Talha ayağa kalkarak kapıyı kapattığında sessizce onu izliyordum.Bana doğru yaklaşmaya başladığında kaşlarımı çatmıştım bile.Yakaştı,yaklaştı ve tam karşımda durdu.Aramızda tam bir adımlık mesafe varken bana sarılmasına oldukça şaşırmıştım.Kollarımı sıkıca boynuma dolamış,hareket etmeme bile izin vermiyordu.Saniyeler geçerken ben de kollarımla sırtını sarmak zorunda kalmıştım.
''Teşekkür ederim'' diye fısıldadı.
''Neden?''
''Hastanede sana yaptığım,yaşattığım onca şeye rağmen yanımda olduğun için.Sen gerçekten iyi birisin Ezgi''
Talha bu cümleleri kurarken ben de kendimi ondan uzaklaştırmaya başlamıştım bile.
''Çok kötü görünüyordun'' ''Yanında olmak istedim'' diyemedim işte.
''Nasıl oldu bilmiyorum.Oysaki seni unuttuğumu düşünüyordum.Seni sildiğimi sadece senden nefret ettiğimi.Ama unutamammışım işte. Küçük çaplı bir sinir krizi geçirdim.Atlattığımı sandığım şeyler alkol alınca gün yüzüne tekrar çıktı.Korkutucuydu.Çok korktum.Kendimden...Kontrolümü kaybettiğimi bildiğim halde engel olamadım''
''Ezgi bize tekrar bir şans veremez misin?''
''Talha bu düşüncelere bir son vermelisin artık çünkü biz Okan ile mutluyuz.Aramıza girme lütfen.Bak burda bir dost olarak sohbet ediyoruz.Lütfen ortamı germe'' diyerek odadan ayrıldım.
Ne yaparsak yapalım Talha'nın benden vaz geçmeye niyeti yok gibi görünüyordu.
Ayrılık kolaydır.
Dizilerde filmlerde,hatta kitaplarda...
''Yıllar sonra'' cümlesiyle olayların üstü kapatılır.Sanki o kadar şey yaşanmamış,acı çekilmemiş,insanların canı yanmamış gibi...
Peki hikaye tekrar nereden başlar?
Uzun bir zaman geçmitir ve ana karakter kendini toparlamaya başlamıştır.Ama asıl soru...Nasıl toparlar?
Her geçen saniye bunu düşündüm.Nasıl geçecekti?...Yaşananlar yaşanmamış gibi...
Gözümün önünden yavaş yavaş ama aynı zamanda da peşine düştüğümde yakalayamayacağım kadar hızlı olan günler geçtikçe kafam daha da karışıyordu.Bazı günler hiç yatakan çıkmadan tüm gün bunu düşünüyordum.
Akşama doğru Talha'nın odaya girmesiyle irkildim.Hiç beklemediğim bir hareketti bu.
''Bu ayrılığın daha fazla uzamasını istemiyorum''
''Ne yapmaya çalışıyorsu sen?''
''Ezgi senin de hala beni unutamadığını biliyorum.Yeniden bir sayfa açabiliriz''
Ellerim mi titriyordu yoksa bana mı öyle geliyordu.Elbette titriyordu.Ne zaman tam anlamıyla Talha'nın karşısında güçlü olabilmiştim ki?Çok nadiren,sayılı zamanlarda.
Belki onun benim karşımda elleri,bedeni titremezdi ama nefesinin titrediğini hissederdim.Bana yakın olduğunda sıcak nefesi yankılanırdı tenimde.İzini bırakırdı,günlerce silemezdim bıraktığı izi bedenimden...
Nefesinin sıcaklığını yine tam şuanda ''beni unutamadığını'' söylerken hissediyordum yine.Gözlerimi yavaşça yere indirdim.Onun buz mavisi gözlerine bakmak bana iyi gelmeyecekti biliyordum.Bedeni bana bir adım daha yaklaşırken tüm bedenimin bir keman yayı gibi gerildiğini hissediyordum.Bu durum hiçte hayra alamet değildi...
Ve bir adım daha...
Sırtımı iyice duvara verip,ondan uzak kalmaya çalıştığımda aylardır uzak kaldığım bedeni karşımdaydı.Bana iyice yaklaşmasıyla kafam yine çenesinin altında kalmıştı.
Karşı koymam lazımdı.
Tekrar aynı hataya düşemezdim!
Nefesinin sıcaklığı kulağımdan boynuma kadar hissediliyordu.Bu yakınlık ürkütücüydü!
''Seni özledim''
Neydi bu ?Katlanamazdım ben buna daha fazla...
''Çok zor şeyler yaşattım sana biliyorum.''Elleriyle yanağıma dokunduğunda ''Yapma'' diye fısıldadım.Onun gözlerinin dudaklarıma kaydığını bile bile.
''Sen benden ne kadar gitmek istesen de ben senden gitmeyeceğim,küçüğüm.Sen ölmüş bir bedene yaşam vaadettin.Senden önce bu imkansız gibi görünüyordu ama sen Ezgi imkansızları olunabilir yaptın''
Kalbimin bu kadar hızlı artması...adil değildi.Hem de hiç...Hayır,dizlerim!dizlerim böyle titrememeliydi.
''Sen beni hiç özlemedin mi?''
Talha bir cevap beklerken,dudaklarım yavaşça aralandı ama cevap verecek gücüm yeterince yokru.Sonra tekrar aralandı iki çift laf etmek istedi bedenim ama kalbim bunu kaldıramadı.Parmağını yavaşça dudakalrımın üzerinde gezdirirken artık daha fazla karşı koyamayacağımı biliyordum.
Ona teslim olurken yenilmeyi öğrenmiştim...
Öğretmişti!
Onun çekimine karşı koymanın imkansız olacağını öğretiyordu bana.Teninin sıcaklığını bedenimin her köşesine kazıyordu.Sevgi arayan her kalbin yaptığı bir hataydı bu.Ah!Canım benim...Sol yanım benim...
''Bana bunu yapma Talha.Seni sevmiştim sen de bunu biliyorsun.''
''Seninle yeniden başka bir şekilde tanışmak istiyorum.''
ESTÁ A LER
Bende Kalp Var! (KİTAP OLDU) #Wattys2018
Ficção AdolescenteGizli bir şey yapıyordum ve korkuyordum. Ne kadar tedbirli olursam olayım dışarıda hep kötü bir şeyler olacakmış gibi geliyordu. Yolları kapatacak, haberleşmeyi engelleyecek bir doğal afet gibi, 5.6 şiddetinde yaşanacak bir deprem gibi, ani bir darb...
