüyordu.

"Hepsi mi?"diye sordu.

"Evet,hepsi."

Barlas kısa bir süre bana baktı. Bana yeniden hatırlatmak istemese de zorunda kalıp Kapgan Kağan'a sözlerinin devamını söyledi.

"Hepsi doğranmış. Çekiçlerle vücutları ezilmiş, kızgın demirle dağlanmış, parçalanmamış hiçbir uzuvları bırakılmamış."

Hatırlayınca yüzümü buruşturdum. Ancak aklımdakini mutlaka söylemeliydim. Bundan dolayı fazla beklemeden hemen araya girdim.

"Ben bunun Wu Zetian'ın işi olduğunu düşünüyorum." dedim.

Kapgan Kağan kaşlarını çattı.

"Zetian mı?"