Bende Kalp Var! (KİTAP OLDU) #Wattys2018

Bölüm 4

-Ailen uyuyordur. Biraz sessiz olsak iyi olur.

-Sorun yok... Yalnız yaşıyorum ben...

(Hadi ya... Bunu önceden bilseydim iyi olurdu aslında)

Neyse içeri girdik...

Televizyonu açtı ve keyfine bak diye seslendi ben gidip kahveleri yapayım...

Ben de bu sırada kanalları karıştırıyordum... Doğru düzgün bir şey bulamadım. Hiçbir halt yoktu resmen...

-Kahvelerimiz hazır Küçük Hanım...

-Teşekkür ederim...

-Evet, bir şeyler bulabildin mi? İzleyebileceğimiz ne varmış kanallarda?

-Aslında hiç bir şey yok...

-Hım... O zaman film izleyelim... Dur getireyim filmleri sen seç arasından.

Gitti ve filmlerle dolu bir kutu ile geri geldi.

-Ne tarz filmlerden hoşlanırsın?

-Aslında bir fikrim yok. Ama bu film olabilir...

-O olsun bakalım...

Filmi izlemeye başladık... Aslında konu olarak güzel bir filmdi ama izleyecek halim kalmamıştı. Bir süre gözlerimi dinlendirmek için koltuğun kenarına kafamı yaslamıştım ki uyuya kalmış olmalıyım. Gözlerimi açtığımda saatin kaç olduğunu sordum...03.30...Derken... Saat 3.30 olmuş ben resmen uyuya kalmışım ya!

-Neden uyandırmadın beni!

-Çok güzel uyuyordun uyandırmaya kıyamadım. Hem saat zaten geç oldu.Sabaha ne kaldı burada kalsan ne olacak...

(Of Of. Neden hiçbir şey planladığım gibi gitmiyor ki)

-Pijamalarım ve ayım olmadan uyuyamam ki ben!

-Pijama olarak benimkilerden bir şeyler ayarlarım ben sana. .Ayım yok ama beni ayı olarak kullanabilirsin diyerek gülümsedi... Hemen geliyorum diye de ekledi.

-Sanırım bunlar sana olur.Biraz büyük olacak ama en uygunu bunlar....İdare et artık...

-Peki dedim ve aldım elinden kıyafetleri...

-Eeee çıkmayacak mısın?

Ayağa kalktı ve ışığı kapattı.

-Hala çıkmadın ama.

-Karanlık zaten ne görebilirim ki.

-Saçmalama lütfen çıkar mısın?

-Tamam... Tamam, arkamı dönerim diyerek arkasını döndü.

-Şaka mısın ya..

-Merak etme sapık değilim...

Neyse artık, onunla tartışmayacağım. Bir an önce uyumak istiyorum...

Üstümü değiştirerek.

-Tamam. Dönebilirsin dedim...

-Eeee ben nerede yatacağım?

-Ev gördüğün gibi stüdyo... Tek oda var o da benim odam... Yatağımda sen yat ben de kanepe de uyurum...

-Gel sana kalacağın odayı göstereyim.

İçeri gittim. Gayet güzel bir odası ve büyük bir kitaplığı vardı. Demek kitap okumayı seviyordu.

-İyi geceler sana bir şey istersen rahatsız olma bana seslenebilirsin.

-Peki... Sana da iyi geceler.

Direk attım kendimi yatağa... Gözümü açtığımda saat 10.00'ı gösteriyordu.

Hemen kalkıp içeri gittim... Masada hazırlanmış bir kahvaltı ve yanında da bir not duruyordu.

''Çok güzel uyuyordun. Uyandırmaya kıyamadım... Güzelce kahvaltını yap Prenses... Bugün benden izinlisin... İstediğin zaman evden çıkabilirsin. Keyfine bak. Patronun Talha''

Şaşkındım... İlk defa böyle bir şeyle karşılaşıyordum... Oturup, bir şeyler yiyeyim bari çocuk zahmet edip, hazırlamış... Ardından masayı kaldırdım, üstümü değiştirdim ve evden çıktım... Masaya da bir not bıraktım ''Bu güzel kahvaltı için teşekkür ederim''

Evden çıktım... İlk defa bu kadar mutluydum... Kendimi tuhaf hissediyordum... Acaba şirkettekilere onda kaldığımı anlatır mıydı? Yok, yok anlatmamıştır. Ya anlatırsa? Rezil olurum valla...Neyse...Bu arada annemi aramalıydım.Dün kadının telefonunu açmadım da zaten merak etmiştir.Annemle her zaman ki gibi rotun şeyleri konuştuk.. Ne yapıyorsun? Nasılsın? Her şey yolunda mı? Sorduğu her soruya kısa cevaplar vererek geçiştirmek zorunda kaldım aslında. Her şeyi anlatmamam gerek sonuçta... Dün yaşananlar bir ''sır''olarak kalmalı... İlk günden çocuğun evine mi gittin demesin sonra.

Bu kadar saattir dışarıda olduğuma inanamıyorum..Ne kadar çok oyalanmıştım öyle!Kapının önüne gelince elimi cebime attım fakat....Fakat o da ne öyle?Nasıl Yani?.Olamaz...Elimle sol cebimi karıştırdım fakat tanıdık soğukluk gelmedi...Diğer bir deyişle anahtarım yerinde yoktu...Tek çıkan sağ cebimdeki çikolata çöpüydü.Anahtarımı ev de unutmuş olmalıydım.Eeee şimdi ne yapacağım ben. Burada tüm gün dikilecek değilim ya.En iyisi bir çözüm bulmak.Eee hadi Ezgi çalıştır artık şu saksıyı!Acaba pencereden falan mı eve girsem...Saçmalama kızım ev 3. katta.Eve gireyim derken bi kaç kol ve bacaktan olacaksın...O zaman düşün...Başka bir yolu vardır elbet...En iyisi Cansu'yu arayayım.Evet evet Cansu iyi fikir.Bir umutla telefon numarasını çevirdim fakat.

''Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor. Lütfen daha sonra tekrar deneyin'' Şaka herhalde... Zaten lazım olduğunuzda hiçbiriniz ortada olmayın!

Buldum! En iyisi çilingir çağırayım... Neden aklıma ilk gelmesi gereken şey en son gelir ki? Of. Şimdi yapmam gereken bir çilingirci bulmak. Kesin Güzin Ablada çilingir numarası vardır. Aşağıya inip Güzin Ablanın kapısını çaldım. Hadi Güzin abla tüm gün kapıda durur insanları çekiştirirsin. Şimdi nerdesin acaba? Neyse ki evdeymişsin.

hsIq⁝